Αν τον ρωτήσεις τι δουλειά θα έκανε αν δεν γινόταν ποδοσφαιριστής; Δεν ξέρει να σου απαντήσει. Το ποδόσφαιρο άλλωστε ήταν από τα παιδικά του χρόνια ο σκοπός της ζωής του. Και έγινε ακόμη περισσότερο όταν η μοίρα τού έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Μόλις στα 14 του χρόνια, λίγο πριν από το Millennium, ο πατέρας του Στάθης γυρνώντας από την προπόνηση του είπε πως «μια μέρα θα γίνεις αρχηγός της Εθνικής».
Πόσο μπαλίτσα έβλεπε ο μπαμπάς…
Τον είχε μαζί του πάντα αν και δεν μπόρεσε να ζήσει παρέα του την επιτυχία της πρόβλεψης που βγήκε αληθινή. Επί δύο…
«Εφυγε» το 2004 αλλά ο Βασίλης συνέχισε να παίζει και για αυτόν, και με αυτόν… Αν ψάξεις να βρεις το μυστικό της επιτυχίας του πιο ολοκληρωμένου ποδοσφαιριστή της πρώτης 20ετίας (τουλάχιστον) του 21ου αιώνα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ένα μεγάλο κομμάτι της βρίσκεται στην κοινή πορεία με τον πατέρα του. Ηταν στην καρδιά του σε όλη την πορεία που μοιάζει σαν παραμύθι. Χωρίς δράκους και κακές μάγισσες.
Από τον Αρη Πετεινού στην Ξάνθη έως την καταξίωση στον Ολυμπιακό, τη Ρόμα και την Μπολόνια και την Εθνική Ελλάδας που ο Βασίλης Τοροσίδης, ο μεγάλος πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, δεν φόρεσε απλώς το περιβραχιόνιό της, μπήκε στο πάνθεον με τους κορυφαίους της.
Οπως έκανε και με τον Ολυμπιακό, που τον πίστεψε πιτσιρικά και τον κέρδισε αποκτώντας τον από την Ξάνθη τον Ιανουάριο του 2007. Για να γράψει και εκεί τη δική του ιστορία σημαδεύοντας μια ολόκληρη εποχή του κορυφαίου ελληνικού συλλόγου. Με το περιβραχιόνιο ξανά στο χέρι. Πόσο μπαλίτσα έβλεπες Στάθη…
Δικαιώθηκε…
Ο «Τόρο» του ελληνικού ποδοσφαίρου ξεπετάχθηκε στην Ξάνθη παίζοντας το 2002 το πρώτο του επαγγελματικό ματς. Στις 17/10/2005 όντας βασικό πλέον μέλος της ομάδας πέτυχε το πρώτο του γκολ, ένα απίθανο σουτ έξω από την περιοχή για το 4-1 με τον Ηρακλή, πανηγυρίζοντάς το με τα χέρια να δείχνουν στον ουρανό τον πατέρα του.
Τον Γενάρη του 2007 ο Βασίλης Τοροσίδης ήταν το next big thing του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με διαφορά. Ολες οι μεγάλες ομάδες τον «πολιορκούσαν». Ο Ολυμπιακός τον κέρδισε. «Σίγουρα ο Ολυμπιακός είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι βγαίνει πρωταθλητής τα τελευταία χρόνια ήταν ένα κίνητρο για μένα. Ερχόμενος εδώ ήμουν σίγουρος ότι η ομάδα θα κατακτήσει το πρωτάθλημα και αυτό με έκανε να το σκέφτομαι παραπάνω, γιατί ένας παίκτης θέλει από μικρή ηλικία να κατακτήσει το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά του Ολυμπιακού από τις υπόλοιπες ομάδες» ήταν τα λόγια του «Τόρο» ενάμιση μήνα μετά την υπογραφή του στην ομάδα του Πειραιά. Επαιξε για πρώτη φορά κόντρα στον Πανιώνιο στο Γ. Καραϊσκάκης (1-0) βασικός στο δεξί άκρο της άμυνας. Ο Τάκης Λεμονής που πέταγε τη σκούφια του για την αξία του δεν το πολυσκέφτηκε για να του δώσει τη φανέλα του βασικού στο σπίτι του. Και το μεγάλο ταξίδι του Βασίλη ξεκινούσε.
«Ο πατέρας μου έλεγε πάντα μην ξεχάσεις ποτέ από πού ξεκίνησες…» ξεκινούσε το post του Βασίλη Τοροσίδη στο «αντίο» στη μεγάλη ποδοσφαιρική του καριέρα
Μαγικοί αριθμοί
Από τον Ιανουάριο του 2007 έως τον Ιανουάριο του 2013, στην πρώτη μεγάλη ερυθρόλευκη θητεία, ο Τοροσίδης τα έζησε όλα! Πήρε πρωταθλήματα, Κύπελλα, Σούπερ Καπ, αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της σεζόν (2010) και συμμετείχε ως βασικό και αναντικατάστατο μέλος όλων των ομάδων του Ολυμπιακού σε αυτά τα έξι χρόνια. Μέλος των ομάδων που έσπασαν την κατάρα του διπλού στο Τσάμπιονς Λιγκ, βασικός σε όλες τις μεγάλες νίκες και προκρίσεις του συλλόγου.
Φεύγοντας τον Ιανουάριο του 2013 για τη Ρόμα, όπου έπαιξε έως το 2016, όλοι ήξεραν πως η ερυθρόλευκη καριέρα δεν είχε κλείσει. Δύο χρόνια στην Μπολόνια και το καλοκαίρι του 2018 γύρισε στο «σπίτι» του. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2020 που σταμάτησε το ποδόσφαιρο το… κοντέρ είχε γράψει 7 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα, 1 Σούπερ Καπ, 221 συμμετοχές με τον Ολυμπιακό, 20 γκολ και 25 ασίστ! Αρχηγός τα περισσότερα χρόνια με τα ερυθρόλευκα που συνέχισε να υπηρετεί και μετά το τέλος της μεγάλης ποδοσφαιρικής καριέρας.
Μόνο τερματοφύλακας
Αν κλείσεις τα μάτια και σκεφτείς τον Βασίλη Τοροσίδη; Μόνο τερματοφύλακα δεν θα τον κάνεις εικόνα. Αυτή άλλωστε ήταν και η μοναδική θέση που δεν έπαιξε στον Ολυμπιακό και συνολικά στην καριέρα του. Θα θυμηθείς όμως μεγάλες εμφανίσεις και απίθανα γκολ. Οπως αυτά με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ (2009), με ένα «κρέμασμα» από το κέντρο, όπως με τη Μονπελιέ στη Γαλλία, με την Αλκμααρ και τη Χέρτα στο Γ. Καραϊσκάκης, τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό στο 4-0 του 2008!
Ο Kill Bill του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν… άτι! «Κάλπαζε» στη δεξιά πλευρά στα νιάτα του, έμαθε να παίζει και αριστερό μπακ, αρχικά στην Εθνική μας και στη συνέχεια όταν χρειάστηκε και στις ομάδες του. Εγινε στόπερ στην πορεία και ειδικά προς το φινάλε (είχε δηλώσει πως εν τέλει προτιμούσε αυτή τη θέση) έπαιξε κεντρικό χαφ με τον Βαλβέρδε και όχι μόνο, τον είδαμε ως δεξί εξτρέμ και σε ειδικές περιπτώσεις ακόμη και πιο ψηλά στο γήπεδο.
Η Εθνική
438 συμμετοχές, 31 γκολ και 33 ασίστ έγραψε ο «Τόρο» σε συλλογικό επίπεδο και δικαιώνοντας απόλυτα την πρόβλεψη και πίστη που του είχε ο πατέρας του έπαιξε σε 101 ματς της Εθνικής μας, φορώντας και το περιβραχιόνιό της. Ο Τοροσίδης, που έχει να λέει πως ήταν αυτός που με δικό του γκολ χάρισε την πρώτη νίκη της χώρας μας σε Μουντιάλ. Το 2010 στη Νότια Αφρική η Ελλάδα κέρδιζε τη Νιγηρία με 2-1 με γκολ του Τοροσίδη, ένα από τα 10 που πέτυχε με το εθνόσημο στο στήθος που τίμησε όσο λίγοι. Επιστρέφοντας ξανά στην Εθνική μας στην εποχή Γιοβάνοβιτς ως αθλητικός διευθυντής για να προσφέρει την τεράστια εμπειρία του στα νέα παιδιά.
Γλυκό «αντίο»
Η εποχή του κορωνοϊού έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μας και στον αθλητισμό. Ετσι ο τελικός του Κυπέλλου ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ έμελλε να γίνει στο άδειο λόγω του ιού Πανθεσσαλικό στις 12 Σεπτεμβρίου 2020. Ηταν η τελευταία «παράσταση» για τον Βασίλη Τοροσίδη παίζοντας 79 λεπτά στην ομάδα που παρέταξε ο Πέδρο Μαρτίνς, που τον ήθελε για έναν ακόμη χρόνο.
Ο «Τόρο» όμως είχε πάρει την απόφασή του πριν από τη σέντρα. Οταν μετά το τελευταίο σφύριγμα ο Βαγγέλης Μαρινάκης, αναγνωρίζοντας την τεράστια προσφορά του στον σύλλογο, του έδινε την κούπα να τη σηκώσει ψηλά, ήξερε πως είχε αποφασίσει σωστά. Ηταν το πιο γλυκό αντίο για τον πιτσιρικά με το αστείρευτο ταλέντο που ξεκινούσε τότε, στα τέλη των 90s, μια καριέρα που τον έστειλε στα άστρα!
Με προσπάθεια να μη λυγίσει από τα κλάματα ο Τοροσίδης γυρνώντας τον χρόνο πίσω ρωτήθηκε αν η απόφαση που είχε πάρει το 2007 να πιάσει λιμάνι ήταν σωστή. «Ηταν απόλυτα σωστή» πρόλαβε να πει. Και πώς να μη χαίρεται που η καριέρα του ήταν ερυθρόλευκη; Στον Ολυμπιακό πέτυχε τα πάντα. Εγινε ο αρχηγός του, σημάδεψε με την παρουσία του την ιστορία του Ολυμπιακού στην οποία κατέχει ένα σημαντικό κομμάτι. Δεν ξέχασε ποτέ από πού ξεκίνησε, πιστός στις αρχές που του πέρασε ο πατέρας του Στάθης που ήταν πάντα μαζί του, στην καρδιά του Βασίλη, σε αυτό το παραμυθένιο ταξίδι στο ποδόσφαιρο.
«Ο πατέρας μου έλεγε πάντα μην ξεχάσεις ποτέ από πού ξεκίνησες…» ξεκινούσε το post του Βασίλη Τοροσίδη στο «αντίο» στη μεγάλη ποδοσφαιρική του καριέρα, ευχαριστώντας όσους του στάθηκαν, τη μητέρα του, τα αδέλφια, του, τη σύζυγό του και τα παιδιά του, γράφοντας για τις μεγάλες στιγμές που έζησε, για να κλείσει με το βίντεο από το πρώτο του επαγγελματικό γκολ και την αφιέρωση στον αγαπημένο του πατέρα.
«Πατέρα μου Στάθη, όσο και αν μου λείπεις, ποτέ δεν έλειψες από τη ζωή μου, ήσουν και είσαι πάντα εδώ… Ποτέ δεν ξέχασα και πότε δεν θα ξεχάσω… » έκλεινε το «αντίο» ενός παιδιού που έκανε τα όνειρά του πραγματικότητα και που αποτελεί σημείο αναφοράς στον κορυφαίο σύλλογο της χώρας σε μια περίοδο σημαδιακή, στα 100 χρόνια ζωής του.
