Η αγωνία είχε χτυπήσει «κόκκινο» στο Σόκερ Σίτι του Γιοχάνεσμπουργκ, εκείνη τη βραδιά της 11ης Ιουλίου του 2010. Ισπανία και Ολλανδία διεκδικούσαν το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας τους στον τελικό της Νοτίου Αφρικής με το γκολ του Ινιέστα στο 116’ της παράτασης να γράφει το τελικό 1-0 και να στέφει τους Ιβηρες παγκόσμιους πρωταθλητές ενδιάμεσα από τις δύο κατακτήσεις Euro (2008,2012) για την καλύτερη Ισπανία όλων των εποχών.
Στα δημοσιογραφικά γραφεία ο τελικός ήταν το πρώτο και μοναδικό θέμα συζήτησης και στην κορυφή του ενδιαφέροντος αλλά στο ημίχρονο του εν λόγω αγώνα τα πράγματα άλλαξαν.
«Η ΚΑΕ Ολυμπιακός ανακοινώνει τη συμφωνία της με τον Βασίλη Σπανούλη. Ο διεθνής γκαρντ θα είναι παίκτης της ομάδας μας για τα επόμενα τρία χρόνια» ανέφερε η περιεκτική ανακοίνωση της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού με τους αδελφούς Αγγελόπουλους να έχουν πετύχει το colpo grosso.
Μια μπασκετική μεταγραφή που χρονικά γινόταν μέσα στον χαμό του τελικού του Μουντιάλ και ίσως κανείς εκείνο το βράδυ δεν φανταζόταν τον βαθμό που η συγκεκριμένη κίνηση θα άλλαζε την ιστορία του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ο Σπανούλης πήρε τη μεγάλη απόφαση και έγινε η σημαία, ο ηγέτης του Ολυμπιακού και ο παίκτης που κατάφερε να αλλάξει τα πάντα παρασύροντας με την αύρα και το ταλέντο του όλο τον οργανισμό
«Η καλύτερη επιλογή»
Ο ίδιος ο Kill Bill έκαμψε τις όποιες αντιστάσεις του και πήρε το (ελεγχόμενο βάσει της ειδικής βαρύτητας της ομάδας) ρίσκο να αλλάξει φανέλα από τον παντοδύναμο τότε Παναθηναϊκό στον αιώνιο αντίπαλο Ολυμπιακό που είχε αρχίσει τις προσπάθειες για να αναγεννηθεί.
«Είναι ένα νέο βήμα στην καριέρα μου και το κίνητρο για μένα είναι πολύ μεγάλο. Ηθελα μια αλλαγή στη ζωή μου και ο Ολυμπιακός ήταν η καλύτερη επιλογή. Οταν μου έδειξε ο Ολυμπιακός πόσο πολύ με θέλει μου μπήκε στο μυαλό, αλλά σίγουρα δεν ήταν καθόλου εύκολη αυτή η απόφαση και σίγουρα θα υπάρχουν δυσκολίες, αλλά δεν φοβάμαι. Ο Ολυμπιακός με προσέγγισε με τον πιο σωστό τρόπο και για αυτό είμαι παίκτης του. Γυρίζω σελίδα στην καριέρα μου και στη ζωή μου κι εύχομαι η μεταγραφή μου να είναι η αρχή για τίτλους της ομάδας μου. Δεν χρειάζεται να πούμε τώρα περισσότερα. Υστερα από χρόνια θα μιλήσω και θα μάθουν όλοι τι ακριβώς έγινε» είπε πει τότε λιτά ο Βασίλης Σπανούλης που δεν έφυγε ως ένας απλός παίκτης από τον Παναθηναϊκό.
Αποχώρησε και ενώ όλος ο οργανισμός των Πράσινων (και ο ίδιος ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς προσωπικά, εξού και από τότε δεν του το συγχώρεσε ποτέ) επιθυμούσε διακαώς να συνεχίσει στην ομάδα.
Μόλις έναν χρόνο πριν ο Βασίλης Σπανούλης στον καλύτερο Παναθηναϊκό όλων των εποχών με διαφορά, είχε αναδειχθεί MVP στο φάιναλ φορ του Βερολίνου όταν είχε συμπαίκτες του για παράδειγμα άλλους μύθους του ευρωπαϊκού μπάσκετ όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και όμως ο Kill Bill είχε ξεχωρίσει πάνω απ’ όλους σε εκείνο τον θρίαμβο του Παναθηναϊκού προς την κατάκτηση του τροπαίου (2009) ίσως στο πιο αμφίρροπο φάιναλ φορ της ιστορίας, όπου τόσο ο ημιτελικός Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού όσο και ο τελικός Παναθηναϊκού – ΤΣΣΚΑ κρίθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο και ύστερα από άστοχα σουτ του Γιάννη Μπουρούση (στον ημιτελικό) και του Ραϊμούντας Σισκάουσκας (στον τελικό).
Ηγέτης
Ο Σπανούλης πήρε τη μεγάλη απόφαση και έγινε η σημαία, ο ηγέτης του Ολυμπιακού και ο παίκτης που κατάφερε να αλλάξει τα πάντα παρασύροντας με την αύρα και το ταλέντο του όλο τον οργανισμό.
Κανένας άλλος παίκτης στην ιστορία του Ολυμπιακού, Ελληνας ή ξένος, δεν έχει επηρεάσει σε τόσο μεγάλο βαθμό και μάλιστα ολοκληρωτικά την πορεία της ομάδας. Δεν είναι μόνο τα συνεχόμενα ευρωπαϊκά, τα πρωταθλήματα και οι μεγάλες νίκες. Είναι η ολοκληρωτική αλλαγή νοοτροπίας και φιλοσοφίας που συντελέστηκε στον ερυθρόλευκο σύλλογο σαφώς και με τη μεγάλη συμβολή κορυφαίων προπονητών όπως ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος – προπονητές με τους οποίους ο Σπανούλης μεγαλούργησε.
Η τρομερή αυτοπεποίθηση, η σκληρή δουλειά, η προσήλωση στον στόχο και ο απίστευτος αθλητικός εγωισμός ήταν τα στοιχεία που μετέτρεψαν γενικότερα τον Βασίλη Σπανούλη από έναν κανονικό παίκτη, σε έναν εκ των κορυφαίων παικτών της Ευρώπης όλων των εποχών.
Ενας άνθρωπος που δεν δίστασε ποτέ να αναλάβει την ευθύνη του μεγάλου (τελευταίου και όχι μόνο σουτ). Παράλληλα είχε την ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι όπως λίγοι παίκτες και να παίρνει τη σωστή απόφαση όπως στην πάσα της ζωής του στον τελικό της Ευρωλίγκας του 2012 στην Κωνσταντινούπολη με την ΤΣΣΚΑ όταν τράβηξε όλους τους παίκτες πάνω του στην τελευταία φάση του αγώνα και την κατάλληλη στιγμή έδωσε την ασίστ στον «αδελφό» του Γιώργο Πρίντεζη και αυτός με το περίφημο πεταχτάρι έχρισε τον Ολυμπιακό πρωταθλητή Ευρώπης ύστερα από 15 χρόνια.
Εναν χρόνο αργότερα στο Λονδίνο είχε μείνει άποντος στο ημίχρονο στον τελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά βγήκε αφηνιασμένος στο δεύτερο σημειώνοντας 22 πόντους με 5 τρίποντα βομβαρδίζοντας το καλάθι της Βασίλισσας και οδηγώντας τον Ολυμπιακό στην back to back κατάκτηση του τίτλου βάζοντας 100 πόντους στη μεγάλη Ρεάλ.
Τρεις Οκτώβρη 2021: Ο μεγάλος Βασίλης Σπανούλης και το ιερό «7» στα χέρια του. Από τον Βαγγέλη Μαρινάκη στον αγωνιστικό χώρο του «Γ. Καραϊσκάκης». «Εχουμε τη χαρά να βραβεύσουμε τον μεγαλύτερο αθλητή που έχει περάσει από την ομάδα μπάσκετ» ακούστηκε και το γήπεδο χάρισε ένα απίθανο standing ovation
Το έπος του 2016
Στους τελικούς πρωταθλήματος του 2016, έγραψε ένα ανεπανάληπτο έπος, που τον έκανε το μοναδικό παίκτη στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ που έκρινε σε τέτοιον βαθμό ατομικά ένα ολόκληρο πρωτάθλημα. Σκόραρε δύο τρομερά τρίποντα buzzer beater (σε ένα ασύλληπτο dézà vu) που έδωσαν ουσιαστικά το πρωτάθλημα στην ομάδα του. Το πρώτο μπροστά στον Νικ Καλάθη στον δεύτερο τελικό και με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο καθώς εάν αστοχούσε οι Πράσινοι έκαναν το 2-0 στη σειρά. Το επόμενο, ακόμα πιο μεγάλο, μπροστά στον καλό του φίλο και εκ των κορυφαίων αμυντικών όλων των εποχών στην Ευρώπη Δημήτρη Διαμαντίδη στον 4ο τελικό τελειώνοντας τη σειρά και τον τίτλο.
Ενδιάμεσα στον 3ο τελικό στο ΣΕΦ και ενώ ο Παναθηναϊκός ετοιμαζόταν να κάνει ξανά break στο break και να προηγηθεί με 2-1 ο Σπανούλης με 11 πόντους από τους 22 συνολικά στο τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα μετέτρεψε το 59-66 (35’) σε 71-66 και τελείωσε τον αγώνα (77-72).
Ο Σπανούλης που σε κάθε νικηφόρο φάιναλ φορ της ομάδας του έβγαινε MVP της διοργάνωσης (το 2009 με τον Παναθηναϊκό και το 2012 και το 2013 με τον Ολυμπιακό) την ίδια εποχή που η αγαπημένη του σύζυγος Ολυμπία του χάριζε και από ένα ακόμα παιδάκι. Η ευτυχισμένη οικογένεια αριθμεί πλέον 8 μέλη καθώς το αγαπημένο ζευγάρι έχει τρεις γιους και ισάριθμες κόρες φτιάχνοντας μια ομάδα μόνοι τους.
Αυτό που ίσως δεν θυμάται κανείς σε εκείνους τους τελικούς είναι ότι ο Σπανούλης στον 3ο τελικό είχε πάρει το 5ο φάουλ του Νικ Καλάθη, ενώ στον 4ο παίζοντας με 4 φάουλ ζήτησε να μείνει στον αγώνα και έκανε ένα καθοριστικό κλέψιμο στο Φελντέιν για να ολοκληρώσει το έπος με το νικητήριο τρίποντο αργότερα.
«Σκέφτηκα “δεν το χάνεις ρε Βασιλάρα; Μας έχεις στείλει δυο – τρεις φορές”. Αλλά το έβαλε. Δείχνει τι ποιότητα έχει και πόσο μεγάλος παίκτης είναι. Ολος ο κόσμος το καταλαβαίνει, την ποιότητά του και την ικανότητά του» είχε πει τότε ο Δημήτρης Διαμαντίδης στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του για τον καλό του φίλο με τον οποίο είχαν μεγαλουργήσει στην Εθνική με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 2005 και το ασημένιο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2006 με τη νίκη στον ημιτελικό επί των Αμερικάνων του ΝΒΑ.
Ενα χώρο στον οποίο ο Βασίλης Σπανούλης επίσης δοκίμασε τις δυνάμεις του (στους Χιούστον Ρόκετς) αλλά δεν έμεινε πολύ μεγαλουργώντας στα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Ολα με πάθος
Εχοντας κατακτήσει τρεις Ευρωλίγκες (2009 με Παναθηναϊκό, 2012 και 2013 με Ολυμπιακό), 1 Διηπειρωτικό (2013 με Ολυμπιακό), 7 πρωταθλήματα Ελλάδας (2006, 2008, 2009, 2010 με Παναθηναϊκό, 2012, 2015, 2016 με Ολυμπιακό), 4 Κύπελλα Ελλάδας (2006, 2008, 2009 με Παναθηναϊκό, 2011 με Ολυμπιακό) και έχοντας συμμετοχή και στα τρία τελευταία μετάλλια της Εθνικής ομάδας (χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2005, ασημένιο στο Μουντομπάσκετ του 2006, χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 2009) ο Βασίλης Σπανούλης τα έζησε όλα με πάθος και το ίδιο κάνει πλέον τα τελευταία χρόνια ως προπονητής καθώς το μπάσκετ είναι η ζωή του ολόκληρη.
Ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση στις 26 Ιουνίου 2021 και εν μέσω κορωνοϊού έχοντας κλείσει 11 χρόνια στη μεγαλύτερη αθλητική αγάπη της καριέρας του, το λιμάνι του τον Ολυμπιακό στον οποίο και μεγαλούργησε.
Ο άνθρωπος των μεγάλων αποφάσεων και των καθοριστικών ασίστ που άλλαξε την ιστορία όχι μόνο του Ολυμπιακού αλλά και του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ.
