Το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της κατέκτησε η εθνική Γαλλίας, επικρατώντας 4-2 της Κροατίας στο «Λουζνίκι» της Μόσχας, στην καταληκτική αναμέτρηση του Μουντιάλ της Ρωσίας.
Σε έναν από τους πιο «γεμάτους» τελικούς στην ιστορία της διοργάνωσης, οι «τρικολόρ» είχαν αποτελεσματικότητα, ποιότητα και αρκετή δόση τύχης για να επαναλάβουν τον άθλο του 1998.
Το αυτογκόλ του Μάντζουκιτς στο 18΄ «απαντήθηκε» από τον Πέρισιτς στο 28΄, αλλά στη συνέχεια το πέναλτι του Γκρεζμάν στο 38΄ (καταλογίστηκε με τη βοήθεια του VAR) και τα γκολ του Πογκμπά (59΄) και του Μπαπέ (65΄) έδωσαν το τρόπαιο στην ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάμπ, πριν ο Μάντζουκιτς διαμορφώσει το τελικό σκορ στο 69΄.
Λίγο πριν τον τελικό
Η ώρα του μεγάλου τελικού στο Λουζνίκι έφτασε. Η Γαλλία αντιμετωπίζει την Κροατία στον «ευρωπαϊκό» τελικό του Μουντιάλ της Ρωσίας με τον νικητή να κατακτά το βαρύτιμο τρόπαιο και τον ηττημένο να μένει με τις αναμνήσεις…
Ο Ντιντιέ Ντεσάν και ο Ζλάτκο Ντάλιτς επέλεξαν να μην αλλάξουν κάτι στις αρχικές ενδεκάδες δείχνοντας εμπιστοσύνη στους έντεκα που τους έφεραν ως το τέλος της διαδρομής.
Γαλλία: Γιορίς, Παβάρ, Ουμτιτί, Βαράν, Ερνάντες, Καντέ, Πογκμπά, Ματουϊντί, Γκριεζμάν, Μπαπέ, Ζιρού.
Κροατία: Σούμπασιτς, Βρσάλικο, Λόβρεν, Βίντα, Στρίνιτς, Ράκιτιτς, Μόντριτς, Μπρόζοβιτς, Πέρισιτς, Ρέμπιτς, Μάντουκιτς.
Ο Μεγάλος Τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 2018
Η στιγμή που ονειρεύεται κάθε πιτσιρίκος με μία μπάλα στα πόδια, έφθασε για τους 45 ποδοσφαιριστές (αφού ο Νίκολα Κάλινιτς εκδιώχθηκε κακήν-κακώς), που την Κυριακή 15 Ιουλίου (18:00), θα μπουν στον αγωνιστικό χώρο και στους πάγκους του «Λουζνίκι». Μετά από μία εξαιρετική -από κάθε άποψη- διοργάνωση, η Γαλλία και η Κροατία, θα διεκδικήσουν στην ρωσική πρωτεύουσα, το τρόπαιο του Μουντιάλ.
Και αν για τους «τρικολόρ», η συμμετοχή στον τελικό ήταν κάτι «εντός λογικού ποδοσφαιρικού πλαισίου», για τους Κροάτες είναι καινοφανές. Στις λίγες δεκαετίες που μετρούν ως ανεξάρτητο κράτος, οι Βαλκάνιοι θα βρεθούν για πρώτη φορά στον τελικό της κορυφαίας διοργάνωσης και μάλιστα με σημαντικές αξιώσεις και δυνατότητες, κατάκτησης του τροπαίου.
Οι «πετεινοί» έφθασαν στον τελικό, χωρίς να γνωρίσουν την ήττα σε έξι αναμετρήσεις και με μοναδική «απώλεια» την «λευκή» ισοπαλία με την Δανία στον τελευταίο και βαθμολογικά αδιάφορο αγώνα του 3ου ομίλου. Επικράτησαν της Αυστραλίας (2-1), του Περού (1-0), της Αργεντινής (4-3), της Ουρουγουάης (2-0) και του Βελγίου (1-0), εντυπωσιάζοντας με τη σταθερότητα, τη στοχοπροσήλωση και φυσικά το πλούσιο ταλέντο τους. Πρόκειται για μία γενιά ποδοσφαιριστών που έχει δουλευτεί πολύ από τον Ντιντιέ Ντεσάμπ, ο οποίος δικαίως στην πατρίδα του, έχει το προσωνύμιο «ο πατέρας της νίκης».
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει πως ήταν ο αρχηγός των «τρικολόρ» που κατέκτησαν το Μουντιάλ του 1998, στα πάτρια εδάφη. Και είναι αυτός, που καθοδηγεί σήμερα, τον αγέννητο (!) τότε, Κιλιάν Μπαπέ και τον μόλις δύο ετών την 12η Ιουλίου 1998, Μπενζαμέν Παβάρ. Η σημερινή εθνική Γαλλίας, είναι μία -σχεδόν- αψεγάδιαστη ομάδα. Και το σχεδόν παίρνει θέση στην πρόταση, απλά επειδή δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει, αψεγάδιαστη ομάδα.
Με τον Γιορίς εγγύηση κάτω από τα δοκάρια, απλώς να επιβεβαιώνει και να δικαιώνει όλους όσοι υποστηρίζουν πως είναι από τους κορυφαίους τερματοφύλακες της σύγχρονης εποχής, με τους Ουμτιτί και Βαράν, μόλις στα 25, ν΄ αποτελούν ένα εξαιρετικά αξιόπιστο δίδυμο στο κέντρο της άμυνας. Την στιγμή, που οι Ερναντέζ και Παβάρ τρέχουν ατελείωτα χιλιόμετρα ως φουλ-μπακ από τις πτέρυγες, ο Καντέ με τον Πογκμπά, λειτουργούν ως ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι στη μεσαία γραμμή, αυξομειώνοντας τον ρυθμό και την ένταση της ομάδας, κατά το δοκούν.
Για τον Αντουάν Γκριεζμάν δεν υπάρχουν λόγια. Μεταξύ άλλων, η κίνηση που έκανε στο πρώτο γκολ επί της Ουρουγουάης, απέδειξε για άλλη μία φορά την ασυναγώνιστη ποδοσφαιρική ευφυϊα που διαθέτει. Και δικαίως έχει ελεύθερο ρόλο στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και όχι μόνον.
Εκεί δηλαδή, όπου ο Ματουϊντί από την αριστερή πλευρά, είναι ο «μπαλαντέρ» της ομάδας και από την δεξιά, ο Μπαπέ κάνει σε αρκετές περιπτώσεις, κυριολεκτικά ό,τι θέλει. Και είναι μόλις 19 ετών «σκάρτα». Στην κορυφή της επίθεσης, ο Ολιβιέ Ζιρού περιμένει να πετύχει το πρώτο του γκολ στο Μουντιάλ, αν και καθόλου δεν θα τον νοιάξει, εάν δεν σκοράρει και… μιμηθεί τον Στεφάν Γκιβάρς του 1998.
Εκτός από όλα αυτά τα πλεονεκτήματα της Γαλλίας με το 4-2-3-1 του Ντεσάμπ, καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη και την έκβαση του τελικού, θα παίξει ο παράγοντας κόπωση. Οι Κροάτες προέρχονται από τρεις παρατάσεις -και δύο διαδικασίες πέναλτι- και χωρίς αμφιβολία η καταπόνησή τους είναι αυξημένη και η ενέργεια τους αποδυναμωμένη.
Ωστόσο, από μόνη της η συμμετοχή σ΄ έναν τελικό Μουντιάλ, είναι ικανή να «σβήσει» κάθε πόνο και κάθε κούραση, τουλάχιστον για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, που διαφέρει από παίκτη σε παίκτη.
Κι εάν σ΄ αυτό το διάστημα, η Γαλλία δεν σκοράρει, τότε το τρόπαιο θα παραμένει διεκδικήσιμο από τους Βαλκάνιους, που διαθέτουν με την σειρά τους, εξαιρετική ποιότητα. Και το συγκριτικό πλεονέκτημα της μεγαλύτερης εμπειρίας από τους «πετεινούς», παράγοντας που ενδεχομένως ν΄ αποδειχθεί εξ΄ ίσου σημαντικός στα κρίσιμα σημεία του αγώνα.
Ο Λούκα Μόντριτς είναι ο φυσικός ηγέτης αυτής της ομάδας και πάνω του έχει στηρίξει το 4-1-4-1 ο Ζλάτκο Ντάλιτς. Με τον Μπρόζοβιτς συνδετικό κρίκο της άμυνας με την μεσαία γραμμή, αλλά και ηγέτη στην ανασταλτική λειτουργία, οι Ράκιτιτς, Πέρισιτς και Ρέμπιτς δημιουργούν φάσεις με κύριο αποδέκτη τον Μάντζουκιτς, που παίζει μόνος στην κορυφή της επίθεσης. Ο Σούμπασιτς είναι αξιόπιστη λύση στην εστία, οι Λόβρεν και Βίντα διαθέτουν πλούσιες παραστάσεις από υψηλό επίπεδο, όπως και οι Στρίνιτς, Βρσάλικο, που τους πλαισιώνουν στην άμυνα.
Διαιτητής: Νέστορ Πιτάνα (Αργεντινή)
