Η τύχη των 12 παιδιών και του προπονητή τους, που παραμένουν εδώ και εννέα ημέρες παγιδευμένοι μέσα σ’ ένα πλημμυρισμένο σπήλαιο, προκαλεί σήμερα εθνική κινητοποίηση στην Ταϊλάνδη, παρόλο που δεν έχει καταστεί ακόμη δυνατό να αποκατασταθεί οποιαδήποτε επαφή.
Οι δύτες βρίσκονται αυτή τη στιγμή περισσότερο κοντά παρά ποτέ στον υπόγειο θάλαμο που αποκαλείται «Πατάγια Μπιτς» και στον οποίο πιστεύεται ότι βρίσκεται η ομάδα, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι ελπίδες.
Από τη βάση επιχειρήσεων που εγκαταστάθηκε χθες Κυριακή στην καρδιά αυτού του δικτύου σπηλαίων μήκους 10 χλμ., «η απόσταση μέχρι την Πατάγια Μπιτς είναι λιγότερο από 600 μέτρα», εξηγεί στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας υπεύθυνος του Πολεμικού Ναυτικού.
Οι ελπίδες έχουν λοιπόν αυξηθεί σήμερα, τόσο στις ζωντανές τηλεοπτικές αναμεταδόσεις όσο και στην αυλή του σχολείου της Μάε Σάι Πραϊτσάρτ, στη βόρεια Ταϊλάνδη, όπου φοιτούν έξι από τα δώδεκα παιδιά. Μια τελετή οργανώθηκε σήμερα εκεί, με την ελπίδα ότι θα υπάρξουν προσεχώς «καλά νέα».
«Αφήστε τον να ξανάρθει και να παίξει ποδόσφαιρο μαζί μας, μου λείπει», λέει ο Τιλέκ Τζάνα για τον φίλο του Πραγιάκ, που είναι ανάμεσα στους αγνοουμένους. Ο Τιλέκ ήταν ανάμεσα στα 200 παιδιά που συγκεντρώθηκαν για την τελετή.
«Προσεύχομαι κάθε νύκτα να σωθούν αυτές οι 13 ζωές. Ελπίζω πως θα έχουμε καλά νέα» σε λίγο, προσθέτει ο Τζακρίτ Μινγκχόνγκ, ένας από τους καθηγητές του Πραγιάκ.
«Τραγουδάμε, προσευχόμαστε και τους στέλνουμε την υποστήριξή μας για να τους δώσουμε τη δύναμη να περιμένουν να φθάσει η βοήθεια», προσθέτει ο Κανέτ Πονγκσουβάν, ο διευθυντής του σχολείου.
Οι νεαροί ποδοσφαιριστές ηλικίας από 11 έως 16 ετών και ο προπονητής τους μπήκαν το βράδυ της 23ης Ιουνίου, μετά την αθλητική προπόνησή τους, στο σπήλαιο Ταμ Λουάνγκ σ’ αυτή τη ζώνη πυκνού τροπικού δάσους, που βρίσκεται στα σύνορα με τη Βιρμανία και το Λάος.
Όμως αποκλείσθηκαν από τις σφοδρές βροχές των μουσώνων και έκτοτε δεν υπάρχει καμιά επαφή μαζί τους.
Το δράμα τους μεταδόθηκε απ’ ευθείας από την ταϊλανδική τηλεόραση και οι ταϊλανδοί χρήστες του Ίντερνετ δεν μιλούν παρά γι’ αυτό.
Ένας τραγουδιστής διάσημος στην Ταϊλάνδη, ο Κονγκ Χουαϊράι, έγραψε μάλιστα ένα τραγούδι προς τιμήν τους: «Δεν ξέρουμε ποιοι είστε, μα πού είστε; Κρυώνετε και πεινάτε;», λέει η μπαλάντα που μεταδόθηκε από την τηλεόραση. «Μπορεί άραγε να σας φθάσει ο άνεμος για να σας πει πως υπάρχουν άνθρωποι που σας περιμένουν;», συνεχίζει το τραγούδι.
Σήμερα η ορεινή εθνότητα των Λιζού συγκεντρώθηκε όχι μακριά από το σπήλαιο για να θυσιάσει κότες και χοίρους ως προσφορά στα πνεύματα του ποταμού και του δάσους, για να τα ικετεύσει να επιστρέψουν σώα και ασφαλή τα παιδιά.
Μάχη με τον χρόνο και το νερό
«Δίνουμε μάχη με τον χρόνο και το νερό για να σώσουμε αυτές τις 13 ζωές», διαβεβαίωσε ο κυβερνήτης Ναρονγκσάκ Οσοτανακόρν.
«Η σήραγγα είναι γεμάτη λάσπη, οι δύτες πρέπει να την αδειάσουν», πρόσθεσε.
Δεκάδες δύτες, μερικοί από τους οποίους από ξένες χώρες, έχουν κινητοποιηθεί εδώ και περισσότερο από μια εβδομάδα για να βρουν τα παιδιά.
Ομάδες ξένων ειδικών που ήρθαν από την Αυστραλία, τη Βρετανία, την Ιαπωνία, την Κίνα, καθώς και 30 περίπου Αμερικανοί στρατιώτες έχουν φθάσει σ’ αυτή την ορεινή και απομακρυσμένη ζώνη για να βοηθήσουν τους περίπου 1.000 Ταϊλανδούς διασώστες που έχουν κινητοποιηθεί.
