Στον κατάμεστο από προσκυνητές Ιερό Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών χοροστάτησε, σύμφωνα με παλαιό έθιμο, κατά την Ιερά Ακολουθία της Γ’ Στάσεως των Χαιρετισμών, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο αρχιμανδρίτης Αγαθάγγελος Σίσκος, βιβλιοφύλακας των Πατριαρχείων, ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι «το τολμηρό ποιητικό εγχείρημα της θεολογικής σύνθεσης του Ακαθίστου Ύμνου συνιστά κατεξοχήν διαχρονικό παράδειγμα δυναμικής του δόγματος της Εκκλησίας, το οποίο δεν είναι μουσειακό αντικείμενο διαφυλάξεως, θεολογικής μελέτης και μεταπρατικής χρήσεως της πατερικής και συνοδικής παραδόσεως, αλλά ζωντανός λόγος απευθυνόμενος στον άνθρωπο κάθε εποχής και με εφαρμογή στον καθημερινό βίο».
Αμέσως μετά, σε ομιλία του στην κοινοτική αίθουσα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στην ιστορία της περιοχής «του 6ου λόφου της Επταλόφου Πόλεως, όπου βρίσκεται ο ιστορικός Ναός της Παναγίας και το Αγίασμα των Βλαχερνών, στον τόπο όπου για πρώτη φορά εψάλη ο Ακάθιστος Ύμνος, και υπήρχε, κατά τα βυζαντινά χρόνια, το περικαλλές Παλάτι των Βλαχερνών».
Απευθυνόμενος στις φοιτήτριες και τους φοιτητές που επισκέπτονται την Πόλη στο πλαίσιο εκπαιδευτικού σεμιναρίου, με τίτλο «Κωνσταντινούπολη, πόλη και κοινωνία», τους κάλεσε να επισκέπτονται όσο πιο συχνά μπορούν την Πόλη και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Με αφορμή την παρουσία των φοιτητών από τα Ιωάννινα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε «την ευγνωμοσύνη της Μητέρας Εκκλησίας προς την Ήπειρο που προσέφερε στην Εκκλησία τον μεγάλο Πατριάρχη Αθηναγόρα, ο οποίος έλαβε τις πρωτοβουλίες για την έναρξη των διαλόγων ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο».
«Σήμερα, στον 21ο αι. είναι αδιανόητον και αδύνατον να ζει κανείς με εσωστρέφεια, με αυτάρκεια και με αυταρέσκεια. Πρέπει να ευρίσκεται εν διαρκεί κοινωνία με τον Θεό και επικοινωνία με τους συνανθρώπους του, με διάλογο, και αγάπη και αλληλοπεριχώρηση» τόνισε.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του διερωτήθηκε: «Πώς αλλιώς θα ζήσουμε, αντί να διαλεγώμεθα και να σεβόμεθα ο ένας την ταυτότητα, την ιδιοπροσωπία του άλλου, να πάρουμε τα όπλα και να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον; Και πού θα φτάσει η ανθρωπότης; Το μέλλον της ανθρωπότητας είναι, βεβαίως, στα χέρια του Θεού, και όλα είναι στα χέρια του Θεού, αλλά σ’ εμάς τους ανθρώπους, τη σημερινή γενιά μας και τη δική σας αυριανή γενιά, που θα πάρετε στα στιβαρά χέρια σας τις τύχες της Ελλάδος και ευρύτερα της Ευρώπης και του κόσμου, εναπόκειται -και είναι χρέος μας- να συμβάλλουμε ο καθένας από το μετερίζι του, σε αυτήν τη μεγάλη υπόθεση, της των πάντων ενώσεως και της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, για την οποία, σε όλες τις Ακολουθίες της, εύχεται και προσεύχεται η Αγία Εκκλησία μας».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε και στο ποίμνιο του Πατριαρχείου στην Πόλη «το οποίο σήμερα μπορεί να είναι μικρόν και ολίγον και αύριο να είναι πολύ, αυτό το ξέρει μόνον ο Θεός».
«Εμείς «οίδαμεν», δηλαδή γνωρίζουμε, «και περισσεύειν και υστερείσθαι», να ζούμε και με λίγα και με πολλά, και λίγοι και πολλοί» είπε, προσθέτοντας πως «το μέλλον είναι στα χέρια του Θεού και μπορεί, αλλάζοντας οι συνθήκες και οι περιστάσεις, να αποκατασταθούν οι αδικίες, πολλές και συσσωρευμένες αδικίες, εις βάρος του στοιχείου μας, που έγιναν και κατά το πρόσφατο παρελθόν, και να επανέλθουν καλύτερες και ευνοϊκότερες ημέρες για το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας και για το Γένος μας σε αυτήν την ιστορική πόλη των Πατέρων μας».
