Σήμερα κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη σημασία που έχουν οι υδάτινοι πόροι σε όλους τους τομείς της ζωής και της οικονομίας. Σε περιοχές όπως εδώ στην Ελλάδα, στην Καλιφόρνια ή στη Μέση Ανατολή οι διαθέσιμοι πόροι μειώνονται διαρκώς. Σε άλλες, όπως είναι το Τέξας, η Βομβάη και η Σιέρα Λεόνε, οι βροχές γίνονται πλέον καταρρακτώδεις και προκαλούν φονικές πλημμύρες. Παντού, δε, οι υδάτινοι πόροι απειλούνται με μόλυνση από διάφορους παράγοντες, παρά τη ζωτική τους σημασία.
Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι ένας από τους παράγοντες που προκαλούν τα παραπάνω, πλήττοντας την ισορροπία της φύσης και προκαλώντας φαινόμενα που παλαιότερα θα χαρακτηρίζαμε εξαίρεση. Με τη Συμφωνία των Παρισίων που υπεγράφη το 2015 κατά τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή COP21, τα κράτη της υφηλίου δεσμεύτηκαν να λάβουν μέτρα ώστε να ανακοπεί η υπερθέρμανση του πλανήτη και να μπορέσουν οι κοινωνίες μας να προσαρμοστούν στις ήδη συντελούμενες αλλαγές. Η Ευρωπαϊκή Ενωση και τα κράτη που την απαρτίζουν βρέθηκαν στην αιχμή της πρωτοβουλίας αυτής, όπως για παράδειγμα αποδεικνύει η προσφάτως υιοθετηθείσα νομοθεσία που προωθεί τη λεγόμενη κυκλική οικονομία.
