Με αποικιοκρατικό τρόπο επιχειρούν οι πιστωτές να πάρουν τον έλεγχο των τραπεζών και μέσω αυτών των ελληνικών επιχειρήσεων που έχουν δανειοδοτηθεί από το τραπεζικό σύστημα και στην ουσία ελέγχονται από αυτό.
Την περασμένη Τρίτη το βράδυ, μόλις 12 ώρες πριν από το διοικητικό συμβούλιο της Τράπεζας Πειραιώς που θα ενέκρινε την τοποθέτηση του κύπριου τραπεζίτη Χρήστου Παπαδόπουλου στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (SSM) της ΕΚΤ «έκοψε» την επιλογή της διεθνούς συμβουλευτικής εταιρείας Egon Zehdner, στην οποία η διοίκηση της Πειραιώς είχε αναθέσει την εύρεση διευθύνοντος συμβούλου.
Με εξαιρετικά άκομψο τρόπο και ενώ είχε δώσει την προέγκρισή του ο SSM έθεσε θέμα καταλληλότητας του κ. Παπαδόπουλου λόγω μιας υπόθεσης στην οποία είχε εμπλακεί στο παρελθόν ως στέλεχος της Standard Chartered Bank και η οποία έπρεπε να διερευνηθεί περαιτέρω. Με τον τρόπο αυτόν όχι μόνο υπονόμευσε τη διαδικασία αλλά εξέθεσε τη διοίκηση του ΤΧΣ, η οποία είχε δώσει το «πράσινο φως». Και δεν σταμάτησε εκεί.
Την επομένη έγινε γνωστό ότι η επιτροπή αξιολόγησης της διοίκησης του ΤΧΣ εισηγείται την αποχώρηση του συνόλου της εκτελεστικής επιτροπής του Ταμείου και του προέδρου. Δηλαδή, του διευθύνοντος συμβούλου Αρη Ξενόφου, του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου Γιώργου Κουτσού, του Τάσου Γάγαλη και του προέδρου Γιώργου Μιχελή. Και αν για τον κ. Μιχελή υπήρχαν ενστάσεις από τον SSM ως προς το αν είναι αρκετά τεχνοκράτης και αν πληροί τα τυπικά προσόντα, για τον κ. Ξενόφο η είδηση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στην τραπεζική αγορά.
Αναστάτωση
Ωστόσο ο SSM, όπως και στην περίπτωση του διευθύνοντος συμβούλου της Πειραιώς, αδιαφόρησε για το τι προβλέπει ο νόμος που ψήφισε η ελληνική Βουλή –καθ’ υπόδειξη της τρόικας –για τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν τα εκτελεστικά μέλη των διοικητικών συμβουλίων των τραπεζών και του ΤΧΣ. Οι εξελίξεις αυτές προκάλεσαν αναστάτωση και σύγχυση στην τραπεζική αγορά καθώς η ανασφάλεια κυρίευσε τις διοικήσεις των τραπεζών. Μάλιστα ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες και φήμες που κυκλοφόρησαν θέλουν την αντικατάσταση των μελών του ΤΧΣ από ξένα τραπεζικά στελέχη.
Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, η στάση του SSM αντανακλά τις προθέσεις της ΕΚΤ και των Ευρωπαίων, οι οποίοι θέλουν να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό. «Η ΕΚΤ χρηματοδοτεί τις ελληνικές τράπεζες με 100 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 60% του ΑΕΠ της χώρας, και θεωρεί ότι οι τράπεζες της ανήκουν» αναφέρουν και χαρακτηρίζουν «υπερβολική» τη συμπεριφορά της διοίκησης του SSM.
Προσπαθώντας να εξηγήσουν τη στάση της επικεφαλής του Εποπτικού Μηχανισμού Γαλλίδας Ντανιέλ Νουί λένε ότι δεν είναι ανεξάρτητη από τη δυσπιστία με την οποία βλέπουν οι Ευρωπαίοι τη χώρα. «Οι τεχνοκράτες στη Φρανκφούρτη θεωρούν ότι πίσω από κάθε ενέργεια κρύβεται κάτι ύποπτο» αναφέρουν και προσθέτουν ότι «δεν εμπιστεύονται το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και τις διοικήσεις των τραπεζών καθώς θεωρούν ότι δεν έχουν κάνει όσα έχουν υποσχεθεί για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων».
Προσπάθειες
Πάντως δεν πρόκειται για αλλαγή στάσης των Ευρωπαίων, οι οποίοι επανειλημμένως στο παρελθόν έχουν επιχειρήσει να τοποθετήσουν ξένους στις διοικήσεις των τραπεζών. Η προηγούμενη προσπάθεια έγινε στα τέλη του 2015 με την ανακεφαλαιοποίηση. Τότε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πίεζε για μια μεγάλη ανακεφαλαιοποίηση ύψους 20-25 δισ. ευρώ με στόχο σε πρώτη φάση να περάσει ο έλεγχός τους στον ESM και στη συνέχεια να πουληθούν σε ξένες τράπεζες. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών θεωρεί ότι ελέγχοντας το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα μπορέσει να ελέγξει μέσω αυτού και τις ελληνικές επιχειρήσεις καταφέροντας πλήγμα στην κατ’ αυτόν υπεύθυνη για την κρίση ελληνική επιχειρηματική ελίτ.
Οπως επισημαίνουν τραπεζικοί κύκλοι, «το τραπεζικό σύστημα είναι το κυκλοφορικό σύστημα της οικονομίας. Οποιος το ελέγχει ελέγχει τη δυναμική, τους φορείς και την κατεύθυνση της ανάπτυξης για τις επόμενες δεκαετίες». Σήμερα οι περισσότερες επιχειρήσεις κρατιούνται στη ζωή χάρη σε συνεχείς ρυθμίσεις των δανείων τους και τη λιγοστή χρηματοδότηση που τους παρέχουν σήμερα οι τράπεζες. Αν οι τράπεζες τους τραβήξουν το χαλί, μοιραία θα οδηγηθούν σε πτώχευση.
Ανακατατάξεις
Πράγμα που σημαίνει ότι θα υπάρξουν ανακατατάξεις σε όλους τους επιχειρηματικούς τομείς: επιχειρήσεις θα αλλάξουν χέρια, θα διευκολυνθεί η δράση επενδυτικών κεφαλαίων που αγοράζουν αντί πινακίου φακής τον έλεγχο εταιρειών από τις τράπεζες, των επονομαζόμενων distress funds, και θα δημιουργηθεί χώρος για την έλευση ξένων εταιρειών στην ελληνική αγορά. Με άλλα λόγια, μέσω του ελέγχου του τραπεζικού συστήματος δημιουργείται βάση ανακατανομής του πλούτου στην Ελλάδα όχι σε επίπεδο τάξεων αλλά μεταφοράς πλούτου σε ξένους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
