Όχι άλλα δώρα στον Πούτιν

Τόσο ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα όσο και ο Ντόναλντ Τραμπ, ο ρεπουμπλικάνος υποψήφιος που μπορεί να τον διαδεχθεί, έχουν επικρίνει τα ευρωπαϊκά κράτη του ΝΑΤΟ τους τελευταίους μήνες επειδή έχουν αποτύχει να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους στις αμυντικές δαπάνες. Η Ευρώπη πράγματι δυσκολεύεται να υποστηρίξει από την πλευρά της τη συλλογική αμυντική συμφωνία. Σχεδόν όλοι οι ευρωπαίοι σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν επιτρέψει στον μέσο αμυντικό προϋπολογισμό τους να πέσει κάτω από το όριο του 2% του ΑΕΠ, με κάποια κράτη να δαπανούν ακόμη λιγότερα. Ακόμη πιο σημαντικό, δεν έχουν καταφέρει να οικοδομήσουν μία πραγματική ευρωπαϊκή αμυντική κοινότητα. Αν δεν λάβουν μέτρα, διακινδυνεύουν να επιβεβαιώσουν τους απερίσκεπτους ισχυρισμούς του Τραμπ ότι οι Ευρωπαίοι είναι «τσαμπατζήδες» και εκμεταλλεύονται μία «παρωχημένη» συμμαχία σε βάρος των αμερικανών πολιτών.

Μία περιοχή στην οποία η Ευρώπη θα μπορούσε να αποδείξει την στρατηγική της σημασία στις ΗΠΑ είναι η Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν. Κάποιοι ήδη υποστηρίζουν ότι η ΕΕ δεν έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί τις επιλογές ήπιας ισχύος που διαθέτει για να επιτύχει μία συμφωνία με το δυναμικό Κρεμλίνο. Αλλά ενώ μία ευρεία ευρωπαϊκή στρατηγική προς τη Ρωσία δεν υφίσταται, υπάρχει ακόμη χρόνος για να γίνουν όσα χρειάζονται προκειμένου να σταματήσει η προκλητική συμπεριφορά του Κρεμλίνου. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την προσάρτηση της Κριμαίας, τα κράτη της ΕΕ εφάρμοσαν οικονομικές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία. Οι κυρώσεις συνδέονταν με την εφαρμογή των πρωτοκόλλων του Μινσκ. Αλλά η Ουκρανία ακόμη δεν έχει τον πλήρη έλεγχο των συνόρων της ούτε μία αξιόπιστη εκεχειρία στο Ντομπάς. Έτσι οι ηγέτες του G7 δεσμεύθηκαν να παρατείνουν τις κυρώσεις μέχρι οι συμφωνίες του Μινσκ του 2014 και 1015 να εφαρμοστούν πλήρως.

Στην ΕΕ ωστόσο, οι κυρώσεις αμφισβητούνται, με διπλωμάτες από την Ουγγαρία, την Κύπρο, την Ιταλία και άλλες χώρες να μαλακώνουν την στάση τους προς τη Ρωσία. Οι προσπάθειες του Κρεμλίνου δείχνουν να έχουν αποτέλεσμα. Και δεν είναι μόνο οι ακροδεξιοί εξτρεμιστές, όπως οι υποστηρικτές του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας, που είναι επιρρεπείς στις γαλιφιές του Πούτιν. Ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ για παράδειγμα, έχει προτείνει τη χαλάρωση των κυρώσεων, από τη στιγμή που η Ρωσία πληροί ορισμένες προϋποθέσεις. Εκτός από τη χαλάρωση των κυρώσεων, κάποιοι ευρωπαίοι ηγέτες προσεγγίζουν το Κρεμλίνο. Ο ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, γνωστός για την σκεπτικιστική του στάση προς τις κυρώσεις, είναι τιμώμενο πρόσωπο στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης αυτή την εβδομάδα. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ επίσης θα παραβρεθεί στο συνέδριο. Δεν είναι η ώρα για να μαλακώσει η Ευρώπη την στάση της προς τη Ρωσία..

Η χαλάρωση των κυρώσεων προς τη Ρωσία μπορεί να ευχαριστεί του ευρωπαίους επιχειρηματίες, αλλά μακροπρόθεσμα το κόστος θα είναι μεγάλο. Ακόμη και με τις κυρώσεις σε ισχύ, η παγωμένη σύγκρουση στην Ουκρανία μοιάζει μόνιμη. Η χαλάρωση των κυρώσεων τώρα, θα σήμαινε μία καταστροφική κατάρρευση της αξιοπιστίας της Ευρώπης –και μία μεγάλη ήττα για την Ουκρανία. Οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να τηρήσουν σκληρή στάση και να διασφαλίσουν ότι οι υπάρχουσες οικονομικές κυρώσεις θα αρθούν μόνο εάν η συμφωνία του Μινσκ εφαρμοστεί στο σύνολό της. Αυτό περιλαμβάνει την πλήρη απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων και του στρατιωτικού εξοπλισμού από τα ουκρανικά εδάφη και τον πλήρη έλεγχο των συνόρων της Ουκρανίας από την κυβέρνησή της. Όσοι καλούν για μία πιο επιεική στάση προς τη Ρωσία πρέπει να βγάλουν τις παρωπίδες και να αναγνωρίσουν την κλίμακα των προσπαθειών της Ρωσίας να οδηγήσει την ΕΕ σε διάλυση. Δεδομένης της προοπτικής μίας κυβέρνησης του Τραμπ στις ΗΠΑ, αυτές οι πιέσεις είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η ΕΕ. Η σκληρή στάση προς τη Ρωσία είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί η ενότητα της ΕΕ. Η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έχει δίκαιο όταν λέει ότι δεν βρίσκει λόγο για να χαλαρώσουν οι κυρώσεις προς τη Ρωσία. Το Κρεμλίνο δεν αξίζει αυτή την επιβράβευση. Αντίθετα, του αξίζουν πιο αυστηρές κυρώσεις.