Οι Podemos και η Ενωμένη Αριστερά (IU) της Ισπανίας αποφάσισαν να ενώσουν δυνάμεις εν όψει των εκλογών του Ιουνίου και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σωστά έπραξαν.
Οι έρευνες που βλέπουν το φως της ημέρας δείχνουν ότι ο νέος συνασπισμός μπορεί να έρθει και δεύτερος, αφήνοντας στην άβολη τρίτη θέση το ιστορικό κόμμα των Σοσιαλιστών (ΡSOE). Στην πρώτη θέση σταθερά το Λαϊκό Κόμμα υπό τον Μαριάνο Ραχόι.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στις νεαρές ηλικίες, η επικράτηση του σχηματισμού υπό τους Ιγκλέσιας και Γκαρθόν είναι συντριπτική.
Υπάρχει όμως κάτι που φαίνεται να ενοχλεί στις τάξεις των Podemos. Στην πρώτη ανοικτή εκδήλωση που έγινε στην Θιουδάδ Ρεάλ, μέσα στη θάλασσα από σημαίες και λάβαρα που κρατούσαν οι συγκεντρωμένοι, επικρατούσαν τα σφυροδρέπανα στις κόκκινες σημαίες, όπως και η γνωστή σημαία της Ρεπουμπλικανικής Ισπανίας.
* Η σημαία της Ρεπουμπλικανικής Ισπανίας (τρεις λωρίδες, κόκκινη κίτρινη και μωβ) είναι συνηθισμένη στις συγκεντρώσεις της Ενωμένης Αριστεράς, η σημαία με το σφυροδρέπανο, λιγότερο.
Όμως, η ιδέα που θέλουν να περάσουν οι Podemos στην κοινωνία είναι ενός κινήματος που δεν ταυτίζεται με την Αριστερά, αλλά θέλει να δημιουργήσει ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες.
Το έχει ξεκαθαρίσει άλλωστε το Νο2 του κόμματος, ο Ίνιγο Ερεχόν, ο οποίος μάλιστα κατά περιόδους (ιδίως το προηγούμενο διάστημα των ζυμώσεων για το σχηματισμό κυβέρνησης) διαφωνούσε με τις επιλογές του Πάμπλο Ιγκλέσιας, χωρίς πάντως να εκφράζεται ανοικτά.
Όπως επισημαίνει η El Pais, μετά τη συγκέντρωση στη Θιουδάδ Ρεάλ, εμφανίστηκαν στα κοινωνικά δίκτυα κείμενα από χώρους που πρόσκεινται στους Podemos, όπου η ενόχληση είναι φανερή:
«Τα μεγάλα συμφέροντα αυτής της χώρας θα χαίρονταν αν έβλεπαν ότι εξακολουθούμε να κάνουμε πολιτική γύρω από σύμβολα, που πέραν του ότι δεν εκφράζουν την κοινωνική πλειοψηφία του σήμερα, ηττήθηκαν πολιτικά, συμβολικά και πολιτιστικά. Η μάχη για να πάρουμε τον έλεγχο των θεσμών και της λαϊκής κυριαρχίας απαιτεί ευφυΐα, ευθύνη και βλέμμα μπροστά.»
Το μήνυμα είναι σαφές από τους κύκλους -τουλάχιστον- των Podemos: οι πολίτες που έχασαν εισόδημα, που έχασαν τη δουλειά ή το σπίτι από τις πολιτικές των τελευταίων ετών δεν ταυτίζονται απαραίτητα με σύμβολα του παρελθόντος. Δεν ταυτίζονται απαραίτητα με σύμβολα.
Πάντως, η ηγεσία των Podemos υπογραμμίζει ότι η διαφορετικότητα αποτελεί συστατικό στοιχείο του νέου πολιτικού συνασπισμού, ο οποίος δεν ορίζεται από τη δεξιά ή την αριστερά, αλλά από τη μάχη της ελίτ κόντρα στην πλειοψηφία.
Κατά συνέπεια, ακόμα και αν ο νεαρός Αλμπέρτο Γκαρθόν της Ενωμένης Αριστεράς, κλείνει τις ομιλίες του με τη γροθιά στον αέρα και το σύνθημα «Salud y Republica», δεν υπάρχει κανένα ζήτημα.
Άλλωστε ο Γκαρθόν είναι από τους πλέον δημοφιλείς ισπανούς πολιτικούς αυτή τη στιγμή, πολύ πιο δημοφιλής από τον Ιγκλέσιας. Ο ίδιος μάλιστα συνηθίζει να λέει ότι «εγώ έχω μεγαλύτερη διεισδυτικότητα σε άλλους χώρους από τον Ιγκλέσιας».
Στους κόλπους της Ενωμένης Αριστεράς έχει ασφαλώς φτάσει «η γκρίνια για τα σφυροδρέπανα», αλλά δεν έχει υπάρξει καμία απόφαση ή «γραμμή» να μείνουν στα ντουλάπια.
Το πιο πιθανό είναι στις επόμενες συγκεντρώσεις, όσο θα πλησιάζει και η ώρα της κάλπης, να μοιραστούν σημαίες του νέου πολιτικού σχήματος Unidos Podemos (Μαζί Μπορούμε).
«Εμένα δεν μου είπε κανείς να αφήσω τη σημαία στο σπίτι. Και να μου το έλεγαν δεν θα τα άφηνα» λέει στην El Pais ο 66χρονος Λούθιο Μπενίτο, που πηγαίνει στις συγκεντρώσεις της Αριστεράς από το 1977.
Για την ιστορία, η Ενωμένη Αριστερά εμφανίστηκε το 1986 στην χώρα, την περίοδο που δινόταν η μάχη για την παραμονή ή όχι στο ΝΑΤΟ.
Στο δημοψήφισμα που έγινε εκείνη τη χρονιά επί σοσιαλιστικής κυβέρνησης Γκονθάλεθ, το 52% ψήφισε υπέρ της παραμονής, έναντι ενός υπολογίσιμου σχεδόν 40% που ψήφισε κατά.
Στην IU ενώθηκαν το ΚΚ της Ισπανίας και άλλα κόμματα του ευρύτερου χώρου. Έλαβε για πρώτη φορά μέρος στις εκλογές του 1986 και έλαβε 4,6% και 7 έδρες.
Το καλύτερο αποτέλεσμα ήρθε το 1996, τη χρονιά που το Λαϊκό Κόμμα υπό τον Αθνάρ έβαλε τέλος στην κυριαρχία των Σοσιαλιστών. Τότε πήραν 10,5%.
Ωστόσο, η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο καλή. Στις εκλογές του Δεκεμβρίου 2015, η Ενωμένη Αριστερά λεηλατήθηκε και από τους Podemos, λαμβάνοντας μόλις το 3,67% και 2 έδρες.
