Οι ταινίες της εβδομάδας – Νοσηρά παραμύθια και σκληρή πραγματικότητα

Υδρόβια τέρατα που υποφέρουν σε σημείο να τα λυπάσαι περισσότερο από τους ανθρώπους, ψύλλοι που αποκτούν μέγεθος… γουρουνιών, βασίλισσες που θα πρέπει να καταβροχθίσουν καρδιές τεράτων για να νικήσουν τη στειρότητά τους και να γεννήσουν, βασιλιάδες που νομίζουν ότι ερωτεύθηκαν τη νιότη αλλά στην πραγματικότητα έχουν ερωτευθεί το γήρας και την ασχήμια…

Τα παραμύθια του ιταλού συγγραφέα Τζιανμπατίστα Μπαζίλε (1566 – 1632) δεν είναι ακριβώς το προϊόν που θα δώσει υλικό για μια παραγωγή του Χόλιγουντ απευθυνόμενη σε παιδιά. Ο Μπαζίλε θεωρείται ο «πατέρας» των αδελφών Γκριμ και η συλλογή του «Lo cunto de li cunti overo lo trattenemiento de peccerille» που ενέπνευσε τον Ματέο Γκαρόνε στην ταινία «Το παραμύθι των παραμυθιών» («Tale of tales», Γαλλία / Αγγλία / Ιταλία, 2015) έχει πάρει τη θέση τής Βίβλου του ευρωπαϊκού παραμυθιού.

Ο ιταλός σκηνοθέτης του «Γόμορρα» επέλεξε τρία από τα 50 για να μας οδηγήσει στο νοσηρό αλλά συγχρόνως τρυφερό σύμπαν του Μπαζίλε και το αποτέλεσμα είναι αυτή η ασυνήθιστη και άκρως κινηματογραφική ταινία φαντασίας που ανατρέπει κάθε κλισέ που συναντάμε στις αμερικανικές κινηματογραφικές εκδοχές παραμυθιών για να γίνει μια πραγματικά στυλάτη δημιουργία που στοιχειώνει μέσα σου και δεν σε αφήνει σε ησυχία (την είδα δύο φορές και τη δεύτερη μου άρεσε περισσότερο). Σε μοιρασμένους ρόλους οι Σάλμα Χάγεκ, Βενσάν Κασέλ και Τόμπι Τζόουνς υποδύονται τους ηγεμόνες τής κάθε ιστορίας υπηρετώντας εξαίσια το όραμα του Γκαρόνε.

Βαθμολογία:3 ½

ΑΘΗΝΑ: EMΠΑΣΥ ODEON – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ – ODEON STARCITY – STER ESCAPE ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – VILLAGE COSMOS – STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ – CINEMA ONE

——————————————

Με το «Dheepan» (Γαλλία, 2015), που κάπως υπερβολικά (ίσως και για πολιτικούς λόγους) απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο εφετινό Φεστιβάλ των Καννών, ο Ζακ Οντιάρ, σκηνοθέτης των σίγουρα ανώτερων ταινιών «Ο προφήτης» και «Σώμα με σώμα», θίγει το πρόβλημα του Μεταναστευτικού μέσα από μια ασυνήθιστη ιστορία: ο Ντιπάν (Tζεσουθασάν Αντονιθασάν) είναι ένας άνθρωπος με μυστηριώδες παρελθόν από τη Σρι Λάνκα ο οποίος έχει μπει στη Γαλλία παριστάνοντας τον παντρεμένο με μια συμπατριώτισσά του με παιδί (αντιστοίχως οι Καλιεασβάρι Σρινιβασάν, Κλοντίν Βινασιθάμπι).

Κανένα συναίσθημα δεν τον ενώνει με αυτή τη γυναίκα, όμως ο Οντιάρ υποστηρίζει ότι ακόμη και υπό αυτές τις αμήχανες και άγριες συνθήκες, όταν όλα έχουν χαθεί, η οικογένεια μπορεί όντως να ανθήσει. Εχοντας αφήσει πίσω του έναν αποτρόπαιο πόλεμο, ο Ντιπάν στη Γαλλία ζει –στην κυριολεξία –έναν άλλο πόλεμο. Το γκέτο στο οποίο βρίσκεται εγκλωβισμένος είναι γεμάτο περιθωριακούς και συμμορίες κακοποιών (αυτόχθονων Γάλλων δε) που τον αναγκάζουν να λάβει τα μέτρα του. Γιατί πίσω από το πράο, ακόμη και δουλικό πρόσωπο του ανθρώπου που πουλά ψευτοφακούς και μπιχλιμπίδια στους δρόμους για να ζήσει, κρύβεται ένα τραυματισμένο αγρίμι που ουαί κι αλίμονο αν ξεσπάσει.

Η ταινία υποστηρίζει επίσης ότι για κάποιους ανθρώπους χωρίς μοίρα ο παράδεισος της Δύσης μπορεί να κατακτηθεί μόνον αν χυθεί αίμα. Ωστόσο, παρά το απαισιόδοξο κλίμα στο οποίο δείχνει να βουλιάζει όσο περνά η ώρα η ταινία, ο Οντιάρ αναζητεί τη λάμψη της ελπίδας. Ομως αυτό το ελπιδοφόρο φως στο φινάλε της ταινίας δύσκολα καλύπτει το ως τότε σκοτάδι και δείχνει εκτός τόπου.

Βαθμολογία:3

ΑΘΗΝΑ: ΑΒΑΝΑ – ΙΝΤΕΑΛ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΚΗΦΙΣΙΑ –ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – GAZARTE

——————————————

Το μυστήριο γύρω από την προσωπικότητα του σημαντικού αμερικανού συγγραφέα Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ο οποίος τερμάτισε τη ζωή του το 2008 σε ηλικία 46 ετών, βρίσκεται στον πυρήνα της ταινίας «Το τέλος της διαδρομής» («End of the tour», ΗΠΑ, 2014) του Τζέιμς Πόνσολντ. Βασισμένη σε ένα αληθινό περιστατικό, την ολιγοήμερη περίοδο που ο Γουάλας (Τζέισον Σίγκελ) έκανε παρέα με τον επίσης συγγραφέα αλλά κατ’ αρχήν δημοσιογράφο Ντέιβιντ Λίπσκι (Τζέσι Αϊζενμπεργκ) για ένα άρθρο του τελευταίου στο περιοδικό «Rolling Stone», η ταινία πλάθει δυο ενδιαφέροντες χαρακτήρες ιχνηλατώντας την ψυχή τους. Από τη μια πλευρά ο δημοσιογράφος-συγγραφέας που προσπαθεί να διαχειριστεί το δέος που νιώθει απέναντι στο είδωλό του και από την άλλη το ίδιο το είδωλο που μόνο είδωλο δεν θυμίζει. Εχει την εικόνα συνταξιούχου χίπι, έχει αδυναμίες, πάθη αλλά και έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού: «Νιώθω σαν πόρνη που ξεπουλιέται στον βωμό της διασημότητας» λέει χαρακτηριστικά ο Γουάλας σε αυτό το νόστιμο αλλά «μικρής εμβέλειας» τετ-α-τετ διανοούμενων ανδρών που ενίοτε φέρονται σαν παιδάκια.

(διαβάστε περισσότερες πληροφορίες για τον Ντέβιντ Φόστερ Γουάλας στο κείμενο του ΒΗΜΑΤΟΣ Η μοναξιά της Δύσης)

Βαθμολογία:2

ΑΘΗΝΑ: ΝΙΡΒΑΝΑ –ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΒΑΚΟΥΡΑ

——————————————

Μια πανέξυπνη ιδέα, ο πόλεμος ανάμεσα σε δυο φυλές μυρμηγκιών για τα αποφάγια ενός πικνίκ, μετατράπηκε κατ’ αρχάς σε μικρού μήκους ταινία, αργότερα σειρά της τηλεόρασης και τώρα μεγάλου μήκους κινηματογραφική ταινία από τους Τομάς Ζαμπό και Ελέν Ζιρό. Τα «Τοσοδούλικα – Η κοιλάδα των χαμένων μυρμηγκιών» («Miniscule: La valee des fourmis perdues», Γαλλία, 2015) είναι ένα μικρό ποίημα αλλά και ένα τεχνικό επίτευγμα: γυρίστηκαν πρώτα στα φυσικά τοπία όπου η ιστορία τοποθετείται (στα εθνικά πάρκα της Γαλλίας Ecrins και Mercantour) και στη συνέχεια προστέθηκαν οι πρωταγωνιστές, δηλαδή τα έντομα (η διαδικασία αυτή λέγεται φωτορεαλιστικό rendering). Καταπληκτικές σκηνές καταδίωξης στο νερό σε μια ταινία με αρκετές συνεφιλικές αναφορές που ξεκινούν από τον Τσάπλιν και φτάνουν ως τον «Πόλεμο των άστρων». Παρά την απουσία των διαλόγων, υπάρχουν σκηνές που σου κόβουν την ανάσα, τρομερό σασπένς και κυρίως γέλιο.

Βαθμολογία:3

ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ODEON STARCITY – STER IΛION –ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΧΟΛΑΡΓΟΣ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – CINERAMA – ΑΝΟΙΞΗ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER MAKEDONIA – CINEMA ONE –ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

——————————————

Στο «Σύμπτωμα» (2015), τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του Αγγελου Φραντζή, μια γυναίκα (Κάτια Γκουλιώνη) είναι το πρόσωπο με τις «ιδιαίτερες ικανότητες» σε ένα νησί όπου κυκλοφορεί κάποιο μυστηριώδες ον με μαύρο μπουφάν και μάσκα (παραπέμπει κάπου ανάμεσα σε προσωπείο αρχαίου δράματος και τη «Μύγα» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ). Δεν αντιλαμβάνεσαι εύκολα το τι ακριβώς συμβαίνει στην ταινία, ο Φραντζής σε παγιδεύει μέσα σε έναν κλειστό κόσμο όπου τα όρια που διαχωρίζουν τον ρεαλισμό από τη φαντασία είναι αδιόρατα. Εκτιμάς την αγάπη του για το σινεμά (υποκλίνεται σε μέγιστους δημιουργούς, από τον Αντρέι Ταρκόφσκι ως τον Ντέιβιντ Λιντς και τον Λαρς φον Τρίερ) σε αυτή την τεχνικώς άρτια παραγωγή που προσωπικά με κράτησε όπως με κρατά ένα όνειρο που με τρομάζει: θέλω να τελειώσει αλλά θέλω και να δω το τέλος.

Βαθμολογία:2

ΑΘΗΝΑ: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

——————————————

>>Στόχος του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Δημήτρη Τζέτζα στο «The republic» (2015) ήταν να φτιάξει την εικόνα μιας αμαρτωλής πόλης-καρτούν, πνιγμένης στους neon φωτισμούς, τα 3.000 μπορντέλα της (το νούμερο ακούγεται στην ταινία) και την απόλυτη διαφθορά σε όλους τους τομείς. Εκβιασμοί, προδοσίες, παράνομες συμφωνίες, ανήθικοι δημοσιογράφοι, σάπιοι πολιτικοί, διαβρωμένοι αστυνομικοί, διεστραμμένοι μεγαλοεπιχειρηματίες, trafficking, ναρκωτικά, όλα! Η εσκεμμένη υπερβολή (σε ύφος που συναντάμε π.χ. στις ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο, του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ και του Τζον Γου) μπορεί κάποιους να ενοχλήσει, κάποιους άλλους όμως ακόμη και να διασκεδάσει. Ατέλειες σαφώς και υπάρχουν αλλά το αποτέλεσμα δεν περνά απαρατήρητο. Παίζουν: Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιάννης Στάνκογλου, Γιώργος Κιμούλης κ.ά.

Βαθμολογία:2

ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ODEON STARCITY – ASTOR – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: VILLAGE COSMOS –CΙΝΕΜΑ ONE – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ

————————————————

>>Το ντοκιμαντέρ του Κώστα Βάκκα «Dan Georgakas: Επαναστάτης της διασποράς» που προβάλλεται αποκλειστικά στην Αλκυονίδα δεν έχει δυστυχώς τους χυμούς της «Ταξισυνειδησίας» του προηγούμενου ντοκιμαντέρ του ιδίου σκηνοθέτη, με το ίδιο πάνω-κάτω θέμα. Για την ακρίβεια, η ταινία, που αξίζει μόνο για την αφήγηση της προσωπικής ιστορίας του Νταν Γεωργακά (από το πώς οι γονείς του και οι παππούδες του έφτασαν στην Αμερική ως την ευαισθητοποίησή του ως ακτιβιστή), μοιάζει με υλικό που επειδή δεν χώρεσε στην «Ταξισυνειδησία», «έγινε» ταινία.

Βαθμολογία: 1 ½

AΘΗΝΑ: ΑΛΚΥΟΝΙΣ –ΣΤΟΥΝΤΙΟ