Τα πρώτα δημοσκοπικά ευρήματα επιβεβαιώνουν το αίσθημα ρευστότητας και σύγχυσης που επικρατεί στο εκλογικό σώμα.
Στην παρούσα φάση οι ψηφοφόροι αποτιμούν τις συνέπειες της επτάμηνης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, προσμετρούν τα capital controls, αλλά και τη διάσωση της τελευταίας ώρας, την αποτροπή του Grexit και βεβαίως παρακολουθούν με ενδιαφέρον την εξελισσόμενη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεχίζουν ωστόσο να προσφέρουν ανοχή και ευκαιρίες στον κ.Τσίπρα, καθώς παραμένουν καχύποπτοι έναντι των αντιπάλων του.
Στην παρούσα φάση το κυβερνών κόμμα περνά περίοδο αμηχανίας εξαιτίας της διάσπασης και του διαβρωτικού θορύβου που προκαλούν ο κ. Λαφαζάνης και η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά είναι βέβαιον ότι με την επίσημη έναρξη του εκλογικού αγώνα θα αντεπιτεθεί και θα θελήσει να παίξει τόσο το χαρτί της σταθερότητας, όσο και του εγγυητή της παραμονής στην ευρωζώνη.
Ο κ.Τσίπρας υπολογίζει στο ξεκαθάρισμα του ΣΥΡΙΖΑ και προσβλέπει την επιθυμία των πολιτών για σταθερή πορεία. Αναμένει ουσιαστικά κάλυψη των απωλειών από τα αριστερά μέσω της ευχερέστερης διείσδυσης στο Κέντρο. Ο ιδεολογικός αποχρωματισμός πιθανώς να του προσφέρει νέους ψηφοφόρους.
Οι πρώτες ενδείξεις άλλωστε δεν επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία για την εκλογική επίδοση της Λαϊκής Ενότητας του κ. Λαφαζάνη.
Ο υπερτονισμός των ιδιοχαρακτηριστικών της συγκεκριμένης πολιτικής κίνησης μάλλον αποδιώχνει παρά προσελκύει ευρύτερες μάζες ψηφοφόρων.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Μειμαράκης μπορεί με τον τρόπο του να συγκρατεί τους εναπομείναντες ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, αλλά δεν μοιάζει ικανός να δημιουργήσει ρεύμα ανατροπής του κ.Τσίπρα.
Η αλήθεια είναι ότι η επτάμηνη εμπειρία της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκαρδιώσει τμήματα του αστικού πληθυσμού που εμπιστεύθηκαν το κόμμα του κ.Τσίπρα εξαιτίας της αγανάκτησης για τους φόρους επί των ακινήτων και πιθανώς απογοητευμένοι να επιστέψουν στο σπίτι τους, αλλά η νεοδημοκρατική εναλλακτική παραμένει ακόμη μη ελκυστική, χωρίς δυναμική ικανή να οδηγήσει σε εκλογική ανατροπή των μέχρι σήμερα υφιστάμενων συσχετισμών.
Από εκεί και πέρα στο χώρο του Κέντρου επικρατεί πολυδιάσπαση.Το Ποτάμι του κ. Θεοδωράκη αγκομαχά, μοιάζει να ξεμένει από ιδέες και δυνάμεις, η ούλτρα φιλελεύθερη εκδοχή του μάλλον επιτρέπει διαρροές ψηφοφόρων του προς τη Νέα Δημοκρατία, παρά οτιδήποτε άλλο.
Από εκεί και πέρα η μικρή τάση που παρατηρείται στο εκλογικό σώμα »για επιστροφή στο σπίτι» ευνοεί τη διάσωση και σχετική ενίσχυση του ΠαΣοΚ.
Το ΚΚΕ από τη μεριά του προσπαθεί να οχυρωθεί έναντι της απειλής του συγγενούς κ. Λαφαζάνη, το βοηθά ο οργανωτισμός του και οι σταθεροί δεσμοί των κομματικών δυνάμεών του με τους ψηφοφόρους του.
Η Χρυσή Αυγή από την άλλη έχει την ευκαιρία ενδυνάμωσης λόγω της συγκυρίας του μεταναστευτικού και βεβαίως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η περίπτωση του Βασίλη Λεβέντη, που απολαμβάνει αναπάντεχης και ανεξήγητης προβολής.
Γενικώς θα έλεγε κανείς ότι τέσσερις εβδομάδες πριν ανοίξουν οι κάλπες το όλο κλίμα παραπέμπει σε κατακερματισμό και σε αποτελέσματα αντίστοιχα με εκείνα των ευρωεκλογών του 2014.
Ωστόσο με την επίσημη κήρυξη του εκλογικού αγώνα τα πράγματα θα αλλάξουν, οι εντάσεις θα κορυφωθούν, τα διλήμματα θα τεθούν, ο νέος διπολισμός πιθανώς να κυριαρχήσει και τελικώς να έχουμε μια εκλογική αναμέτρηση από τα παλιά, που εντέλει θα διαμορφώσει τις συνθήκες για την επικράτηση ενός νέου δικομματισμού και αναδιαμόρφωσης των δύο βασικών πόλων της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς.
