Ηταν μια μέρα σαν τη σημερινή, 23 Αυγούστου του 1910, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος που μόλις είχε έρθει από την Κρήτη στην Αθήνα με την Επανάσταση του Γουδή ίδρυε το Κόμμα Φιλελευθέρων κάνοντας την τομή που θα άλλαζε για πάντα την Ελλάδα –και όχι μόνο αυτήν: και τον χάρτη των Βαλκανίων, της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα κανείς δεν θυμάται πια εκείνο το κόμμα, ενώ οι πιο νέοι ίσως ούτε καν έχουν ακουστά τον Βενιζέλο, έστω κι αν μεγάλωσαν στους τόπους που εκείνος μαζί με τον Κωνσταντίνο απελευθέρωσαν το ’12-’13 σε απόλυτη σύμπνοια, προτού η κατάρα του διχασμού χτυπήσει την πόρτα της Ελλάδας, η οποία ως τότε μεγαλούργησε. Πάνω από εκατό χρόνια μετά, όμως, εκείνη η απόφαση του Βενιζέλου δεν είναι απλώς επίκαιρη: είναι μπροστά από την εποχή της.
Ο επαναστάτης του Θερίσου έκανε αυτό που σπάνια οι πολιτικοί είναι σε θέση να κάνουν: τόλμησε. Είχε συνολικό όραμα, σχεδίασε το πώς θα το εφαρμόσει και κυρίως τόλμησε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να ανατρέψει τα πάντα. Πρώτα στο εσωτερικό με τη ριζική μεταπολίτευση των εκλογών του 1910 που έφεραν ολοκληρωτική ανανέωση στο πολιτικό δυναμικό και κατά συνέπεια στη χώρα φέρνοντας ριζική ανανέωση στο πεπαλαιωμένο κράτος. Και στη συνέχεια στο εξωτερικό: αφού (προσοχή: χωρίς ίχνος υποψίας σκανδάλων) εξόπλισε και εκπαίδευσε άρτια τον στρατό σε ελάχιστο χρόνο και αφού συνήψε στρατηγική συμμαχία με τους Γάλλους και τους Αγγλους, επιτέθηκε και νίκησε πρώτα τους Οθωμανούς και στη συνέχεια όσους αμφισβητούσαν την ελληνικότητα των εδαφών που η Ελλάδα διεκδικούσε.
Για να γίνουν όλα αυτά όμως το πρώτο που έκανε ο μεγάλος ηγέτης ο οποίος συνδέθηκε με ακατάλυτους ιστορικούς δεσμούς με αυτή την εφημερίδα, το Ελεύθερον Βήμα, ήταν η ίδρυση του ιδεολογικά κεντρώου και γεωπολιτικά δυτικού νέου του κόμματος εκείνη την ημέρα του Αυγούστου του ’10. Αυτή η δημιουργία της δημοκρατικής παράταξης υπήρξε και η απαρχή της νέας εποχής τόσο για την ίδια την Ελλάδα όσο και για τον περίγυρό της –κάτι παρόμοιο άλλωστε έκανε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1956 περνώντας από τον Συναγερμό του Παπάγου στην ΕΡΕ.
Αυτό ακριβώς είναι και το δίδαγμα του ’10: ότι ένας ηγέτης πρέπει αμέσως να τολμά τη ρήξη με το χθες αν επιθυμεί την οικοδόμηση του αύριο. Πιο επίκαιρο δεν γίνεται…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
