«Ελληνες, ήρθε η ώρα να ανακαλύψετε το πνεύμα του Μαραθώνα, και να σπάσετε τις ευρω-αλυσίδες». Τάδε έφη ο δημοφιλής, εκκεντρικός και γνωστός αντι-ευρωπαϊστής δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον, σε άρθρο του στην συντηρητική εφημερίδα The Daily Telegraph.
Ακολουθούν αποσπάσματα:
«Την Παρασκευή, οι Γερμανοί διέρρευσαν ένα έγγραφο που κόβει την ανάσα με την ειλικρίνεια και την βαρβαρότητά του.
Σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα στη σύγχρονη ευρωπαϊκή διπλωματία. Πράγματι, στην αρχή νόμιζα ότι πρόκειται για φάρσα. Εγκαταλείπει κυνικά την παλιά προσποίηση για το ευρώ – ότι είναι μη αναστρέψιμο, ένας γάμος που θα κρατήσει για πάντα. Αντιθέτως, αποδεικνύεται ότι το διαζύγιο είναι σε μεγάλο βαθμό στο τραπέζι, εκτός αν οι Ελληνες υποκύψουν.
Εάν η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, η Αθήνα πρέπει να σκύψει στα τέσσερα, σε μια πράξη αυτο-εξευτελισμού που οι αρχαίοι αποκαλούσαν «προσκύνησις».
Εάν οι Ελληνες θέλουν περισσότερα από τα χρήματά μας, λέει ο Σόιμπλε, κραδαίνοντας το Glock / Schmeisser / Walther του, θα πρέπει κατ΄αρχάς να παραδώσουν «πολύτιμα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία αξίας €50 δισεκατομμυρίων» για να ιδιωτικοποιηθούν ώστε να μειωθεί το χρέος.
Ποιος θα κάνει την ιδιωτικοποίηση; Ο Σόϊμπλε πρότεινε αυτά τα ελληνικά κρατικά περιουσιακά στοιχεία – αεροδρόμια, εταιρείες ηλεκτρισμού, ο,τιδήποτε άλλο – θα πρέπει να παραδοθούν σε έναν θεσμό που ονομάζεται «Ίδρυμα για την Ανάπτυξη» στο Λουξεμβούργο.
Και ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό το θεσμικό όργανο, ε; Jawohl, Meine Freunde! Αποδεικνύεται ότι είναι μια βιτρίνα για την γερμανική KfW, την Kreditanstalt für Wiederaufbau, την κρατική αναπτυξιακή τράπεζα που συστάθηκε, κατά ειρωνεία, ως μέρος του μεταπολεμικού Σχεδίου Μάρσαλ για την διάσωση της βομβαρδισμένης γερμανικής οικονομίας.
Το μήνυμα από το Βερολίνο είναι σαφές: ή θα αναλάβουμε την οικονομική διακυβέρνηση της Ελλάδας, ή θα πετάξουμε την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη.
Μετά από πέντε χρόνια κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει πέσει σε τέτοια βάθη διανοητικής και πνευματικής εξάντλησης που οι υπουργοί είναι πρόθυμοι να εξετάσουν δύο άθλιες επιλογές: την θυσία της ελληνικής δημοκρατίας ή ένα Grexit που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αποδειχθεί μεταδοτικό και σε άλλα μέλη της ευρωζώνης – συμπεριλαμβανομένης, τελικά, της ίδιας της Γαλλίας.
Τώρα είναι η ώρα να ξαναβρούν οι Ελληνες το πνεύμα του Μαραθώνα, να αγωνιστούν για τα πράγματα που έκαναν την Ελλάδα μεγάλη, για να σπάσουν τα δεσμά του Μεγάλου Βασιλιά των Βρυξελλών. Τώρα είναι η ώρα για αυτό που αποκαλούσαν «αρετή» – την πλήρη έκφραση της ανεξάρτητης ηθικής αρετής τους».
