Τέλος εποχής;

Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ Μπλάτερ, λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη «θριαμβευτική» παραμονή του στον προεδρικό θώκο της FIFA, σημαίνει το τέλος μιας εποχής για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο; Το ερώτημα –ευνόητα πιεστικό –αναβλύζει αυτόματα μέσα από τον ορυμαγδό που προκλήθηκε με τη σύλληψη δικών του παιδιών.

Οταν ο Μπλάτερ δήλωνε με έμφαση ότι θα αποκαθιστούσε την «ηθική τάξη» υπολόγιζε ότι θα γινόταν πιστευτός έστω και από αφελείς;

Απλούστατα θα έπρεπε ως άλλος Κρόνος –αν θυμόμαστε καλά, ήταν ο αρχαίος θεός που καταβρόχθιζε τα παιδιά του –να θυσιάσει στενούς συνεργάτες του.

ΑΥΤΟΙ ακριβώς οι συνεργάτες του που ήσαν και κεφάλια της Λερναίας Υδρας της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής διαπλοκής θα δέχονταν, σιωπηλά, να παίξουν ρόλο Ιφιγένειας; Ενα ακόμη ερώτημα… Πώς εξηγείται αυτή η στροφή 180 μοιρών από τον πρόεδρο των προέδρων ενός μηχανισμού που ρίζωσε επί χρόνια και τα πλοκάμια του αγκάλιαζαν ολόκληρες ηπείρους όπως η Νότια-Κεντρική Αμερική, η Αφρική και μέρος της Ασίας, δίχως να παραγνωρίζεται και κάποια ευρωπαϊκή πλευρά; Αραγε με την παραίτηση Μπλάτερ πέφτει αυλαία; Ασφαλώς όχι.

ΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ Κύπελλα του Κατάρ και της Ρωσίας είναι η ορατή κορυφή του παγόβουνου.

Δηλαδή, η παραίτηση Μπλάτερ οδηγεί σε εκτόνωση. Ενα άλλο ερώτημα αφορά το ποιας μορφής και σύνθεσης θα είναι η διαδοχή του καθεστώτος Μπλάτερ. Η Ευρώπη –με βασικό πολιορκητικό κριό τον Πλατινί –θα είναι ο ασφαλής άξονας της νέας κατάστασης. Και αυτή η νέα κατάσταση μέχρι ποιο σημείο θα οδηγήσει στην ανατροπή του κατεστημένου;

Τέλος εποχής, συγκεκριμένης. Αναμφίβολα μια νέα εποχή έρχεται και μόνο εικασίες, προς το παρόν, είναι φρόνιμο να διατυπωθούν. Τα απόνερα της παραίτησης Μπλάτερ δεν είναι αμελητέα, μάλλον παλιρροϊκό ρεύμα που νομοτελειακά θα προκαλέσει τη δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου ποδοσφαιρικού σκηνικού. Το θέμα είναι σε τι βαθμό και μέσα από ποιες διαδικασίες –ακόμη και την καθιέρωση νέας ηγεσίας –το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θα εξυγιανθεί ή μήπως τα τοξικά προϊόντα τού χθες και του προχθές θα μεταλλαχθούν με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μήπως η λέξη «κάθαρση» σ’ έναν κόσμο αχαλίνωτης κερδοσκοπίας / χρηματισμού / κερδοφορίας –εμφανούς και άλλοτε έντεχνα σκεπασμένης –είναι στόχος ουτοπικός;