Χιλιοειπωμένα πράγματα για τους τρόπους με τους οποίους η Ελλάδα μπορεί να προσελκύσει ξένες κινηματογραφικές παραγωγές ακούστηκαν στην συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού κ. Νίκος Ξυδάκης και τα μέλη του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου κινηματογράφου.
Η συνέντευξη Τύπου έγινε το μεσημέρι της Πέμπτης 4 Ιουνίου στα γραφεία του ΕΚΚ.
Οι τρόποι;
Ας τους αναφέρουμε για μια ακόμη φορά εφόσον τους ακούσαμε μια ακόμη φορά.
1) Φορολογική διευκόλυνση: «Σε γειτονικές μας χώρες όπως η Μάλτα, η Κροατία και η Βουλγαρία φιλοξενούνται περί τις 40- 50 κινηματογραφικές παραγωγές ετησίως διότι προβλέπουν επιστροφή φόρου 25- 30 %» είπε ο κ. Ξυδάκης. Γιατί να μην συμβαίνει και εδώ; Μάλιστα. Το ξέραμε. Παρακάτω.
2) Διευκόλυνση σε ζητήματα αδειοδοτήσεων για χρήσεις αρχαιολογικών χώρων. Εδώ, ως γνωστόν τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Τις αποφάσεις όμως, μπορούν να παίρνουν οι κατά τόπους εφορείες αρχαιοτήτων είπε ο κ. Ξυδάκης επαναλαμβάνοντας ακριβώς τα όσα είχε πει σε συνέντευξή της στο ΒΗΜΑ η υφυπουργός Πολιτισμού κ. Αντζελα Γκερέκου πριν από μερικούς μήνες.
3) Πάταξη γραφειοκρατίας – Film comission. Ενας ευέλικτος (υποτίθεται) οργανισμός που θα τσάκιζε τα γρανάζια της γραφειοκρατίας και τον οποίο ακούμε χρόνια αλλά δεν βλέπουμε με τίποτε να παίρνει μποροστά.
Φανταστείτε έναν συντονιστή αιτημάτων για γυρίσματα ταινιών στην χώρα μας, μια «ρεσεψιόν» όπως την ανέφερε ο κ. Ξυδάκης, που θα διευκολύνει και θα συντονίζει τους ενδιαφερόμενους.
Μωρέ τον φανταζόμαστε μια χαρά. Γιατί δεν τον βλέπουμε είναι το ερώτημα.
Στην ουσία ο κ. Ξυδάκης έκανε μια σειρά διαπιστώσεων αναφέροντας το τι συμβαίνει στην χώρα μας και το τι θα έπρεπε να συμβαίνει: «Είμαστε ωραίοι αλλά ακριβοί» είπε χαρακτηριστικά.
Ωραία ατάκα. Δημοσιογραφική και ειλικρινής.
Αλλά το ξέραμε.
Και φυσικά, όπως όλοι οι προηγούμενοι στην θέση του, στο κρίσιμο σημείο της συζήτησης, στο πρακτικό σκέλος του προβλήματος, ο αναπληρωτής υπουργός ένιψε τας χείρας του λέγοντας ότι οι περαιτέρω αποφάσεις είναι ζήτημα του υπουργείου Οικονομικών.
Κι αυτό το ξέραμε.
Τελικά, αυτόν τον ξένο κινηματογράφο που θέλουμε τόσο πολύ στην χώρα μας, χρόνια τον πλησιάζουμε αλλά δεν μπορούμε με τίποτε να τον πιάσουμε.
Ξέρουμε πολύ καλά τι πρέπει να γίνει.
Μήπως το ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολήσει είναι το γιατί δεν γίνεται;
Για περισσότερα διαβάστε συνέντευξη της Αντζελας Γκερέκου με τίτλο «Πως θα έρθει το ξένο σινεμά στην Ελλάδα»
