O κ. Μπαμπινιώτης, στο κείμενο που διενεμήθη με το Το Βήμα της Κυριακής με τίτλο «Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας», αναφέρει τα εξής.
«(…) Έτσι, από το 1200 π.χ. παύει να μαρτυρείται η γραμμική Β΄. Η ατελής αυτή μορφή εγκαταλείπεται κάποτε πριν από τον 8ο αιώνα για μιαν οικονομικότερη και δηλωτικότερη «οιονεί συλλαβογραφική» γραφή, αφού είναι μια γραφή που δηλώνει μόνο τα σύμφωνα, αφήνοντας –όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα στις σημιτικές γραφές- να εικάσει ο αναγνώστης μόνος του τα παραλειπόμενα φωνήεντα. Οι Έλληνες, γύρω στον 10ο π.χ. αιώνα, παίρνουν από τους Φοίνικες αυτή την (οικονομικώτερη της συλλαβογραφικής) συμφωνογραφική γραφή. Αλλά δεν στέκονται σε αυτό. Επινοούν για πρώτη φορά στην ιστορία της γραφής τη δήλωση φωνηέντων, αυτών δηλαδή που αποτελούν τη βάση της συλλαβής και της γλώσσας γενικώτερα. Επινοούν ακόμη μερικά σύμφωνα που χρειάζονται στην Ελληνική και φθάνουν έτσι στη δημιουργία της πρώτης πραγματικά αλφαβητικής γραφής, του πρώτου αλφαβήτου, όπου κάθε γράμμα δηλώνει και ένα φθόγγο (για οικονομία δεν χρησιμοποιούν από την αρχή διαφορετικήα δήλωση για κάθε είδος φωνήεντος : έτσι το Ε δηλώνει αρχικά και το ε και το η , το Ο και το ο και το ω…».[1]
Ο κ. Μπαμπινιώτης υποστηρίζει –χωρίς να προσκομίζει συγκεκριμένες πηγές – ότι η Γραμμική Β΄ είναι ένα είδος παραλλαγής του «φοινικού αλφαβήτου» και συγγενής με τα λεγόμενα σημιτικά αλφάβητα, τα οποία δεν περιλαμβάνουν φωνήεντα… ότι δηλαδή είναι αμιγώς συμφωνο/ γραφική. Η αλήθεια όμως είναι ότι η Γραμμική Β΄ είναι μεν συλλαβογραφική, αλλά δεν είναι συμφωνογραφική! Περιέχει και φωνήεντα.
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή
