Όπως εξελίσσονται τα πράγματα δεν είναι πλέον καθόλου απίθανο να τρίβουν τα μάτια τους με όσα θα δουν εκείνοι που προεξοφλούσαν καταστροφές και συντέλειες στην ενοχλητική και ανυπότακτη Ελλάδα, ειδικά μετά από την προχθεσινή «Πενταμερή» του Βερολίνου.
Κι αυτό επειδή υπάρχει ένα θεμελιώδες στοιχείο ανάλυσης το οποίο ακόμα και αυτή τη στιγμή δεν έχουν κατανοήσει οι πολιτικές και λοιπές δυνάμεις οι οποίες προεξοφλούν μια άτακτη ήττα και υποχώρηση της χώρας στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, Ποιο είναι αυτό;
Είναι το γεγονός ότι η οι δανειστές θεωρούν τη νέα ελληνική κυβέρνηση αρκετά… «τρελή» ώστε να λέει αυτά που πιστεύει και να πιστεύει αυτά που λέει.
Θεωρούν δηλαδή ότι είναι λίαν πιθανό ο πρωθυπουργός πραγματικά να προτιμήσει, όταν έρθει εκείνη η ώρα, να πληρώσει, όπως λέει, μισθούς παρά να εξυπηρετήσει το χρέος.
Αυτό είναι μια κατάκτηση της Ελλάδας, όσο κι αν σε πολλούς δεν αρέσει. Γιατί αυτό ήταν που οδήγησε στην προχθεσινή «Πενταμερή» και που ίσως φέρει τους δανειστές στο σημείο να θελήσουν πλέον κι εκείνοι την ύπαρξη λύσης εξίσου με όσο τη θέλει και η Ελλάδα.
Είναι ήδη πολλοί και σοβαροί οι Γερμανοί αναλυτές που γράφουν πια καθημερινά σχεδόν, υποστηρίζοντας ότι η τακτική της Αθήνας, για πρώτη φορά, αναμένεται να της αποδώσει καρπούς.
Εστιάζουν δε συγκεκριμένα στην αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού να επιμένει, ακόμα και στο «παρά ένα», ότι ο δρόμος μιας διαιρεμένης Ευρώπης είναι ουσιαστικά ανοικτός αν η συμφωνία δεν καταστεί δυνατή. Κι αυτό είναι κάτι που δεν έχει ακουστεί από την αρχή της κρίσης το 2010 μέχρι σήμερα.
Αν λοιπόν θέλει κανείς να δει τη μεγάλη εικόνα, αμέσως θα παρατηρήσει ότι στο τετράμηνο που έχει παρέλθει, οι Γερμανοί είχαν πολλές ευκαιρίες και αφορμές να τα τινάξουν όλα στον αέρα αν ήταν αποφασισμένοι να το πράξουν.
Όμως, δεν το έπραξαν. Και αυτό συνέβη για κάποιο λόγο.
Ασφαλώς και δεν είναι δυνατόν να προεξοφλήσει κανείς το μέλλον, εν προκειμένω το τι θα πράξουν τελικά οι δανειστές. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα αναμένεται να έχουμε μία πιο συγκροτημένη εικόνα γύρω από το αν και κατά πόσο θέλουν να επιτύχουν έναν τελικό συμβιβασμό ή όχι.
Πάντως, ένα είναι σίγουρο: ότι από την ώρα που δεν έχουν απέναντί τους μόνον φοβισμένους ανθρώπους που δε είναι σε θέση να αντιδράσουν, αλλά ανθρώπους από τους οποίους, τελικά, ίσως και να μπορεί να τα περιμένει κανείς όλα, πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά το τι θα πράξουν. Και τα σημάδια ότι οι δανειστές έχουν επίγνωση των μεγάλων κινδύνων, είναι κάτι περισσότερο από ορατά.
Σύντομα θα ξέρουμε.
