Τα κόμματα βράζουν –όχι από την προσπάθειά τους να… βοηθήσουν τη χώρα αλλά από την αγωνία τους για το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον. Ολα τα κόμματα, «αρχαιότερα» ή νεοπαγή, αντιμετωπίζουν προβλήματα προσωπικά, των στελεχών τους κατά κανόνα. Περί ιδεών και μάχης ούτε λόγος.
Την ίδια ώρα τα προβλήματα από τις εξελίξεις στο εξωτερικό, προβλήματα δηλαδή εισαγόμενα, αναζητούν λύσεις που προϋποθέτουν κατά κανόνα τολμηρές αποφάσεις. Η Ελλάδα με την ασαφή εξωτερική πολιτική της «επέτυχε» να δυσαρεστεί τους Αμερικανούς του Ομπάμα αλλά και τη Ρωσία του Πούτιν.
Η Ελλάδα γενικώς δεν μετέχει… Ετσι ούτε με τον Πούτιν είμαστε ούτε εναντίον του. Αυτή η ουδετερότητα προφανώς έχει ως συνέπεια να πληρώνει η χώρα μας την υψηλότερη τιμή αγοράς αερίου από τη Ρωσία –υψηλότερη συγκριτικά με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Στον σημερινό κόσμο οι αδυναμίες αυτές δεν συγχωρούνται. Διότι, κατά τη γνωστή λαϊκή ρήση, «αν δεν είσαι στο τραπέζι, είσαι στο μενού».
Η εσωστρέφεια μας οδηγεί σε καταστάσεις όπως η σημερινή: την ώρα που γύρω από την Ελλάδα εντείνονται οι συγκρούσεις –πολιτικές, στρατιωτικές και οικονομικές –εμείς ασχολούμεθα με το ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μία θέση βέβαια εξαιρετικά τιμητική αλλά άνευ ουσίας.
Τέλος, εκείνοι που εμφανίζονται ως πολιτικοί αρχηγοί ή αρχηγίσκοι ας μάθουν, αν δεν ξέρουν, ότι:
όταν παίζεις σε ένα τραπέζι μαζί με άλλους και διερωτάσαι ποιος είναι το κορόιδο της παρέας και δεν μπορείς να απαντήσεις, τότε το κορόιδο της παρέας είσαι εσύ…
