Πώς η χώρα μπορεί να ελπίζει ότι θα ξεπεράσει την κρίση και θα παραμείνει σε μία σταθερά αναπτυξιακή πορεία; Μόνο εάν μαζί με την έξοδο από την ύφεση επενδύσει στην εκπαίδευση και στην επιμόρφωση του εργατικού δυναμικού της – αυτό θα εξασφαλίζει αύξηση των θέσεων εργασίας στους τομείς αιχμής όπως είναι οι νέες τεχνολογίες και οι υπηρεσίες αιχμής.
Πως μπορεί να επενδύσει ,όμως, μια χώρα στην Παιδεία όταν μειώνει τους πόρους της και αδυνατεί να χαράξει μία μακροπρόθεσμη πολιτική για τα πανεπιστήμια ;
Εξηγούμαι : μετά από ένα χειμώνα απεργιών και πλήρους παράλυσης στην πανεπιστημιακή κοινότητα λόγω της κυβερνητικής απόφασης για μείωση των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ- ο νέος υπουργός Παιδείας δηλώνει τώρα ότι διαφωνεί με τις περικοπές προσωπικού .Αντιθέτως αναγνωρίζει ότι υπάρχουν σημαντικά κενά στις οργανικές θέσεις υπαλλήλων τα οποία θα πρέπει να καλυφθούν.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν τα λέει αυτά από το κεφάλι του. Τα βασίζει σε έρευνα αξιολόγησης για τις διοικητικές ανάγκες των οκτώ μεγαλύτερων πανεπιστημίων της χώρας από την οποία προκύπτει ότι η αναλογία φοιτητών –διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ της χώρας είναι από τις χειρότερες στην Ευρώπη και ότι ο απόλυτος αριθμός διοικητικών υπαλλήλων σε κάθε πανεπιστήμιο δεν καλύπτει τις ανάγκες που απαιτεί η άρτια λειτουργία κάθε ιδρύματος!
Με λίγα λόγια άδικα υπήρξε η σύγκρουση Αρβανιτόπουλου- πρυτάνεων για τους διοικητικούς υπαλλήλους που προκάλεσε το φετινό χάος στην ανώτατη εκπαίδευση. Χωρίς λόγο υπήρξε η απίστευτη ταλαιπωρία των φοιτητών που δεν έκαναν μαθήματα όλο το χρόνο και αναγκάστηκαν τσάτρα-πάτρα να καλύψουν κάποιες ώρες διδασκαλίας μέσα στο καλοκαίρι για να μην χάσουν το εξάμηνο. Ποιος ,όμως, μπορεί να υποστηρίξει ότι με αυτά – ο θεός να τα κάνει – μαθήματα η χώρα επενδύει στην εκπαίδευση και το μέλλον των παιδιών της.
Δυστυχώς τα κακά νέα και οι ερασιτεχνισμοί των κυβερνώντων δεν σταματούν εδώ. Σε μία χώρα όπου η παιδεία υποτίθεται ότι θα πρέπει να παίζει κεντρικό ρόλο για το μέλλον του τόπου ,το υπουργείο οικονομικών ζητεί και νέες περικοπές προϋπολογισμών. Απαιτεί από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα που ήδη έχουν μειώσει τις δαπάνες τους κατά 50 % σε σχέση με το 2009 να περικόψουν τους προϋπολογισμούς άλλο ένα 25 % για τα επόμενα χρόνια !
Δηλαδή η κυβέρνηση ζητεί π.χ. από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών που το 2009 είχε προϋπολογισμό 6 εκατομμύρια ευρώ και τον έχει ήδη μειώσεί στα 3 , να περικόψει κι άλλο τις δαπάνες τους κατά 750.000 ευρώ – στα 2.250.000 ευρώ έως το 2018! Την ίδια στιγμή μάλιστα με την απόφαση Λοβέρδου για απελευθέρωση των μετεγγραφών ζητεί στο συγκεκριμένο ίδρυμα να παρέχει με λιγότερα χρήματα πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε αυξημένο αριθμό φοιτητών – τουλάχιστον 600 αναμένονται να είναι οι νεοεισερχόμενοι λόγω μετεγγραφών.
Τώρα μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να έχει ελάχιστα Πανεπιστήμια στον κατάλογο με τα 500 καλύτερα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στον κόσμο (και μάλιστα σε χαμηλές θέσεις) ενώ στόχος θα έπρεπε να είναι να ανταγωνιστεί τα κορυφαία ΑΕΙ των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Με …αερισμούς δεν βάφεις αυγά.
