offstage

Επειτα από µια αιφνίδια διακοπή οι δύο ξένες σειρές «Community» και «Big C» επέστρεψαν στο πρόγραµµα του Mega. Για την ακρίβεια, προγραµµατίστηκαν για τις 2 τα ξηµερώµατα, κάτι που συνηθίζεται για το συγκεκριµένο είδος. Πολύ γρήγορα και ενώ είχαν προβληθεί µόλις τρία-τέσσερα επεισόδια τα στελέχη του προγραµµατισµού του καναλιού έκριναν ότι θα ήταν καλύτερο να τις ρίξουν στα Τάρταρα του µεσονυκτίου και να επαναφέρουν τις χιλιοπαιγµένες επαναλήψεις των ελληνικών σίριαλ στο prime time. Ουσιαστικά πρόκειται για διπλό χτύπηµα: καταδικάζεις δύο αξιόλογες ξένες παραγωγές και βασανίζεις το τηλεοπτικό κοινό. Διότι µόνο ως βασανιστήριο µπορεί να εκληφθεί η χιλιοστή επανάληψη σειρών όπως οι «Επτά θανάσιµες πεθερές», «Μαύρα µεσάνυχτα», «Στο παρά πέντε», «Κόκκινο δωµάτιο» κ.ά. Οσο καλές κι αν είναι, όση επιτυχία κι αν σηµείωσαν στο παρελθόν, πλέον δεν αντέχονται ξανά και ξανά.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που ένα κανάλι αδικεί το πρόγραμμά του αλλά και την ίδια την εικόνα του. Στο Mega αλλά και στον Alpha η ίδια κίνηση έγινε και τον χειμώνα, με ξένα σίριαλ να αγνοούνται ξαφνικά. Το lead in του Mega άλλαξε τουλάχιστον τρεις φορές με σειρές σε επανάληψη, με σειρές από την Τουρκία κ.ο.κ. Ολα αυτά και πολλά άλλα πληγώνουν μια ήδη ευαίσθητη αγορά αλλά κυρίως την τραυματισμένη αξιοπιστία του τηλεοπτικού κοινού. Οι επιλογές είναι πολλές, όμως πλέον και ο κόσμος δεν θα σου χαριστεί. Αν μία, δύο, τρεις φορές αναζητήσει κάτι το οποίο δεν βρίσκει ή αν σπάσεις τη συνήθεια για λόγους που του είναι παντελώς αδιάφοροι, τότε θα πάει αλλού.

Λάθη φυσικά δεν γίνονται μόνο σε επίπεδο προγραμματισμού. Γίνονται και σε επίπεδο αξιοποίησης προσώπων. Τα δύο χαρακτηριστικά δείγματα της σεζόν είναι οι περιπτώσεις του Δημήτρη Ουγγαρέζου και της Μαρίας Ηλιάκη. Τη στιγμή που όλοι αναζητούν νέα πρόσωπα που μπορούν να μιλήσουν ελληνικά, να έχουν παρουσία τέτοια ώστε να «σπάνε» τη στερεότυπη εικόνα των παρουσιαστών-μοντέλων, εν τούτοις οι δυο τους φαίνεται να μη συμπεριλαμβάνονται στα πλάνα των καναλιών τους. «Ναι μεν, αλλά…» είναι οι απαντήσεις των στελεχών την ώρα που τα ίδια πρόσωπα και πολλά άλλα βεβαίως χρησιμοποιήθηκαν σε πάνελ β’ ρόλων τα οποία πλέον λειτουργούν ως κιμαδομηχανές στερώντας τη δυνατότητα ανάδειξης των χαρισμάτων και των δυνατοτήτων που μπορεί να διαθέτει το πρόσωπο.

Στον ΑΝΤ1 την εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού σχεδόν τη μετέθεσαν στην πολύ πρωινή ζώνη του Σαββάτου λόγω μαραθωνίου «The Voice», αφού φυσικά νωρίτερα της είχαν αλλάξει φυσιογνωμία σε σχέση με το τρέιλερ το οποίο στήθηκε με στόχο τον εντυπωσιασμό και όχι το να φανούν οι προθέσεις της παρουσιάστριας. Στον Σκάι η Χριστίνα Λαμπίρη αφίχθη με στόχο να παρουσιάσει ένα διαφορετικό εναλλακτικό μαγκαζίνο για να καταλήξει μεσούσης της σεζόν να ηγείται μιας μεσημεριανής εκπομπής ανάλυσης των μικρών και των μεγάλων γεγονότων της σόουμπιζ, ενώ μεσολάβησε και η είδηση διακοπής της που διήρκεσε περίπου ένα 24ωρο. Αυτά και πολλά άλλα τραγελαφικά έρχονται να αποκαλύψουν την αδυναμία η οποία δεν οφείλεται στα πρόσωπα μπροστά από τις κάμερες αλλά κυρίως σε αυτά τα οποία βρίσκονται πίσω από αυτές. Σπασμωδικές κινήσεις, παρορμητικές αποφάσεις, εσωστρέφεια, λανθασμένες επιλογές και ατυχή κριτήρια συνθέτουν συχνά το παζλ της απουσίας στρατηγικής που μεταμορφώνεται σε αρνητική εικόνα. Τα δεδομένα όμως δεν επιτρέπουν πολλά λάθη στο μέλλον. Η αγορά στην απόπειρα επανάκαμψης είναι αμείλικτη. Και ο κόσμος φυσικά.