H σύλληψη του καταζητούμενου Ν.Μαζιώτη και τα όσα προηγήθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, καταδεικνύουν αφενός το πόσο επικίνδυνη και αδίστακτη είναι η νέα γενιά της τρομοκρατίας και αφετέρου το δραματικό αδιέξοδο της.Οι αυτόκλητοι επίδοξοι τιμωροί, μπορεί με τις βομβιστικές επιθέσεις και τις δολοφονίες να δημιουργήσουν πρόσκαιρα εστίες αναταραχής, να προκαλέσουν προβλήματα, αλλά η τύχη τους είναι προδιαγεγραμμένη. Έχει αποδειχθεί ιστορικά και στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο, όπου έδρασαν τρομοκρατικές οργανώσεις, ότι όταν το κράτος δικαίου λειτουργεί και υπερασπίζεται τις δημοκρατικές κατακτήσεις, είτε περνούν στο περιθώριο και εξαφανίζονται, είτε αργά ή γρήγορα, συλλαμβάνονται.
Η βία σε όλες της τις μορφές και πολύ περισσότερο η τρομοκρατία, δεν μπορεί να είναι σε καμιά περίπτωση αποδεκτό μέσο πολιτικής παρέμβασης, όπως διεκδικούν παλιοί και νεόκοποι θιασώτες της. Είναι ένας αδιέξοδος και αυτοκαταστροφικός εν τέλει δρόμος για όσους την επιλέγουν. Κι αυτό αποδείχθηκε για μια φορά ακόμα και με την περίπτωση Μαζιώτη.
Τέσσερις δεκαετίες μετά τη μεταπολίτευση, η Ελλάδα έχει καταφέρει παρά τα όποια προβλήματα, παρά τις πολιτικές συγκρούσεις, να έχει διανύσει τη μεγαλύτερη περίοδο δημοκρατικής ομαλότητας στην ιστορία της. Και οι όποιες εστίες βίας και τρομοκρατίας δεν μπορούν, όσο και να το επιδιώκουν να τη διαταράξουν. Γιατί όσο και να μην θέλουν να το αποδεχθούν, οι ελάχιστοι αυτόκλητοι ένοπλοι σωτήρες, που κινούνται ακόμα στο περιθώριο της κοινωνίας, ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι ο σεβασμός των δημοκρατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
ΤΟ ΒΗΜΑ
