Ενας προαναγγελθείς θάνατος

Οι εξελίξεις στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν κανένα. Η συνεχής μείωση της παραγωγής ζάχαρης και η επιδείνωση των οικονομικών μεγεθών ξεκίνησε εδώ και μερικά χρόνια, αλλά οι «αρμόδιοι» πανηγύριζαν ότι η Εταιρεία πάει πολύ καλά και έχει κέρδη.

Το ότι η προσπάθεια για πώλησή της δεν θα είχε ευτυχή κατάληξη φάνηκε από τη στιγμή που το ΤΧΣ και η ΤτΕ αποφάσισαν τα δάνεια της ΕΒΖ να μεταφερθούν στην Τράπεζα Πειραιώς και οι μετοχές να παραμείνουν στην ΑΤΕ υπό εκκαθάριση.

Παρακολουθώντας τα πράγματα και βλέποντας οικονομικά στοιχεία και τις εκθέσεις, ότι η κατάσταση της ΕΒΖ επιδεινώνεται και κανένα μέτρο δεν λαμβάνεται κατέθεσα αλλεπάλληλες ερωτήσεις προς την ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών , αλλά απάντηση δεν πήρα. Τα ερωτήματα παραμένουν και σήμερα, όπως :

-Γιατί ενώ γνώριζε ότι η ΕΒΖ οδηγείται σε αδιέξοδο και σε λίγο δεν θα μπορούσε να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της δεν έκανε κάτι για αναστρέψει την πορεία αυτή;

-Γιατί αυξήθηκαν οι απαιτήσεις της Εταιρείας και ποιοι είναι οι υπεύθυνοι;

-Ποιοί σύμβουλοι ενεπλάκησαν με την πώληση των μετοχών της ΕΒΖ και τι εισέπραξαν;

-Είναι λογικό τα 6 από τα 7 μέλη του Δ.Σ. να είναι από την Αθήνα; Η Θεσσαλονίκη δεν είχε ανθρώπους για ένα Δ.Σ. της ΕΒΖ;

-Θεωρεί ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, με την πλήρη αδράνειά της για την ΕΒΖ, προστατεύει τα συμφέροντα των μικρομετόχων της Εταιρείας και αν όχι τι πρόκειται να πράξει;

Τα αποτελέσματα της 30.6.2014 (κλείσιμο χρήσης) θα είναι ακόμη πιο τραγικά, αφού τα ίδια κεφάλαια θα είναι μικρότερα του μετοχικού κεφαλαίου .

Και ξαφνικά όλοι ξύπνησαν και άρχισαν να τρέχουν. Συζήτησαν διάφορα σενάρια, όπως να κεφαλαιοποιηθούν οι απαιτήσεις της Τράπεζας Πειραιώς , ανέθεσαν στην Κantor να μελετήσει το θέμα της λειτουργίας ή όχι και των τριών εργοστασίων και κατέληξαν να λειτουργήσουν το ένα .

Για όσους γνωρίζουν, το παιχνίδι χάθηκε πριν ξεκινήσει, δηλαδή όταν ανακοινώνονταν οι τιμές των τεύτλων. Εάν η ΕΒΖ έδινε π.χ. 5 εκατ. ευρώ περισσότερα στους παραγωγούς και γινόταν και η κατάλληλη ενημέρωσή τους , θα συγκέντρωναν τεύτλα για τουλάχιστον 100.000 τόνους ζάχαρη και με πολύ ικανοποιητικό κόστος παραγωγής. Με παράλληλη παραγωγή του υπολοίπου της ποσόστωσης με τη διαδικασία φασόν και εισαγωγές για την κάλυψη της υπόλοιπης ζήτησης, η ΕΒΖ δεν θα είχε ζημιές και με τα κέρδη από τα εργοστάσια της Σερβίας, η Εταιρεία θα ήταν σε εξαιρετική κατάσταση.

Δυστυχώς όμως οι αρμόδιοι δεν ενδιαφέρθηκαν. Ακόμη και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δήλωσε εγγράφως αναρμόδιο. Το Δ.Σ. της Εταιρείας δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα, γιατί μάλλον δεν το κατανόησε . Γι αυτό και σήμερα θερίζει τις θύελλες που έσπειρε κατά την εξαγγελία των τιμών των τεύτλων, όταν έκανε σκληρή πολιτική

Υστερα από τα παραπάνω δημιουργούνται νέα ερωτήματα, όπως:

-Υπάρχει υπεύθυνος για το αδιέξοδο στην πορεία της ΕΒΖ και το κλείσιμό της ;

-Υπάρχει υπεύθυνος για το αδιέξοδο στο θέμα της πώλησης των μετοχών;

-Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο προσελήφθη και δεύτερος σύμβουλος πώλησης των μετοχών;

-Ποια μεγάλη ευρωπαϊκή ζαχαροβιομηχανία τελικά θα ωφεληθεί από τις εξελίξεις αυτές;