Το βασικό concept του σχεδιασμού της Αφροδίτης Κρασσά βασίστηκε πάνω στην ίδια τη φιλοσοφία του μενού: σύγχρονες βρετανικά πιάτα τα οποία ξεχωρίζουν τη Μεγάλη Βρετανία από την υπόλοιπη Ευρώπη και γεννήθηκαν στα ’60s και ’70s. Ρετρό διάθεση που υποστηρίζει και η ίδια η αύρα, ο χαρακτήρας του χώρου όπου εντάσσεται το εστιατόριο. Το ιστορικό αυτό αεροδρόμιο που κρύβει εικόνες ταξιδιών και ταξιδευτών πριν 50 χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν φθηνές αεροπορικές εταιρείες και φθηνές υπηρεσίες. Τότε που η όλη η διαδικασία του ταξίδι συνιστούσε μια ιδιαίτερη έκφραση πολυτέλειας.
Η ανοιχτή και θεατρική κουζίνα – το σημείο αφετηρίας όλης της διαρρύθμισης – χωρίζεται σε ζώνες: την αίθουσα παγωτού που προσφέρει το γνωστό υγρό παγωτό αζώτου του Heston Blumenthal, στη συνέχεια το μπαρ και το ντελικατέσεν και τέλος ο ξυλόφουρνος – κάτι μου μάλλον δε θα συναντήσει κανείς σε άλλο αεροδρόμιο.
Διαφοροποιήσεις παρατηρούνται και στην διακοσμητική προσέγγιση. Το μπροστινό κομμάτι του εστιατορίου εκπέμπει ένα δυναμισμό συνδυάζοντας ψηλά καθίσματα, ευέλικτα τραπέζια και σκληρές επιφάνειες (πλακάκια, μάρμαρο). Ένα από τα βασικά στοιχεία σε αυτό το χώρο είναι το κοινό τραπέζι σε ελικοειδές σχήμα παραπέμποντας έμμεσα σε κατασκευαστικό κομμάτι του αεροπλάνου ενώ το εξάγωνο που σχηματίζεται από το ασπρόμαυρο δάπεδο είναι σαφής αναφορά στη διάταξη του ίδιου του Heathrow – όπως αυτή φαίνεται από μια αεροφωτογραφία του 1955.
Στην πορεία, ο χώρος υιοθετεί ένα πιο χαλαρό ύφος με άνετους καναπέδες από όπου μπορεί κανείς να παρακολουθεί τις προσγειώσεις και απογειώσεις. Τα υλικά που κυριαρχούν είναι το σκούρο ξύλο, το μαύρο και το λευκό μάρμαρο, το διάτρητα μέτάλλο, το δέρμα και η φορμάικα – χαρακτηριστικό υλικό της δεκαετίας του ’60.
