Παρά τα ενθαρρυντικά σημάδια προόδου στην Ελλάδα, ο μετασχηματισμός της οικονομίας μέσω του προωθούμενου αναπτυξιακού μοντέλου απαιτεί σημαντικές ακόμα αλλαγές, για να γίνει η χώρα επιχειρηματικά φιλική, οικονομικά εύρυθμη και εύρωστη. Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων ο υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας κ. Νίκος Δένδιας στο συνέδριο του Economist με θέμα: «Ανακτώντας την ανταγωνιστικότητα και καθιερώνοντας ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο για την Ελλάδα». Ειδικότερα, η ομιλία του υπουργού αναφέρει:
«Κυρίες και κύριοι, δεν θα εκπλήξω κανέναν αν σας πω ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, όπως πολλές φορές στην ιστορία της, σε ένα σημείο καμπής. Άλλωστε μας προδιαθέτει για αυτό και ο τίτλος της εκδήλωσης.
Πέρα από την εμπέδωση της πολιτικής σταθερότητας και τη διασφάλιση της παραμονής της χώρας στο ευρώ –ζητήματα βέβαια που εδώ και 2 χρόνια δεν τα θεωρούσε κανείς δεδομένα –η επιτυχία της δημοσιονομικής προσαρμογής και η προώθηση των δομικών μεταρρυθμίσεων, επιχειρούν να μετασχηματίσουν την Ελλάδα από μια κλειστή περιφερειακή οικονομία που βασίζονταν στην κατανάλωση, σε μια ανοικτή, εξωστρεφή ευρωπαϊκή οικονομία, βασισμένη στις εξαγωγές και την καινοτομία.
Από μια οικονομία με κυρίαρχο δόγμα τον κρατισμό και με αυτονόητο αποτέλεσμα τα ελλείμματα και τα χρέη, σε μια οικονομία που στηρίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία και διευκολύνει την επιχειρηματικότητα.
Η Κυβέρνηση επιχειρεί μια ολιστική προσέγγιση για την ενίσχυση της ανάπτυξης. Έχει δημιουργήσει -τουλάχιστον σε επίπεδο αντίληψης- ένα νέο περιβάλλον με ορατά σημάδια προόδου σε σχέση με το παρελθόν:
Υπάρχουν απτά σημεία ανάκαμψης:
-Οι καθαρές εισροές ξένων επενδυτικών κεφαλαίων αυξήθηκαν κατά 43% το 2013, σε σύγκριση και αυτό επιπλέον από ένα 64,7% το 2012.
-Βελτιώθηκε η κατάταξη της χώρας στο Doing Business 2014 κατά 17 ολόκληρες θέσεις.
-Έχει ανελιχθεί κατά 110 θέσεις -βρίσκεται τώρα δηλαδή στην 36η θέση- στο -δείκτη Starting a Business του 2014.
-Η Ελλάδα απολαμβάνει το υψηλότερο δείκτη ανταπόκρισης του «Going for Growth» στις χώρες του ΟΟΣΑ για την περίοδο 2012-2013. Κατέχει την πρώτη θέση στη συνολική βαθμολογία της «Προόδου Προσαρμογής», κατέχει επίσης την πρώτη θέση στο δείκτη «Δημοσιονομικής Προσαρμογής και Οδηγού Μεταρρυθμίσεων» (Euro Plus Monitor 2013).
-Στην εγχώρια κατανάλωση, παρά τις τρομακτικές δυσκολίες που βίωσαν και εξακολουθούν να βιώνουν οι επιχειρηματίες και οι καταναλωτές, η αύξηση, για παράδειγμα, των πωλήσεων αυτοκινήτων κατά 46% τον Ιούνιο -σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2013- αποτελεί, έστω και ένα μικρό δείγμα αλλαγής του κλίματος. Οφείλω βέβαια να πω γι’ αυτό, ίσως και διατήρησης των καταναλωτικών μας συνηθειών.
Ενθαρρυντική είναι επίσης η πρόσφατη έρευνα της Grant Thorton, σύμφωνα με την οποία καταγράφεται πλέον το μεγαλύτερο ποσοστό αισιοδοξίας των επιχειρήσεων των τελευταίων 6 ετών. 50% των επιχειρηματιών αναμένει αύξηση εσόδων, ενώ το 34% αναμένει αύξηση και της κερδοφορίας.
Η προσπάθεια για τη δημιουργία αυτού του νέου περιβάλλοντος επιχειρήθηκε με συνδυασμένες δράσεις. Κατ’ αρχήν
* Της θέσπισης μιας Κεντρικής Αδειοδοτικής Αρχής στο νέο Επενδυτικό νόμο.
* Της προσπάθειας απλοποίησης των διαδικασιών των εξαγωγών με στόχο τη μείωση και του χρόνου, αλλά και του κόστους κατά 50% και 20% αντίστοιχα.
* Της δημιουργίας του «Enterprise -Greece» για την προσέλκυση επενδύσεων και την προώθηση των εξαγωγών μέσα από την δικτύωση στο εξωτερικό και τη στήριξη για τη διείσδυση στις αγορές-στόχους.
* Της σημαντικής αύξησης στην απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ. Βρισκόμαστε κυρίες και κύριοι αυτή τη στιγμή πανευρωπαϊκά στην 3η θέση.
* Των μεταρρυθμίσεων που διευκολύνουν τη δημιουργία νέων εταιρειών, όπως π.χ. τη μείωση κεφαλαίου στις ΑΕ και ΕΠΕ και της δημιουργίας νέων απλών εταιρικών τύπων, όπως οι ΙΚΕ.
* Της προσπάθειας απελευθέρωσης μιας σειράς από αγορές όπως αυτή των φορτηγών, αλλά και των μεταφορών σε σχέση με τις τουριστικές υπηρεσίες.
* Του νέου πλαισίου λειτουργίας της αγοράς με απλούστερες αγορανομικές και υγειονομικές διατάξεις, κ.α.
* Της ίδρυσης του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου (IfG) το οποίο ελπίζουμε ότι θα συμβάλλει στην ενίσχυση της ρευστότητας των Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων με συνεργασίες όπως αυτές με τη Γερμανική Επενδυτική Τράπεζα την KfW, η οποία έχει εισφέρει 100 εκατομμύρια ευρώ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Και πρέπει να σας πω από προχθές και τη Γαλλική Κυβέρνηση με την οποία συμφωνήσαμε να συνεισφέρει 30 εκατομμύρια ευρώ.
Κυρίες και Κύριοι, παρά ταύτα, οφείλω να είμαι απέναντί σας απολύτως ειλικρινής. Το σημαντικό και βαρύνουσας σημασίας βήμα που μου παραχωρήσατε, το αντιλαμβάνομαι ως βήμα συζήτησης και όχι ως βήμα διαφήμισης.
Παρά λοιπόν τα ενθαρρυντικά σημάδια προόδου, ο μετασχηματισμός της οικονομίας μέσω του προωθούμενου αναπτυξιακού μοντέλου απαιτεί σημαντικές ακόμα αλλαγές, για να γίνει η χώρα επιχειρηματικά φιλική, οικονομικά εύρυθμη και εύρωστη.
Για να επιτευχθεί αυτό που λέει ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, όσον αφορά την υποδοχή επιχειρήσεων »from the red tape to the red carpet». Για να γίνουν αυτά πρέπει η Κυβέρνηση να προωθήσει ένα νέο Αναπτυξιακό Μοντέλο, που περιλαμβάνει ένα σαφές Road Map με:
•μειώσεις των φόρων επί των εταιρικών κερδών
•μειώσεις των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης
•φορολογικές περικοπές στον τομέα της ενέργειας, ώστε να μειωθεί το κόστος της ενέργειας, που είναι εξαιρετικά υψηλό.
•μείωση του φορολογικού βάρους των φυσικών προσώπων και ειδικά της φορολογικής επιβάρυνσης της ακίνητης περιουσίας
* Επέκταση της φορολογικής βάσης ώστε να πληρώνουν φόρο όλοι όσοι πρέπει να πληρώνουν
•ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους άνεργους
•αλλαγές στο πτωχευτικό δίκαιο, που να εξασφαλίζουν την προστασία του οφειλέτη, αλλά να μην εγκλωβίζουν τις παραγωγικές δυνάμεις της πατρίδας μας σε ατέρμονες διαδικασίες.
Στο νέο, ευρωπαϊκό μοντέλο ανάπτυξης ο ρόλος του κράτους πρέπει να μετασχηματισθεί για να έλθει στα όρια που επιβάλλει η λογική και το συμφέρον του ελληνικού λαού. Γιατί κυρίες και κύριοι, τα στερεότυπα τα οποία υπήρχαν για την Ελλάδα, μέχρι τουλάχιστον πριν από δυο χρόνια, δεν ήταν καθόλου θετικά.
Είχα ρωτήσει έναν Ελληνοαμερικανό φίλο μου ποια είναι η αντίληψη για την πατρίδα μας στο εξωτερικό και μου είχε πει θυμάμαι τότε με αφοπλιστική ειλικρίνεια, there are three ways. There is the wrong way, there is the right way and is the Greek way. And the Greek way is even worst than the wrong way. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Ήδη έχει αρχίσει να αλλάζει.
Το κράτος, εφόσον η προσπάθεια ολοκληρωθεί και πετύχει, θα μετασχηματισθεί ριζικά, από ένα κράτος που εναγκαλίζεται ασφυκτικά τα πάντα, σε ένα κράτος σύγχρονο με σαφώς περιγεγραμμένο και περιορισμένο ρυθμιστικό και ελεγκτικό ρόλο. Σε ένα κράτος εγγυητή της δημόσιας ασφάλειας και της κοινωνικής προστασίας των αδύναμων πολιτών.
Αλλά και σε ένα κράτος που θα επιτρέπει στον Έλληνα πολίτη αλλά και στον ξένο επενδυτή να αναπτύξουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις και να δημιουργήσουν κέρδη, πλούτο και, τελικά, προκοπή για όλους.
Το νέο μοντέλο ανάπτυξης σημαίνει στην πράξη μια μετατόπιση από την παραγωγή μη εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών στην αύξηση της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας και την προώθηση του εξαγωγικού προσανατολισμού της ελληνικής οικονομίας.
Το νέο μοντέλο περιλαμβάνει την εντατικοποίηση των ριζικών μεταρρυθμίσεων υπό μορφή οριζόντιων πολιτικών, όπως:
•τη δημοσιονομική εξυγίανση
•τη δημιουργία ενός κλίματος που καλεί και ευνοεί τις επενδύσεις
•την ιδιωτικοποίηση των μη απαραίτητων στοιχείων της δημόσιας περιουσίας
•τη βελτίωση των δημοσιονομικών πολιτικών
•την αύξηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας
•την έμφαση στην καινοτομία και τη σύνδεση των πανεπιστημίων με την καινοτομία και την αγορά
•την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης και τη βελτίωση των δημοσίων υπηρεσιών
•την καταπολέμηση της διαφθοράς και την ενίσχυση της αξιοπιστίας και της διαφάνειας
•την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής
Το μοντέλο, μέσα από τον ισχύοντα αναπτυξιακό σχεδιασμό, θα συνεχίσει να εστιάζει στους τομείς που η χώρα μας προσφέρει συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως αυτοί του τουρισμού, της βιομηχανίας τροφίμων, της εφοδιαστικής αλυσίδας, της έρευνας, της τεχνολογικής καινοτομίας, των φαρμάκων, των δομικών υλικών και των μετάλλων, της ναυτιλίας.
Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προωθήσει το αναπτυξιακό αυτό μοντέλο, προκειμένου να εδραιωθεί για την ελληνική οικονομία μέσα σε αυτή τη δεκαετία μια δομή ριζικά διαφορετική από αυτήν που είχαμε συνηθίσαμε τα προηγούμενα χρόνια. .
Ωστόσο, απαιτείται σειρά από ρεαλιστικές, στοχευμένες παρεμβάσεις που δυνητικά θα εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, ιδίως των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, την αύξηση της ρευστότητας στην αγορά, τη δυνατότητα ανάπτυξης νέου κύκλου στο επιχειρείν με προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων και απελευθέρωση δέσμιων παραγωγικών δυνάμεων.
Κυρίες και κύριοι, δυστυχώς η ελληνική οικονομία, η ελληνική κοινωνία επείγονται. Αυτή τη στιγμή που συζητάμε άνω του ενός εκατομμυρίου συμπολιτών μας είναι άνεργοι.
Μάλιστα στη νέα γενιά των Ελλήνων το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 50%, ίσως αγγίζει το 60%. Ειλικρινά, ούτε εγώ, αλλά είμαι βέβαιος ούτε κι εσείς, γνωρίζουμε χώρα που έχει επί έξι συναπτά έτη ύφεση και έχει απωλέσει σε αυτά τα έξι έτη, άνω των 25% του ΑΕΠ της.
Δεν έχουμε λοιπόν την πολυτέλεια του χρόνου. Δεν έχουμε την πολυτέλεια των εγκυκλοπαιδικών συζητήσεων, των μαρξιστικών ομφαλοσκοπήσεων και της παθητικής αναμονής για να αλλάξει κάποτε, όπως πάντα γίνεται, ή ίσως πάντα γίνεται ο οικονομικός κύκλος.
Οφείλουμε να κινηθούμε άμεσα και οφείλουμε να κινηθούμε με σαφή γνώση των περιορισμένων δυνάμεων που διαθέτουμε. Και άρα να προτεραιοποιήσουμε απολύτως και να ιεραρχήσουμε τους στόχους μας ώστε να είμαστε αποτελεσματικοί.
Απαιτείται λοιπόν κατ’ αρχήν διαμόρφωση πλαισίου για την αναδιάρθρωση του μεγάλου ιδιωτικού χρέους, με κύριο προσανατολισμό τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που αποτελούν τον πυρήνα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, αλλά και χωρίς να υπάρχει αδιαφορία, για τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις που πρέπει να
απελευθερωθούν και να καταστούν τα οχήματα της επένδυσης ξένων κεφαλαίων και της δημιουργίας της απασχόλησης.
Έχουν πλέον ωριμάσει οι συνθήκες, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης και των stress tests των τραπεζών, για να συζητήσουμε την αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, τα οποία επί μακρά σειρά ετών βάζαμε κάτω από το χαλί του δημόσιου διαλόγου.
Απαιτείται προσαρμογή στις νέες οικονομικές συνθήκες και η δημιουργία παράλληλης με τον Πτωχευτικό Κώδικα έκτακτης διαδικασίας, ώστε αφ’ ενός μεν να στηριχθούν οι βιώσιμες επιχειρήσεις και να επιστρέψουν στην οικονομική τους δραστηριότητα, αλλά να μην επιτρέπεται και στις επιχειρήσεις κενές περιεχομένου να εγκλωβίζουν παραγωγικές δυνάμεις.
Η αξιοποίηση των εργαλείων χρηματοοικονομικής τεχνικής και της εκμετάλλευσης των βέλτιστων πρακτικών μόχλευσης, είναι απαραίτητη ώστε να δημιουργηθεί η μέγιστη δυνατή ρευστότητα.
Με τη δημιουργία ενός ενιαίου Διαχειριστικού Φορέα, στα πρότυπα τράπεζας, με βάση το υπάρχον και σήμερα ΕΤΕΑΝ, θα δημιουργηθεί μια «ομπρέλα» που θα αναπτύξει τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία για την επιχειρηματικότητα, κυρίως για τις ΜΜΕ και για να στηρίξει την απαραίτητη καινοτομία.
Η δημιουργία πλαισίου, σε συνδυασμό με το νέο ΕΣΠΑ, ώστε να αναπτυχθεί η ονομαζόμενη νέα λαϊκή επιχειρηματικότητα, είναι για μας υψηλή προτεραιότητα.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όποιος επιστήμονας ή ιδιώτης έχει μια καινούργια ιδέα, μια καινοτόμο ιδέα, να μπορεί να την εισφέρει σε ένα επιχειρηματικό φορέα που θα μπορεί να το συστήσει εύκολα και με μικρό κόστος και με στήριξη που απαιτείται από το Κράτος και τους φορείς χρηματοδότησης.
Η συνολική μας σκέψη κυρίες και κύριοι, είναι να δημιουργήσουμε ένα διαφορετικό σύστημα αξιοποίησης των Κοινοτικών πόρων, που δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στο βαθμό απορρόφησης και μόνο στα Grands, στις επιδοτήσεις.
Αυτού του τύπου η δήθεν «αξιοποίηση» -δηλαδή αναφέρομαι στις επιδοτήσεις- δεν μας πήγε πάρα πολύ μακριά. Βεβαίως επιδιώκουμε την απορροφητικότητα, αλλά η απορροφητικότητα πρέπει να εντάσσεται στο πλαίσιο μιας σχεδιασμένης αναπτυξιακής προοπτικής.
Το παλαιό «ελληνικό μοντέλο», στο οποίο ο κάθε φορέας ενέτασσε ό,τι ήθελε ή ό,τι εξυπηρετούσε το παλαιοκομματικό του συμφέρον στα ευρωπαϊκά προγράμματα, χωρίς κανένα κεντρικό σχεδιασμό, είχε σαν αποτέλεσμα η χώρα μέχρι σήμερα, η πατρίδα μας, να μην έχει καν λύσει τα προβλήματα των λυμάτων και των απορριμμάτων, αποτελεί αυτό μνημείο της αποτυχίας μας.
Στο πλαίσιο αυτό, στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, θα χρησιμοποιήσουμε, πέραν των επιδοτήσεων, τα κεφάλαια του νέου ΕΣΠΑ ως βάση για μόχλευση τραπεζικών και ιδιωτικών κεφαλαίων: κάθε ευρώ από τα Κοινοτικά Ταμεία θα πρέπει να αποτελεί τη βάση για συνεπένδυση κεφαλαίων που θα προέρχονται από τις τράπεζες, με τη μορφή δανείων και από ιδιώτες που θα εισφέρουν τη δική τους συμμετοχή.
Με τον τρόπο αυτό, επιδιώκουμε να δώσουμε ευκαιρίες σε περισσότερους υποψήφιους επενδυτές να αξιοποιήσουν την τεχνογνωσία του τραπεζικού συστήματος στην αξιολόγηση των επενδυτικών προτάσεων και να αξιοποιήσουν τον πολλαπλασιασμό του συνολικού μεγέθους των επενδυόμενων κεφαλαίων.
Επιδίωξή μας επίσης είναι να εξασφαλίσουμε στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, την επανακύκλωση των κεφαλαίων για την περαιτέρω ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.
Για παράδειγμα μια νεοφυής επιχείρηση που απέκτησε υπόσταση χάρη στη δημόσια χρηματοδότηση και που κατάφερε να σταθεί στην αγορά και να παράξει κέρδη για τους μετόχους της, οφείλει να επιστρέψει ως royalties ένα μέρος του οφέλους στα κρατικά ταμεία. Όχι για να δημιουργήσει θησαυρισμό στο κράτος, αλλά για να δώσει στην ελληνική κοινωνία την ευκαιρία να αξιοποιήσει αυτά τα χρήματα για την ενίσχυση και νέων επιχειρήσεων.
Η προώθηση της καινοτομίας. Σε αυτό το πλαίσιο, και εφόσον δεχόμαστε αξιωματικά ότι πρέπει η προώθηση της καινοτομίας πρέπει να έχει πρωταρχικό ρόλο, επεξεργαζόμαστε μια ολοκληρωμένη στρατηγική στον τομέα ενίσχυσης βασιζόμενη στη μελέτη του YOZMA, που πολλοί από εσάς ήδη γνωρίζετε.
Χαρακτηριστικοί άξονες αυτής της στρατηγικής είναι μεταξύ άλλων η έμφαση στα Venture Capitals και τα Private Equity Funds, η δημιουργία πλαισίου που θα περιλαμβάνει φορολογικά κίνητρα για τους «επιχειρηματικούς αγγέλους» (business angels) και η ενίσχυση της δημιουργίας «θερμοκοιτίδων» επιχειρήσεων (incubators).
Είναι αδιανόητο να μην εκμεταλλευόμαστε το απίστευτο κεφάλαιο ιδεών που διαθέτουμε ως κοινωνία και που παραμένει στα αζήτητα την ώρα που οι περιορισμένοι πόροι μας δαπανώνται για να επιβιώσει ο αδηφάγος και αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας.
Πρέπει κυρίες και κύριοι, να προχωρήσουμε γρήγορα στην απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης και λειτουργίας των επιχειρήσεων. Δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε την καινοτομία αν δεν μπορούμε να ιδρύσουμε γρήγορα έναν επιχειρηματικό φορέα στην Ελλάδα.
Σήμερα η εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου που πριν από λίγο καιρό εισήγαγε στη Βουλή ο φίλος και συνάδελφός μου ο Κωστής Χατζηδάκης, απαιτεί την απαραίτητη έκδοση μεγάλου αριθμού κανονιστικών πράξεων, ώστε να περιορισθεί στο ελάχιστο ο βασικός ανασταλτικός παράγοντας επενδύσεων, η γραφειοκρατία.
Πρέπει να περάσουμε από το δόγμα του προληπτικού ελέγχου που ισχύει σε όλη την ελληνική δημόσια διοίκηση, στο δόγμα του δειγματοληπτικού ελέγχου εν λειτουργία, βάσει δεδομένων στατιστικών, ώστε να διευκολύνουμε τη γρήγορη είδηση των επιχειρήσεων και θα μου επιτρέψετε να πω να αντιμετωπίσουμε πέραν της γραφειοκρατίας σε ένα βαθμό και την υπάρχουσα διαφθορά.
Κυρίες, κύριοι, οι ενδείξεις για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας είναι σαφείς και είναι θετικές. Για πρώτη φορά το 2014, μετά από έξι χρόνια, είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι η ελληνική οικονομία θα επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Αυτονόητη υποχρέωση της Κυβέρνησης είναι να συνεχίσει με εντατικούς ρυθμούς την προσπάθεια που ήδη έχει καταβάλει.
Πρέπει να δώσουμε νέα ώθηση στη δυναμική που έχει ήδη δημιουργηθεί.
Πρέπει να μετεξελίξουμε την επιχειρηματική κουλτούρα και να μετατρέψουμε τη χώρα μας σε εστία δημιουργίας.
Πρέπει να ξεφύγουμε από την πρόσδεση της πραγματικής οικονομίας σε ξεπερασμένα παραγωγικά μοντέλα, τα οποία το μόνο που επιδιώκουν είναι τη συνεχή προσδοκία αναδιανομής κρατικών κεφαλαίων.
Μόνο μέσω της συνέχισης των δομικών μεταρρυθμίσεων και της εφαρμογής ενός αναπτυξιακού μοντέλου με λιγότερο κράτος και περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία και καινοτομία, η ελληνική οικονομία θα καταστεί βιώσιμη και ανταγωνιστική, όπως αρμόζει σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.
Αόριστα, γενικόλογα και κυρίως ξεπερασμένα μοντέλα ανασυγκρότησης, με θεοποίηση του κρατισμού, ως κύριου άξονα λειτουργίας της οικονομίας και ως μέσου ενίσχυσης της απασχόλησης, και με παράλληλη δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας, δεν είναι δυνατόν να αποτελούν τη συνταγή για τη δημιουργία της νέας Ελλάδας. Αυτά τα
μοντέλα, άλλωστε, που ακολουθήσαμε για μακρά σειρά ετών, αποτελούν βασική αιτία της κρίσης που σήμερα ακόμη βιώνουμε.
Στο κρίσιμο στάδιο που βρίσκεται η χώρα, η απαίτηση είναι για περισσότερες και όχι λιγότερες μεταρρυθμίσεις, για λιγότερο και όχι περισσότερο κράτος. Αυτοί που θέτουν το αντίθετο, δηλαδή το περισσότερο κράτος, την άρνηση των μεταρρυθμίσεων, αυτάρεσκα σαν πρόταγμα, αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους περισσότερο πατριώτες έναντι άλλων, νομίζω μπορούν να κριθούν εύκολα από ένα ακροατήριο που έχει γνώση της πραγματικής οικονομίας σαν το σημερινό.
Κυρίες και κύριοι, πατριωτικό καθήκον στη σημερινή συγκυρία είναι να αποκηρύξουμε εμείς οι Έλληνες το φαύλο παρελθόν μας.
Πατριωτικό καθήκον είναι να αναγνωρίσουμε όλοι το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για τη σημερινή κρίση.
Πατριωτικό καθήκον είναι να αντιμετωπισθούν αποφασιστικά, με ρεαλισμό και με σύνεση οι σύγχρονες οικονομικές προκλήσεις.
Το σύγχρονο πατριωτικό καθήκον είναι να κάνουμε την Ελλάδα, επιτέλους, λίγο πριν συμπληρωθούν 200 χρόνια από την ανεξαρτησία της, ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος».
