Θα ψηφίσει «Το Ποτάμι» και τον καθηγητή κ. Γ. Γραμματικάκη ο οποίος «είναι ένας από τους σοφότερους ανθρώπους της Ελλάδας και ίσως του κόσμου» δήλωσε το πρωί της Τετάρτης στον ΒΗΜΑ FM o κ. Θεόδωρος Πάγκαλος.{{{ audio1 }}}
Συγκεκριμένα την Τετάρτη 9 Απριλίου ο Θεόδωρος Πάγκαλος μίλησε στους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο για το Ποτάμι, το ΠαΣοΚ, την Ελιά, τη Ν.Δ., την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για το τι θα ψηφίσει στις ευρωεκλογές{{{ audio2 }}}
«Δεν θα ψηφίσω Ελιά και ΠΑΣΟΚ, διότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με υβρίζει χωρίς να ασχολούμαι μαζί της. Δεν έχω καμία μεγαλοψυχία για ανθρώπους που πήραν μια παράταξη από το 40% και την έχουν φτάσει στο 4%. Καμία μεγαλοψυχία και την επομένη των εκλογών θα τα πούμε και πιο καθαρά… Αλλά το ΠΑΣΟΚ αποκλείεται (να το ψηφίσω) και το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. επίσης δεν έχω καμία διάθεση να το ψηφίσω, διότι έκανε λάθος. Κατέβασε ένα κομματικό ψηφοδέλτιο που το βελτιώνει η απουσία του κ. Κρανιδιώτη, του οποίου οι απόψεις είναι γνωστές. Όχι ότι έχει κάτι ο άνθρωπος, διότι κάθε άποψη είναι αξιοπρεπής και είναι αξιότιμος, αλλά οι απόψεις του δεν ταιριάζουν στο σημερινό χαρακτήρα της Ν.Δ. Είχα προτείνει για τους δύο αυτούς χώρους ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, της κυβερνητικής πλειοψηφίας, δημοκρατικό και ευρωπαϊκό, υπέρ της μικτής οικονομίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτό δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για να ψηφίσει κανείς και υπάρχει εξάλλου και ο σταυρός – τον οποίο έκαναν για να λύσουν τα εσωκομματικά τους προβλήματα και μπορούσε να λειτουργήσει ως καινοτομία, να έχει κάθε υποψήφιος τις αναφορές του και στην Ευρωβουλή, π.χ. στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το είπα αυτό, αλλά δεν έγινε δεκτό.
Έχω πει ότι άνθρωποι που διέλυσαν το ελληνικό πανεπιστήμιο και την ελληνική κοινωνία δεν δικαιούνται να λένε τώρα ότι θα κάνουν κάτι διαφορετικό στα 65 τους. Μέχρι τα 65 τους διέλυαν το πανεπιστήμιο. Το Ποτάμι πώς σας φαίνεται, όμως; Έχει καθηγητές, αλλά έχει και κάτι πονηρά πρόσωπα που μ’ αρέσουν, όπως είναι ο Γραμματικάκης. Τον λατρεύω, να μην τον ψηφίσω; Είναι ένας από τους σοφότερους ανθρώπους της Ελλάδας – ίσως ο σοφότερος και από τους σοφότερους της γης. Ο Λεωνίδας Κύρκος ήταν πιο πολλά χρόνια φίλος μου, επίσης, και τα τελευταία χρόνια είχε επανέλθει σε θέσεις πολύ αποδεκτές. Με κατέπληξε το ψηφοδέλτιο του Ποταμιού. Περίμενα ένα ψηφοδέλτιο περισσότερο μιντιακό για να γίνει φιγούρα. Είναι πολύ σοβαρά πρόσωπα και μου’ ρχεται τώρα να το ψηφίσω…»
Για την υπόθεση Μπαλτάκου και τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ
«Αυτοί που επιμένουν στις απόψεις τους κληρονομικώ δικαίω είναι τα πρόσωπα που στιγματίζουν την πολιτική ζωή, όπως ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου. Ο Μπαλτάκος και ο Γιώργος Παπανδρέου… Ασχολείστε τώρα μία εβδομάδα μια με τον έναν και μια με τον άλλον. Η χώρα καλπάζει προς τις διεθνείς αγορές και κλείνει μια εποχή. Έζησα τη μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής μου, ίσως, διότι είμαι σε μια ηλικία που δεν αντέχω όπως παλιά, συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Παπανδρέου και όταν μας είπαν πόσο πάει το μαλλί όταν βγήκαμε να δανειστούμε. Μπροστά μας ήταν η χρεοκοπία ή η υποταγή και κατάφερε η Ελλάδα, χάρη στο κοινοτικό περιβάλλον – διότι μιλάμε για υποταγή και δεν ξέρουμε τι είναι πραγματικά υποταγή, να παίρνεις χρήματα μόνο από το ΔΝΤ και να κυβερνά τη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζει από την κακομοιριά και το αδιέξοδο και θέλει να καταστραφεί η χώρα, να βγαίνουν στους δρόμους οι άνθρωποι εξοργισμένοι και να καίνε και να σκοτώνουν, για να γίνει σοσιαλισμός στην Ελλάδα. Ένα σύστημα που υπάρχει μόνο στη Βόρεια Κορέα και πουθενά αλλού και θα βγει τότε ο κ. Τσίπρας να μας πει να κουρευτούμε όπως εκείνος.
Μετά από αυτό το μεγάλο φεστιβάλ δημοκρατίας που έγινε στο ΠΑΣΟΚ, δεν είχαμε άλλη επιλογή. Ο Σημίτης έδωσε το δαχτυλίδι στον Παπανδρέου, ο Παπανδρέου στον Βενιζέλο… όταν έγινε αυτό, υπήρχε το εξής πρόβλημα που εξελίχθηκε σιγά-σιγά και το είδε ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος, ο οποίος, όμως, το ξανακάνει, σε πολύ στενή βάση: κλασική αρχή της πολιτικής ηγεσίας είναι να απαλλάσσεσαι από αυτούς που σε έφεραν στην εξουσία και να τους αντικαθιστάς με όσους είναι κατάλληλοι να ασκήσουν εξουσία. Το είχαν κάνει ο Ναπολέων, ο Στάλιν και οι μεγάλοι συντηρητικοί ηγέτες, ο Τσώρτσιλ και άλλοι. Όταν παίρνεις την εξουσία, βρίσκεις ανθρώπους κατάλληλους να στη δώσουν, αλλά μετά είναι ελάχιστοι κατάλληλοι να συνεχίσουν. Τους αλλάζεις. Και αυτό που γίνεται με τον κ. Βενιζέλο είναι ότι έχει εγκλειστεί μέσα σ’ αυτήν την ομάδα που τον έφερε στην εξουσία, αλλά δεν κάνει. Το έδειξε ο λαός ότι τους απεχθάνεται.
Εκπλήσσομαι από τον κ. Σαμαρά και τη δυνατότητά του να φέρει ένα νέο κλίμα, μια νέα εποχή και νέα μηνύματα, να μην είναι ο παλιός εαυτός του. Αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να το κάνει αυτό με τον κ. Μπαλτάκο. Τι τον ήθελε, δεν τον ήξερε; Ο κ. Μπαλτάκος είναι ακροδεξιός, δεν χρειάζεται να μιλήσει με τον Κασιδιάρη για να καταλάβει κανείς τι είναι. Χρόνια κυκλοφορεί στους ακροδεξιούς κύκλους της Αθήνας και κυκλοφορούν καλαμπούρια σε βάρος του. Είναι πασίγνωστος, τον ξέρει όλος ο κόσμος. Ήταν γ.γ. της κυβέρνησης, θέση-κλειδί. Ξέρετε τι κάνει; Επειδή ήταν άλλοι στο ρόλο τους άσημοι και δεν εμφανίζονταν;
Ο κ. Μιχελάκης πάλι κηρύσσει τον πόλεμο στον κ. Σγουρό, αλλά είναι πρώτος σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις για την Περιφέρεια Αττικής που είναι το 40% του πληθυσμού. Είναι λάθη αυτά. Δεν έχεις ένα Μιχελάκη εκεί για να επιτεθεί στον πιο λαοπρόβλητο υποψήφιο στις εκλογές και δεν διεκδικεί τον τίτλο του ΠΑΣΟΚ ο ίδιος και επαναλαμβάνει συνεχώς ότι είναι υπερκομματικός. Δεν μας ενδιαφέρει (που κατεβάζει υποψήφιο η Ν.Δ.); Γιατί τον κατεβάζει;»
Για τη Ν.Δ.
«Έκανε την επιλογή της λαϊκής δεξιάς, της διεκδίκησης του χώρου της ακροδεξιάς. Είναι μια επιλογή θεμιτή και δεν μπορεί να τους πει κανείς «γιατί το κάνατε» και το έκανε και ο κ. Καραμανλής. Κλείνει, όμως, την πόρτα σε ανθρώπους που θα μπορούσαν να την ψηφίσουν, όπως σε μένα. Δεν μπορώ να την ψηφίσω. Είπα την προηγούμενη εβδομάδα ότι μπορούσα να το σκεφτώ, ότι έτσι μου’ ρχεται. Ε, δεν μου’ ρχεται… Με Μπαλτάκους, Κρανιδιώτηδες και όλους αυτούς τους ακροδεξιούς; Ή τον άλλο τον βασιλόφρονα που έβαλε στη Θεσσαλονίκη, τον Ζαχαράκη; Τον είχα συνάδελφο στη Βουλή και ξέρω τι είναι…
Ο κ. Σπηλιωτόπουλος έκανε ένα σοβαρό λάθος και έβαλε αυτό μια σοβαρή υποθήκη στην υποψηφιότητά του. Το πρώτο είναι ότι ως βουλευτής είχε ψηφίσει το νομοσχέδιο για τη δημιουργία του τζαμιού. Το δεύτερο είναι ότι ως υπουργός Παιδείας είχε συμβάλλει στην προώθησή του, με διοικητικές πράξεις. Το τρίτο είναι ότι είναι εξωφρενικό και δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μέγιστο θέμα για την πλειοψηφία της πόλης. Νομίζω ότι αν οι Έλληνες ψηφοφόροι, οι Αθηναίοι, σκεφτούν τι μυαλό κουβαλάει ο υποψήφιος για την Αθήνα, θα πρέπει να σκεφτούν τι μυαλό κουβαλάει ο υποψήφιός τους. Κάνει ο κ. Σπηλιωτόπουλος τον φασίστα, ενώ δεν είναι. Ως ακροδεξιός, δηλαδή, θα αισθανόμουν προσβεβλημένος. Θα έλεγα «όχι, ρε μπαγάσα, δεν θα μου πάρεις την ψήφο».»
Για τις οικονομικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ
«Είναι σαδιστές οι της ολιγαρχίας; Ε, οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο ηλίθιοι που ούτε το μαρξισμό τους δεν ξέρουν καλά. Η αντίφαση του καπιταλιστή είναι η μνημειώδης – για να θυμηθώ και τα πρώτα μου χρόνια: ότι από τη μία πλευρά πρέπει να πληρώνει εργάτες για να έχει υπεραξία και να κονομάει και μετά να έχουν οι εργάτες λεφτά για να αγοράσουν τα προϊόντα του. Με 300 ευρώ μισθό τι θα κάνει ο καπιταλιστής; Θα τα φάει τα προϊόντα του; Είναι καθαρά μια εικόνα μικροαστού, που θέλει και αυτός να κωλοβαράει, να πάει στη Μύκονο και να έχει ωραίες γκόμενες. Αυτό θέλει και ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του. Θέλουν να κάνουν τα ίδια που κάνουν αυτοί που έχουν λεφτά. Τα παιδιά είναι άσχετα με όποια ταξική προσέγγιση! Ζει η αστική τάξη με αυτό το δίλημμα: αν υπάρχει ολιγαρχία στη χώρα μας και όσο υπάρξει, έχει το δίλημμα αυτό. Βεβαίως θα κρατήσει μικρά όσο μπορεί τα μεροκάματα, αλλά 400 ευρώ δεν είναι ποσό που επιτρέπει στην οικονομία να λειτουργήσει. Πρέπει να υπάρχει αγοραστική δύναμη. Αυτό το 400 ευρώ είναι ένα κολασμένο όνειρο του Τσίπρα για να ξεχυθούν λυσσασμένα οι πεινασμένες μάζες στο δρόμο και να λένε «Τσίπρας, Τσίπρας» και να πηγαίνει αυτός βόλτες από εδώ και από εκεί.»
Για τις θέσεις του Ποταμιού και το ενδεχόμενο συνεργασίας του με την κυβέρνηση
«Πολλές από τις θέσεις του είναι υπέρ της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Είναι υπέρ της Ευρώπης και της ένταξης της χώρας με κανονικές διαδικασίες. Ανήκει για μένα στις παρατάξεις με τις οποίες η κυβέρνηση θα μπορούσε να κατεβάσει ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, άσχετα αν δεν είναι στην κυβέρνηση. Και η ΔΗΜΑΡ δεν είναι στην κυβέρνηση, αλλά για μένα ανήκει στην ίδια παράταξη. Στη φιλοευρωπαϊκή, φιλοεκσυγχρονιστική παράταξη που πιστεύει στην κοινωνική αλληλεγγύη. Βεβαίως μπορούν να συνεργάζονται κάθε τόσο ή να μη συνεργάζονται, εάν διαφωνούν σε άλλα θέματα.»
