Ολα ξεκίνησαν με ένα τηλεφώνημα και μια πρώτη συνάντηση στο σπίτι της οδού Επιφανούς 1, στον επάνω όροφο, εκεί όπου βρίσκεται το πιάνο. Κατευθείαν στο ψητό. «Πρέπει να τραγουδήσεις δικά μου τραγούδια». Η δεύτερη συνάντηση ορίστηκε για τη 17η Νοεμβρίου. Οταν μάλιστα η γραμματέας του, που σημείωνε τα ραντεβού του, παρενέβη για να υπενθυμίσει την ιδιαιτερότητα της ημερομηνίας (που ενδέχετο να δημιουργήσει πρακτικά προβλήματα), εκείνος αναφώνησε: «Τόσο το καλύτερο!». Αυτή τη φορά στον κάτω όροφο, εκεί που είναι τα ηχεία.
Η Φωτεινή Δάρρα άκουσε τον Μίκη Θεοδωράκη να της λέει: «Σκέφτηκα να τραγουδήσεις δύο κύκλους τραγουδιών μου. Ελα να τους ακούσουμε. Να πας ύστερα σπίτι σου να το σκεφτείς και να μου πεις αν συμφωνείς». «Ηταν τόσο μεγάλο και τόσο απότομο όλο αυτό, που συγκρατήθηκα και δεν έβαλα τα κλάματα από τη συγκίνηση» λέει η ίδια στο BΗmagazino. Σε λίγο τα ηχεία έπαιζαν τον «Επιβάτη» και το «Ραντάρ». «Εχει τόσο ενδιαφέρον να είσαι με τον Μίκη Θεοδωράκη την ώρα που ακούει δικά του έργα. Δεν κάνει σχόλια συνθέτη, π.χ., “Αυτή η μελωδική γραμμή είναι έτσι” ή “Ακου τι παίζουν τα μπουζούκια”. Κάνει σχόλια του απλού κοινού: “Ακου αυτόν τον στίχο” ή “Ωραία το είπε αυτό ο τραγουδιστής”. Ακούει τη μουσική του από απόσταση, σαν τρίτος».
Η Φωτεινή Δάρρα αρνήθηκε μετά βδελυγμίας τις εσωτερικές συγκρίσεις με τις κλασικές θεοδωρακικές ερμηνεύτριες, ιδιαίτερα τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά, τις πρώτες που εμφύσησαν ζωή στον «Επιβάτη»: «Ευτυχώς δεν μπήκα σε αυτή τη διαδικασία να βρω με ποια μοιάζω. Είναι άλλωστε κάτι που δεν κάνω ποτέ. Και ο Μίκης Θεοδωράκης δεν με καθοδήγησε στην ασφάλεια μιας παλιάς ερμηνεύτριας, δεν επιδίωξε να “αντικαταστήσει” κάτι παλαιότερο. Εκανε μια σύνθεση των στοιχείων που είδε σ’ εμένα και με έφτιαξε όπως εκείνος ήθελε για τους συγκεκριμένους δίσκους». Ποιος είναι, όμως, αυτός «ο αληθινός μουσικός εαυτός της», «η κρυφή αλήθεια του εαυτού της» που, όπως θα γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης στο σημείωμα των δύο επανεκτελέσεων, βγαίνει για πρώτη φορά στο φως; «Μου είπε ότι βλέπει σ’ εμένα μια κρυμμένη επαναστάτρια, μια εικόνα μου που δεν είχε περάσει ποτέ πριν στον κόσμο. Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε. Μου αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια των προβών. Εκείνος ήταν που άρχισε να μου το ενεργοποιεί όλο αυτό. Ηξερα πάντα ότι ως σκέψη είχα κάτι το επαναστατικό, κάτι το ανατρεπτικό, αλλά δεν ήξερα ότι μπορώ να το διοχετεύσω σε τέτοιο βαθμό και στην ερμηνεία μου».
Προτού ακόμη κυκλοφορήσουν οι αναθεωρημένοι δύο δίσκοι, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν ήδη περιαδράξει την εκπάγλου καλλονής ερμηνεύτρια, τη διαπιστευμένη μούσα του Δημήτρη Παπαδημητρίου που «τολμά» τώρα να κάνει δισκογραφία με τον Θεοδωράκη. Μπορεί η Φωτεινή Δάρρα, που ανήκει ηλικιακά σε μια άλλη γενιά, να εσωτερικεύσει τα βιώματα των στίχων του αναρχικού Κώστα Τριπολίτη που γράφτηκαν 30 χρόνια πριν;
Μπορεί να τραγουδήσει «Επιβάτης στην υποψία αυτού του πλήθους που ζωές υποστηρίζει ανατρέποντας τους μύθους»; «Είμαστε σε μια εποχή που τα ξαναζούμε όλα αυτά» απαντά η ίδια. «Ισως και περισσότερο από τότε. Τον στίχο του Τριπολίτη τον καταλαβαίνεις σήμερα καλύτερα από ό,τι τον καταλάβαινες το 1981. Το βίωμα είναι εδώ. Δεν έχει να κάνει με το πόσο νέα είμαι εγώ ή όχι». Η ίδια, άλλωστε, δηλώνει συνηθισμένη πλέον στον κυνισμό με τον οποίο έχει επανειλημμένως περιβληθεί η καλλιτεχνική της πορεία, κυρίως λόγω της εμφάνισής της: «Νομίζω ότι το να είναι κανείς εμφανίσιμος στο τραγούδι αντιμετωπίζεται λίγο ως αδίκημα. Και αυτό συμβαίνει επειδή κάποιοι προσπαθούν να υποκαταστήσουν μέσα τους τον ρατσισμό έναντι των μη εμφανίσιμων με τον ρατσισμό έναντι των εμφανίσιμων».
Αποδίδει τη νέα αυτή εσοδεία κακεντρεχών σχολίων στον οικείο ανθρωποφαγισμό του σιναφιού: «Είναι ευτυχώς ίδιον του χώρου και όχι του κόσμου. Ο κόσμος πάσχει πολύ λιγότερο από τέτοιες νοσηρές καταστάσεις. Ολα αυτά είναι περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση. Γίνεται, βέβαια, προσπάθεια να υποκινηθεί και η κοινή γνώμη, αλλά νομίζω όχι με τόση επιτυχία τελικά. Διαφορετικά, πιστέψτε με, δεν θα υπήρχα».
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 9 Μαρτίου 2014
