Κάποια κόμματα υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια, αγωνιζόμενα να κρατήσουν στην Ελλάδα το Μνημόνιο και την τρόικα, επισημαίνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠαΣοΚ κ. Ευ. Βενιζέλος στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα της Κυριακής». Ευθύνες αποδίδει σε όλη την αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο παρατηρεί ότι «δεν είναι παρά ένα περιορισμένο τμήμα του συνόλου της αντιπολίτευσης». Ο κ. Βενιζέλος εκτιμά ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται νέο δάνειο, αλλά και ότι ο εσωτερικός διχασμός δεν βοηθά την αξιοπιστία της χώρας και τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. «Μας θεωρούν περίεργους» σημειώνει. Αναλύει επίσης τι θα σημάνει το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών για τη χώρα και το ΠαΣοΚ, εκτιμά ότι αν δεν σταθεί η Κεντροαριστερά δεν στέκεται η χώρα και εξηγεί γιατί θα πρέπει να αποφύγουμε το σύνδρομο του «θυρωρού της νύχτας».
Εκλεχθήκατε πρώτη φορά βουλευτής σε ηλικία 36 ετών. Είκοσι χρόνια μετά, η νέα γενιά αμφισβητεί πλήρως το παραδοσιακό κομματικό σύστημα το οποίο υπηρετήσατε. Αισθάνεστε «κατεστημένο»;
«Εάν στην ηλικία μου, και έπειτα από μια διαδρομή επαγγελματική, επιστημονική και πολιτική, δεν θεωρείσαι κατεστημένο, πάει να πει ότι έχεις αποτύχει απολύτως, σε όλους τους τομείς. Στο κατεστημένο, όμως, περιλαμβάνονται και αυτοί που εκφράζουν ριζοσπαστικές και ανανεωτικές απόψεις και τίποτε δεν είναι πιο ριζοσπαστικό και ανανεωτικό από την ανάληψη ευθύνης. Στην πραγματικότητα, αυτό που διακρίνει το νέο από το παλιό τώρα πια, ιδίως στην Ευρώπη, μετά την εμπειρία της κρίσης, είναι το ποιος ενεργεί στο όνομα της αλήθειας και της ευθύνης και ποιος ενεργεί στο όνομα της εύκολης δημαγωγίας και της ανευθυνότητας».
Η παράταξή σας, όμως, ταλανίζεται συνεχώς από κρούσματα διαφθοράς, τα οποία, κατά σύμπτωση, προκύπτουν κοντά στην αυλή πρώην πρωθυπουργών, όπως π.χ. η υπόθεση με τις ΜΚΟ. Πιστεύετε ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες που δεν έχουν αποδοθεί;
«Δυστυχώς όχι μόνον η παράταξή μας, όλα τα κόμματα που έχουν ασκήσει εξουσία ή ασκούν εξουσία, σε όλες τις χώρες του κόσμου, σε όλη την Ευρώπη, βρίσκονται αντιμέτωπα με τέτοια προβλήματα. Φυσικά, τα ζητήματα του πολιτικού ήθους είναι εν τέλει προσωπικά. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Εφόσον έχουμε θεσμούς, βέβαια, που διασφαλίζουν τον έλεγχο και τη διαφάνεια. Υπό την έννοια αυτή, πράγματι, το ΠαΣοΚ κουβαλάει το βάρος της μακράς σχέσης του με την εξουσία, αλλά όχι μόνον το ΠαΣοΚ. Θα έλεγα ότι υπάρχει μια δυσανάλογα αυστηρή μεταχείριση του ΠαΣοΚ σε σχέση με άλλους χώρους στην Ελλάδα και αυτή η μετατροπή του σε «μαύρο πρόβατο», ή σε «αμνόν αίροντα τας αμαρτίας του κόσμου», είναι η εύκολη λύση για όσους κρύβονται και επικοινωνιακά και πολιτικά. Ο κίνδυνος της διαφθοράς ελλοχεύει σε κάθε μορφή εξουσίας, όχι μόνο της στενά πολιτικής. Πίσω από αυτό συγκαλύπτεται μια πολύ πιο πολύπλοκη κατάσταση, η οποία πρέπει να αντιμετωπίζεται με θεσμικές εγγυήσεις. Και εκεί είναι που πρέπει να παίρνουμε συνεχώς πρωτοβουλίες, γιατί βρισκόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις».
Μήπως, όμως, και το ΠαΣοΚ θα όφειλε να συγκροτήσει μια ειδική επιτροπή για να διερευνήσει τα δικά του φαινόμενα διαφθοράς και φαυλότητας;
«Το ΠαΣοΚ είναι ίσως το μόνο κόμμα που έχει ασκήσει και εξακολουθεί να ασκεί τόσο αυστηρή αυτοκριτική. Και πίσω από τη δική μας αυτοκριτική διάθεση, η οποία είναι διαρκής και ειλικρινής, κρύβονται με πολύ μεγάλη άνεση όλοι οι άλλοι, οι οποίοι κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν. Ενώ εμείς πρώτοι έχουμε αποβάλει όσους δεν τίμησαν την αποστολή τους και μας εξέθεσαν και συνετέλεσαν ώστε να αυξηθεί το πολιτικό κόστος που έχουμε πληρώσει. Το οποίο είναι, ούτως ή άλλως, πάρα πολύ υψηλό λόγω της δύσκολης φύσης των μέτρων που αναγκαστήκαμε να λάβουμε τα τελευταία χρόνια για να κρατηθεί η χώρα όρθια. Τους πάντες έχουμε αποβάλει. Οποιοι έχουν οποιαδήποτε εμπλοκή, ποινική ή δικαστική, αποβάλλονται».
Εχετε σκεφθεί το ενδεχόμενο να κάνετε εσείς όλη τη δύσκολη δουλειά για τη σωτηρία της χώρας και να δρέψει κάποιος άλλος τους καρπούς αυτής της προσπάθειας;
«Προφανώς. Αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά και στην Ιστορία, αλλά και στην τρέχουσα πολιτική. Αλλωστε πάντα η επιτυχία έχει πάρα πολλούς πατέρες και η δυσκολία κανέναν. Ο δημοκρατικός και εκλογικός κύκλος περιέχει τον κίνδυνο αυτής της πολύ μεγάλης αδικίας. Γι’ αυτό και η κρίση της Ιστορίας είναι μια κρίση που έρχεται πάντα σε μεγάλη απόσταση από τη συγκυρία. Μακάρι, όμως, να πάμε καλά, και ας το πιστωθεί όποιος να ‘ναι. Διότι μιλάτε για μια πίστωση εκλογική ή συγκυριακή, ενώ σημασία έχει μια πίστωση εθνική και ιστορική».
Τον Μάιο, όμως, έχουμε εκλογές.
«Οι εκλογές του Μαΐου είναι ενδιάμεσες εκλογές και θεσμικά δευτερεύουσες, δεν είναι βουλευτικές εκλογές. Η ιστορία δεν γράφεται ούτε σ’ έναν ούτε σε δύο κύκλους βουλευτικών εκλογών. Πολύ περισσότερο δεν γράφεται σε εκλογές δημοτικές, περιφερειακές και ευρωπαϊκές. Βεβαίως, κάθε εκλογική διαδικασία θέτει ζητήματα πολιτικής νομιμοποίησης, ερμηνείας του αποτελέσματος. Μόνο που εδώ έχουμε μια σύνθετη διαδικασία και άρα θα έχουμε και μια πολυδιάστατη ερμηνεία του αποτελέσματος. Η συνολική αίσθηση πρέπει να είναι τέτοια που να επιτρέπει στην κυβέρνηση να συνεχίσει το έργο της χωρίς αμφισβήτηση των επιλογών που έκανε ο ελληνικός λαός τον Ιούνιο του 2012. Γιατί εδώ το έχουμε ξεχάσει αυτό: όλοι στην Ελλάδα μιλάνε σαν να μην έχουν μεσολαβήσει οι εκλογές, οι διπλές μάλιστα, του 2012. Ολοι μιλάνε σαν να έχουμε ψηφίσει το 2009, υπό συνθήκες απόλυτης αθωότητας, χωρίς καμία υποψία για το τι συμβαίνει στη χώρα, και μετά να ελήφθησαν μέτρα αντίθετα με το προεκλογικό κλίμα. Μα εδώ έχει μεσολαβήσει, εν γνώσει της κατάστασης, και εν γνώσει των δυσκολιών, και εν γνώσει των σκληρών διλημμάτων, η εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου και ιδίως του Ιουνίου του 2012. Και η καθαρή πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει εγκρίνει αυτή την πολιτική που εφαρμόζουμε».
Αν η πλειοψηφία εκφραστεί με διαφορετικό τρόπο στις αυτοδιοικητικές εκλογές ή στις ευρωεκλογές, δεν θα υπάρξει θέμα νομιμοποίησης για την κυβέρνηση;
«Στις εκλογές για να βγάλουμε τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Στις εκλογές για να βγάλουμε τον περιφερειάρχη ή τον δήμαρχο; Βεβαίως, τίθεται ζήτημα ερμηνείας του αποτελέσματος και δημιουργίας κλίματος. Η στρατηγική εφόδου της αντιπολίτευσης, της ετερόκλητης αντιπολίτευσης, και ιδίως η στρατηγική εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ, έχει αποτύχει πολλές φορές. Και θα αποτύχει και τώρα, και στα τρία επίπεδα των εκλογών που διεξάγονται, στους δήμους, στις περιφέρειες και στις ευρωπαϊκές εκλογές. Οι εκλογές είναι μεγάλη δοκιμασία και για την αντιπολίτευση. Ισως η αντιπολίτευση δεν έχει αντιληφθεί πόσο μεγάλη είναι η δοκιμασία στην οποία πρόκειται να μπει η ίδια, λόγω του κλίματος εφόδου που καλλιεργεί με την απλούστευση και τη δημαγωγία. Αυτό στρέφεται και εναντίον της, γίνεται μπούμερανγκ πολύ εύκολα».
Αν, παρ’ όλα αυτά, υπάρξει ένα κακό αποτέλεσμα στις εκλογές για το ΠαΣοΚ, πιστεύετε ότι θα ανοίξει θέμα ηγεσίας στο κόμμα σας; Πιστεύετε ότι θα αμφισβητηθείτε από ένα τέτοιο αποτέλεσμα;
«Η δημοκρατική παράταξη και το ΠαΣοΚ θα πάνε πολύ καλύτερα από κάθε πρόβλεψη. Αναφέρεστε στην ηγεσία του ΠαΣοΚ με όρους που ίσχυαν προ κρίσης, υπό ομαλές συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως. Δεν βρέθηκα να είμαι πρόεδρος του ΠαΣοΚ και να κουβαλάω το βάρος τόσο δύσκολων θέσεων ως υπουργός Οικονομικών, ως υπουργός Εξωτερικών, αυτή την ιστορικά μοναδική και επώδυνη τριετία, επειδή αυτό ήταν η επιλογή μου ή μου προκαλεί κάποια ικανοποίηση ή επειδή συνιστά οποιαδήποτε επιβράβευση. Εχω επαναλάβει πολλές φορές ότι βρίσκομαι εδώ επειδή υπήρξε αδήριτη ανάγκη και αγωνίζομαι να ξεπεράσουμε τους λόγους που δημιούργησαν την ανάγκη αυτή. Δεν ζήτησα ούτε ζητάω κάτι. Ανταποκρίνομαι σε μια ανάγκη και σε μια ιστορική πρόκληση. Αρα, δεν με αφορούν αυτές οι συζητήσεις, οι οποίες δεν αφορούν, πιστεύω, και κανέναν σοβαρό άνθρωπο με στοιχειώδη συνείδηση της Ιστορίας και της κρισιμότητας των καταστάσεων».
Εχετε πει ότι το πρόβλημα του χρέους είναι και οικονομικό, αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι και πολιτικό. Για ποιον λόγο πιστεύετε ότι οι εταίροι μας δεν είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν το πρωτογενές πλεόνασμα και να δώσουν λύση στο πρόβλημα του χρέους; Μήπως θέλουν να κρατούν δεσμευμένο το πολιτικό σύστημα;
«Εχω πει κατ’ επανάληψη ότι εμείς δεν θέλουμε πολιτικές χάρες οι οποίες παραγνωρίζουν αριθμητικά δεδομένα και τεχνικές προσεγγίσεις. Θέλουμε έγκυρους πολιτικούς και θεσμικούς συνομιλητές που να είναι σε θέση να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν σωστά τα αριθμητικά δεδομένα. Και ως εκ τούτου, και τα επιτεύγματα του ελληνικού λαού. Στην ερώτησή σας υπάρχει μια τεχνική απάντηση κατ’ αρχάς: η Eurostat, και κατ’ επέκταση η τρόικα, θα πιστοποιήσει το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 τον Απρίλιο του 2014, τώρα δηλαδή. Ετσι, πράγματι πληρούται μια θεμελιώδης προϋπόθεση των ισχυουσών αποφάσεων του Eurogroup και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, και έπειτα από αυτό ανοίγει η συζήτηση για την επιβεβαίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ελληνικού δημοσίου χρέους. Και επαναλαμβάνω, επίσης για πολλοστή φορά, αυτό που λέω και στον διεθνή Τύπο: ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος έχει μοναδικό χαρακτήρα, γιατί το 80% του δημοσίου χρέους βρίσκεται στα χέρια δημοσίων θεσμών, στα χέρια της ευρωζώνης, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, του ESM, στα χέρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Βρίσκεται εκτός της αγοράς ομολόγων. Αν λάβουμε υπ’ όψιν τη μέση διάρκεια, το μέσο επιτόκιο, το χρονοδιάγραμμα των λήξεων, το ελληνικό δημόσιο χρέος, σε όρους καθαρής παρούσης αξίας, είναι απολύτως βιώσιμο και διαχειρίσιμο. Και επειδή δεν θέλω να τα παρουσιάζω αυτά ως δικά μου ευρήματα ή επιχειρήματα, παραπέμπω σε αυτόν που κυρίως τα γνωρίζει και τα λέει, που είναι ο ίδιος ο κ. Ρέγκλινγκ, ο επικεφαλής του ESM, γιατί με τον κ. Ρέγκλινγκ έχουμε υπογράψει τη μεγάλη δανειακή σύμβαση των 240 δισ. ευρώ».
Ωραία είναι αυτά, αλλά δεν εξηγούν γιατί δεν αναγνωρίζονται ως δεδομένα από τους εταίρους μας.
«Πράγματι, αυτό πρέπει να γίνει. Πρέπει να γίνει μια πολιτική αναγνώριση αυτών των τεχνικών δεδομένων. Και αυτό θα βρει άμεση ανταπόκριση στις διεθνείς αγορές, γιατί ο διεθνής ιδιωτικός τομέας καταλαβαίνει πάρα πολύ καλά και είναι έτοιμος να «αγοράσει Ελλάδα», να επενδύσει στην Ελλάδα, επειδή βλέπει ότι έχει φτάσει πια η χώρα μας σ’ ένα σημείο από όπου αρχίζουν η άνοδος, η επάνοδος και, βεβαίως, η προοπτική. Η εύκολη απάντηση στην ερώτησή σας θα ήταν ότι αυτή είναι η πολιτική δυσκολία που έχει πάντα η Ευρωπαϊκή Ενωση και αυτό είναι το πολιτικό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ομως υπάρχει και ένα εσωτερικό ζήτημα: διαμορφώνονται συνεχώς στην Ελλάδα συνθήκες επικοινωνιακές και πολιτικές, για πολύ μικρούς και φτηνούς κομματικούς λόγους, που μειώνουν τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας. Και αυτό το πληρώνει τελικά ο ελληνικός λαός. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι που πρέπει να κριθεί τώρα στις ευρωεκλογές. Κάποια κόμματα, υπονομεύοντας την εθνική προσπάθεια, επενδύοντας το κακό σενάριο, αγωνιζόμενα να κρατήσουν στην Ελλάδα το μνημόνιο και την τρόικα, στην πραγματικότητα μειώνουν την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα της εθνικής μας διαπραγμάτευσης».
Αναφέρεστε στον ΣΥΡΙΖΑ;
«Και όχι μόνο. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά ένα περιορισμένο τμήμα του συνόλου της αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης και αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά με τα ποσοστά που έχει εκφράζει λιγότερο από το μισό της συνολικής αντιπολίτευσης. Δεν είναι απαλλαγμένη ευθυνών και η υπόλοιπη αντιπολίτευση, η οποία είναι ούτως ή άλλως ιδεολογικά και πολιτικά ετερόκλητη και αντιφατική. Αρα, τι είναι αυτό που την ενώνει; Την ενώνει η συγκυρία της κρίσης. Την ενώνει το γεγονός ότι η κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας και ευθύνης σηκώνει το τεράστιο βάρος των δύσκολων αποφάσεων και οι άλλοι μπορούν με ευκολία να λένε αυτά που λένε».
Αυτός ο διχασμός δεν δίνει επιχειρήματα στους εταίρους μας να διατηρήσουν τον έλεγχο στη χώρα;
«Πρέπει να ξέρετε ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και διεθνώς, σημασία έχει η συνολική εικόνα της χώρας. Λειτουργούν διακρατικοί συσχετισμοί. Οι πολιτικές των κυβερνήσεων κρίνονται με βάση τον βαθμό ευρωπαϊκής και διεθνούς αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας. Γι’ αυτό είναι επικίνδυνα αφελείς ή απολύτως τυχοδιώκτες όσοι διατυπώνουν απόψεις για το μέλλον της χώρας χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη και διεθνώς».
Δηλαδή θεωρείτε ότι η μονομερής αμφισβήτηση…
«… θεωρώ ότι αυτά που είπε ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξή του στο «Βήμα» την προηγούμενη Κυριακή δίνουν την αφελή και επικίνδυνη εικόνα πως ένα «παλικαράκι» από την Ελλάδα συγκαλεί Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, «τσακίζει» τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων με την επιχειρηματολογία του ή με τα εκβιαστικά του διλήμματα και λύνει σε μια συνεδρίαση αυτά που εμείς οι «πουλημένοι», οι «ανήμποροι», οι «δωσίλογοι», δεν μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα χρόνια, αγωνιζόμενοι με την ψυχή στο στόμα. Οποιος πιστεύει στην ιστορία αυτή και θέλει να την «αγοράσει», για να δει πώς παίζεται, μπορεί να το κάνει».
Τελικά με τους «58» τι έχει συμβεί; Υπάρχει ναυάγιο; Θα συνεχιστεί η προσπάθεια ανασυγκρότησης της παράταξης;
«Με τους «58» είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος, γιατί ήταν και είναι ένας καταλύτης, είναι μια ομάδα ανθρώπων μέσα από την κοινωνία των πολιτών, το πανεπιστήμιο, είναι ένα ρεύμα γνώμης που εκφράστηκε με πολύ μεγάλη σαφήνεια υπέρ της ανάγκης για συσπείρωση της ευρύτερης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκαν όλοι οι παράγοντες του χώρου όπως θα θέλαμε, και αναφέρομαι κυρίως στη ΔΗΜΑΡ. Aλλά ανταποκρίθηκαν αρκετοί ώστε να υπάρχει μια συσπείρωση, μια δυναμική, μια άλλη εικόνα. Αφελείς ή απολύτως τυχοδιώκτες όσοι διατυπώνουν απόψεις για το μέλλον της χώρας χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη και διεθνώς. Οι «58» δεν συνιστούν κίνηση ή κόμμα ώστε να μετέχουν οργανωτικά στις εκλογές ως συλλογική οντότητα, ο καθένας μπορεί να μετέχει ως άτομο. Αλλά είπαν με πολύ καθαρό τρόπο ότι μετέχουν πολιτικά, προγραμματικά και στη συνδιάσκεψή μας στις 8 και 9 Μαρτίου και στον αγώνα που κάνει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο εκφράζουμε ιστορικά και θεσμικά εμείς στην Ελλάδα μαζί με όλους όσοι συγκροτούν το ρεύμα αυτό της Δημοκρατικής Παράταξης, της «Ελιάς». Οι πολίτες που ενδιαφέρονται για το μέλλον του χώρου αυτού και, κυρίως, καταλαβαίνουν ότι αν δεν σταθεί ο χώρος αυτός, δεν στέκεται η χώρα, μπορούν να πιέσουν αποτελεσματικά μέσω της ψήφου τους στις ευρωεκλογές».
«Η έλλειψη ενότητας μειώνει την αξιοπιστία μας»
Μήπως λοιπόν οι εταίροι μας επιδιώκουν νέο Μνημόνιο και διατήρηση της τρόικας;
«Κοιτάξτε, στην Ελλάδα έχουν επενδυθεί, πέραν των άλλων, πάρα πολλά χρήματα. Η Ουκρανία, μια χώρα 50 εκατομμυρίων, με μια τεράστια έκταση, έχει χρηματοοικονομικές ανάγκες 15 δισ. ευρώ για το 2014 και 25 δισ. ευρώ για το 2014 και το 2015. Η Ελλάδα έχει πάρει δάνειο 240 δισ. ευρώ, έχει καταφέρει να «κουρέψει» το χρέος της κατά 130 δισεκατομμύρια και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στηρίζει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα κατά μέσον όρο με 100 δισεκατομμύρια περίπου όλη αυτή την τετραετία. Για να καταλάβετε το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας και ως εκ τούτου το μέγεθος του προβλήματος που είχαμε και έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Δεν έχει πληρώσει κανένας ευρωπαίος πολίτης ως τώρα τίποτε, αλλά έχουν αναληφθεί οι υποχρεώσεις των εταίρων μας. Εγγυήσεις και λοιπές υποχρεώσεις. Εχουν λοιπόν πολύ μεγάλο συμφέρον να πετύχει το ελληνικό πρόγραμμα. Θα ήταν παντελώς ασύμφορο γι’ αυτούς η Ελλάδα να αποτύχει. Από την άλλη μεριά, υπάρχει πάντα ένα πολιτικό ζήτημα: ότι δεν αρέσουν οι μη συναινετικές καταστάσεις διεθνώς. Η διεθνής αντίληψη είναι ότι όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια μεγάλη εθνική κρίση πρέπει να υπάρχει εθνική συσπείρωση, εθνική ενότητα. Πρέπει να υπάρχουν μεγάλες πολιτικές συναινέσεις. Αυτό που ζητάμε εμείς για την Ουκρανία, για παράδειγμα, που είναι σε μια μεγάλη πολιτική κρίση, γιατί οι άλλοι να μην το ζητούν από μας; Τους παραξενεύει το γεγονός του διχασμού, της σύγκρουσης. Η έλλειψη λοιπόν ευρύτατης ενότητας και συναίνεσης είναι κάτι που μειώνει την αξιοπιστία της χώρας. Και αυτό δικαιούμαι να το λέω περισσότερο από κάθε άλλον, γιατί ο δικός μας χώρος είναι που σηκώνει το βάρος συνεχώς και αδιαλείπτως. Αυτό λοιπόν που ζητάμε ως αυτονόητο από κάθε χώρα σε κρίση, είτε η κρίση αυτή είναι πολιτική είτε είναι εθνοτική είτε είναι οικονομική, γιατί να μην το ζητούν οι άλλοι από εμάς; Kαι γιατί να μη φαινόμαστε περίεργοι στα μάτια τους με αυτόν τον εσωτερικό διχασμό, ο οποίος φαίνεται ανιστόρητος, επιπόλαιος και αδιέξοδος;».
Αρα γιατί να μη ζητήσουν και νέο Μνημόνιο;
«Το νέο Μνημόνιο ενέχει πάντα έναν συμβολισμό, όπως και η τρόικα, ότι είσαι υπό καθεστώς ειδικής επιτήρησης. Γιατί, ούτως ή άλλως, η ευρωζώνη είναι μια κοινότητα αμοιβαίου ελέγχου και διαρκούς συμμόρφωσης σε κάποιους κανόνες. Η Ελλάδα πρέπει να επανέλθει στην κανονικότητα γιατί αυτό θα τη βοηθήσει και στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας, της ανάπτυξης, της απασχόλησης, της κοινωνικής συνοχής. Και αυτό πρέπει να καταλάβουν οι εταίροι. Και γιατί, μαθηματικά, τεχνικά, η Ελλάδα δεν χρειάζεται νέο δάνειο, μπορεί να τα βγάλει πέρα χωρίς νέο δάνειο. Με στοιχειώδη ευελιξία και επινοητικότητα μπορούν να βρεθούν λύσεις οι οποίες είναι απλές, φθηνές, εφαρμόσιμες και δεν έχουν τη μορφή νέου δανείου».
Δεν φοβάστε ότι χωρίς τρόικα και Μνημόνιο θα επιστρέψουν όλες οι παθογένειες του συστήματος;
«Καλά, αυτό πια είναι το σύνδρομο του «θυρωρού της νύχτας»: ότι ερωτεύομαι τον «βασανιστή» μου, τον επιτηρητή μου. Οχι, μπορούμε να το κάνουμε, αρκούν οι γενικοί μηχανισμοί επιτήρησης. Αλλά η αλήθεια είναι ότι έχουμε ή πάντως πρέπει να έχουμε την ωριμότητα να εφαρμόσουμε ένα ενδογενές εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, ακολουθώντας βεβαίως τους γενικούς κανόνες που ισχύουν στην ευρωζώνη για όλα τα κράτη-μέλη».
Σας ασκούν συχνά κριτική ότι έχετε ταυτιστεί με τη Νέα Δημοκρατία. Πότε θεωρείτε ότι ολοκληρώνεται η συνεργασία σας;
«Αυτή την κριτική την ασκούν στο ΠαΣοΚ και δεν την ασκούν στο SPD στη Γερμανία, δεν την ασκούν στο Εργατικό Κόμμα στην Ολλανδία, δεν την ασκούν στο Δημοκρατικό Κόμμα στην Ιταλία; Θα μας τρελάνουν. Παντού σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν συνεργασίες, πολύ περισσότερο σε μια χώρα που είναι σε κρίση και θέλει εθνική ενότητα. Εμείς δεν είπαμε να κάνουμε μόνοι μας συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία. Θέλαμε και τη ΔΗΜΑΡ. Θέλαμε τον Ιούνιο του 2012 και τον ΣΥΡΙΖΑ και κάθε κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως ευρωπαϊκό κόμμα. Και στο κάτω-κάτω, αν κάποιος έχει προσχωρήσει σε μια στρατηγική, οι άλλοι έχουν προσχωρήσει στη δική μας, η οποία είναι η μόνη ισχύουσα στρατηγική εξαρχής. Παρά τα λάθη, τις αντιφάσεις, τα κενά, τις καθυστερήσεις, ως στρατηγικό πλαίσιο είναι το μόνο. Οποιος πιστεύει ότι υπάρχει άλλο οδηγεί σε επικίνδυνο δρόμο τη χώρα γιατί δεν έχει αίσθηση των διεθνών συσχετισμών».
Ο κ. Σαμαράς θέσπισε κομματικό κώλυμα εκλογιμότητας για τους βουλευτές αποκλείοντάς τους από το ευρωψηφοδέλτιο. Σκέπτεστε κάτι ανάλογο και για το ΠαΣοΚ;
«Εμείς στο ΠαΣοΚ κινούμαστε σε έναν ευρύτερο χώρο τώρα, της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, και θα κάνουμε επιλογές προσώπων οι οποίες θα εκφράζουν την ανανέωση, την αξιοκρατία, τη συστράτευση δυνάμεων που αυτή τη στιγμή δεν είναι ενεργές στην καθημερινή πολιτική. Εχουμε πληθώρα σημαντικών στελεχών που δεν είναι βουλευτές, ενώ οι βουλευτές κρατούν όρθια τη χώρα στην εθνική Βουλή».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
