Το μέλλον του Ιράκ ως ενιαίας και ανεξάρτητης χώρας απειλείται από την θρησκευτική εχθρότητα και τη βία μεταξύ σιιτών και σουνιτών, λέει ο Μουκτάντα αλ-Σαντρ, πανίσχυρος θρησκευτικός ηγέτης των σιιτών στην ιρακινή πολιτική.
Προειδοποιεί, μάλιστα, για τον κίνδυνο ότι «ο λαός του Ιράκ θα διαλυθεί, η κυβέρνησή του θα διαλυθεί… και θα είναι εύκολο για εξωτερικές δυνάμεις να καταλάβουν τον έλεγχο της χώρας».
Σε συνέντευξη στην βρετανική εφημερίδα The Independent από την ιερή πόλη Νατζάφ, στα νοτιοδυτικά της Βαγδάτης – στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε σε δυτικό δημοσιογράφο για σχεδόν 10 χρόνια – ο αλ-Σαντρ εξέφρασε απαισιοδοξία λέγοντας ότι «το άμεσο μέλλον του Ιράκ είναι σκοτεινό».
Είπε ότι αυτό που τον ανησυχεί περισσότερο είναι η κλιμάκωση της θρησκευτικής βίας στους δρόμους του Ιράκ, επειδή «αν η βία εξαπλώνεται τόσο εύκολα μεταξύ των ανθρώπων, θα είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί». Ο ίδιος πιστεύει ότι έχει χάσει υποστήριξη από οπαδούς του επειδή αντιστέκεται τόσο σθεναρά σε κάθε είδους βία.
Η μετριοπαθής στάση του αλ- Σαντρ είναι κρίσιμη σε μια περίοδο όπου έχουν αυξηθεί κατακόρυφα οι συγκρούσεις μεταξύ θρησκευτικών ομάδων στο Ιράκ – περίπου 200 σιίτες σκοτώθηκαν μόνο την περασμένη εβδομάδα.
Επί 40 χρόνια, ο αλ- Σαντρ και θρησκευτικοί ηγέτες από την οικογένειά του είναι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη στην σιιτική κοινότητα στο Ιράκ. Η μακροχρόνια αντίστασή τους στον Σαντάμ Χουσεΐν και, στη συνέχεια, η αντίθεσή τους στην αμερικανική κατοχή είχαν σημαντικές επιπτώσεις για τις εξελίξεις στη χώρα.
«Το πρόβλημα στο Ιράκ είναι ότι οι Ιρακινοί στο σύνολό τους είναι τραυματισμένοι από σχεδόν μισό αιώνα, στον οποίο επικράτησε ένας σταθερός κύκλος βίας: ο Σαντάμ, η κατοχή, ο ένας πόλεμος μετά τον άλλον, ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου, μετά ο δεύτερος πόλεμος του Κόλπου, μετά ο πόλεμος της αντίστασης – όλα αυτά έχουν επηρεάσει βαθιά την ψυχολογία των Ιρακινών», λέει ο αλ-Σαντρ.
«Από εδώ και στο εξής, οι ίδιοι οι Ιρακινοί θα πρέπει να αποφασίζουμε για την μοίρα μας», τονίζει. «Αυτή είναι αλλαγή στάσης για έναν άνθρωπο που κάποτε είχε δαιμονοποιηθεί από τις ΗΠΑ και την Βρετανία ως ένα πιόνι του Ιράν… Η δύναμη του κινήματός του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι συνδυάζει τον σιιτισμό με κοινωνικό ακτιβισμό και ιρακινό εθνικισμό», τονίζει ο Independent.
