Τον πενταπλασιασμό των κινητών εφαρμογών στην επόμενη τριετία προβλέπει το Consumer Lab της Ericsson, σύμφωνα με την έρευνα «Smartphones Change Cities» («Τα έξυπνα τηλέφωνα αλλάζουν τις πόλεις») που ανακοινώθηκε από την εταιρεία την Τετάρτη στο Τόκιο, στο πλαίσιο του Ericsson Business Innovation Forum. Η μελέτη του τηλεπικοινωνιακού κολοσσού διακρίνει άλλωστε ραγδαίες αλλαγές στην αστική ζωή χάρη στη χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ).
Παράλληλα μια ιαπωνική πολεοδομική πρόταση που παρουσιάστηκε την πρώτη ημέρα της διοργάνωσης ξαναπιάνει το νήμα μιας ουμανιστικής αρχιτεκτονικής, καθώς εισηγείται την εθελοντική συγκέντρωση αστικών πληθυσμών σε μικρές κοινότητες των 500 κατοίκων που θα διατηρήσουν μικρό εμβαδόν για προσωπική τους χρήση και θα μοιράζονται τους περισσότερους χώρους, υποδομές και εγκαταστάσεις στην καθημερινότητά τους για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων των μεγαλουπόλεων, όπως η φτώχεια, η ανεργία και η μοναξιά.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής Ερευνών του Consumer Lab της Ericsson κ. Μάικλ Μπγιορν, η μελέτη που έτρεξε η εταιρεία σε μεγάλες πόλεις ανά τον κόσμο έδειξε τεράστια ζήτηση για κινητές εφαρμογές, προβλέποντας τον πενταπλασιασμό των κινητών υπηρεσιών στα επόμενα τρία χρόνια. Πρόκειται για πρόβλεψη που, αν επαληθευθεί, θα σημαίνει έκρηξη στα λεγόμενα apps.
Οι ευκαιρίες που αναδύονται, τόνισε ο κ. Μπγιορν, εντοπίζονται στο λιανεμπόριο, στην αναψυχή και στη διασκέδαση, όπου ναι μεν εκφράζεται ικανοποίηση για την ποιότητα των υπηρεσιών, υπάρχει όμως πεδίο ανάπτυξης, μέσα από εφαρμογές, για παράδοση προϊόντων αυθημερόν, ψηφιακό πλοηγό για ψώνια, κινητό σύστημα κρατήσεων σε εστιατόρια, γνωστοποίηση των συστατικών των τροφίμων, προτάσεις για χώρους εστίασης, ψηφιακούς real time εκπαιδευτές (όπως π.χ. οι γυμναστές) κτλ.
Αντίθετα, οι καταναλωτές δηλώνουν ανικανοποίητοι σε σχέση με ψηφιακές υπηρεσίες, π.χ. απλές υπηρεσίες πρόνοιας, όπως η φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων, η ηλεκτρονική επικοινωνία με τις Αρχές, το κυκλοφοριακό και οι συγκοινωνίες.
Ειδικότερα, ευκαιρίες εντοπίζονται για την ανάπτυξη online υπηρεσιών για τον συντονισμό της παραλαβής και της φύλαξης των παιδιών, καθώς οι σύγχρονες συνθήκες εργασίας απαιτούν την ύπαρξη ενός δικτύου κοινωνικής φροντίδας. Επίσης διαπιστώνεται αδυναμία παροχής ολοκληρωμένων υπηρεσιών διατροφής και φαρμακευτικής αγωγής, αλλά και αμφίδρομης πληροφόρησης για τους ηλικιωμένους.
Παράλληλα απουσιάζουν συνεκτικές κινητές εφαρμογές από τις Αρχές, βασιζόμενες σε γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών, που θα παρέχουν ένα μίνιμουμ «μπουκέτο» υπηρεσιών προς τον πολίτη και άρτιες ψηφιακές εφαρμογές τόσο για την οδήγηση στους αυτοκινητοδρόμους όσο και για τη βέλτιστη χρήση των αστικών συγκοινωνιών. Μάλιστα οι πολίτες θεωρούν ότι ένα αυτοκίνητο με σύστημα αυτόματης στάθμευσης ή ακόμη και πλήρους αυτοματοποιημένης οδήγησης θα έκανε πάταγο.
Μια «σοσιαλιστική» λύση από την Ιαπωνία
Στο μεταξύ εντυπωσίασε η πολεοδομική πρόταση του ιάπωνα αρχιτέκτονα κ. Χιροκάζου Σουεμίτσου (SUEP), ο οποίος προτείνει για τη λύση των προβλημάτων των σύγχρονων πόλεων, όπως η μοναξιά των ηλικιωμένων και η χαμηλή αγοραστική δύναμη των νέων, τη συγκέντρωση ανθρώπων σε εθελοντική βάση, οι οποίοι σε ομάδες των 500 θα κατοικήσουν σε νέα ανοιχτά συγκροτήματα.
Το νέο «συλλογικό» σπίτι θα είναι 50 τ.μ., εκ των οποίων τα 3/5 θα αποτελούν κοινόχρηστο χώρο. Ετσι θα αναλογούν για προσωπική χρήση περί τα 30 τ.μ. κατ’ άτομο, όμως θα μοιράζονται κοινόχρηστους χώρους 10.000 τ.μ.
Ειδικότερα, ως επτά άτομα θα μοιράζονται την κουζίνα και το μπάνιο, μεταξύ 30 και 45 την ενέργεια και τη θέρμανση, μεταξύ 120 και 150 πλυντήρια και εστιατόρια και περί τα 500 καταστήματα και άλλους κοινόχρηστους χώρους. Επίσης όλοι θα καταβάλλουν μια ελάχιστη συνδρομή προκειμένου να υπάρχει καθολική παροχή υπηρεσιών φροντίδας και πρόνοιας.
Οπως τόνισε ο κ. Σουεμίτσου, αυτό το μοντέλο θα οδηγήσει και σε μιαν άλλη οικονομία, καθώς νομοτελειακά θα προκύψουν εξειδικεύσεις μέσα στην κοινότητα, η ενέργεια δεν θα χάνεται –όπως γίνεται σήμερα -, ενώ για την παραγωγή της μπορούν να αξιοποιηθούν τα απορρίμματα της κοινότητας, η οποία θα μοιράζεται επίσης οχήματα και αυτοκίνητα, ανάλογα με τις ανάγκες.
Ηδη, όπως ανέφερε, υπάρχει το παράδειγμα του κοινόχρηστου οικισμού «The Share» στο πολυπληθέστατο Χαρατζούκου του Τόκιο, που άλλαξε χαρακτήρα, αφού προηγουμένως ήταν κοιτώνας εταιρείας. Αντίστοιχα, νέα διαμερίσματα στη Γιοκοχάμα διατηρούν μόνο τον πρώτο όροφο ως ιδιωτικό χώρο, ενώ το ισόγειο είναι ενιαίο και η χρήση του μοιράζεται όχι μόνο από τους ενοίκους, αλλά από την ευρύτερη κοινότητα.
Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 30 Οκτωβρίου 2013
HeliosPlus
