«Η εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον αυτές τις μέρες δεν στοχεύει τόσο στην άσκηση πιέσεων σε παλιούς αντιπάλους, όσο στη συμφιλίωση με βασικούς συμμάχους», γράφει ο Ρούπερτ Κόρνγουελ στον Independent.
«Πρώτον στη Μέση Ανατολή, όπου η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία και το Ισραήλ έχουν μπερδευτεί από τα ζικ-ζακ της πολιτικής των ΗΠΑ στην Συρία και την Αίγυπτο, και έχουν αναστατωθεί από μια πιθανή εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν. Και τώρα, στην Ευρώπη, όπου οι αποκαλύψεις για τις μαζικές παρακολουθήσεις από την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) έχουν εξοργίσει την Γαλλία και την Γερμανία», συνεχίζει ο Κόρνγουελ.
«Η οργή στο Παρίσι και το Βερολίνο έχει αποχρώσεις θεατρινισμού και υποκρισίας. Από αμνημονεύτων χρόνων, εάν οι κυβερνήσεις είχαν την δυνατότητα να κατασκοπεύουν, κατασκόπευαν – ακόμα και φίλους. Δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ που το κάνουν: το κάνει η Γαλλία, το κάνει η Βρετανία, και αναμφίβολα, το κάνει η Γερμανία.
Ακόμη και στο πιο κατάφωρο παράδειγμα, τις υποτιθέμενες υποκλοπές της NSA στο προσωπικό κινητό τηλέφωνο της Ανγκελα Μέρκελ, το μόνο που είναι διαφορετικό είναι η τεχνολογία», τονίζει ο Κόρνγουελ.
«Αλλά αυτή η υπόθεση είναι επιζήμια. Η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα έγινε δεκτή στην Ευρώπη σαν ένδειξη για μια λιγότερο αλαζονική Αμερική, για έναν πρόεδρο πιο πρόθυμο να ακούσει. Αλλά όχι να ακούσει με αυτόν τον τρόπο.
Αντ’ αυτού, τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει πραγματικά από την εποχή του τόσο στιγματισμένου Τζορτζ Μπους. Η εμπιστοσύνη μεταξύ των συμμάχων έχει κλονιστεί, σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή. Και αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις στην Ουάσιγκτον, η κυβέρνηση Ομπάμα δεν έχει καμία διάθεση να τιθασεύσει το ανεξέλεγκτο θηρίο που είναι η NSA», προσθέτει.
«Ναι, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ θα ξεπεράσουν αυτόν τον καβγά. Οι δεσμοί είναι πολύ μεγάλοι, και πολλά διακυβεύονται και για τις δύο πλευρές, αν μη τι άλλο μια τεράστια διατλαντική εμπορική συμφωνία. Αλλά είναι μια δαπανηρή απόσπαση της προσοχής. Η προτεραιότητα για τις ΗΠΑ, την Γαλλία και την Γερμανία θα πρέπει να είναι η χάραξη μιας σωστής πολιτικής για το Ιράν, την Συρία, και την Αίγυπτο, όχι οι καβγάδες για μια υπόθεση ηλεκτρονικής κατασκοπείας», καταλήγει ο Κόρνγουελ.
