Το success story των ασήμων

«Αν η διορατικότητα των Ελλήνων συμβάδιζε με την ιδιοφυΐα τους, τότε ίσως η βιομηχανική επανάσταση να άρχιζε χίλια χρόνια πριν από τον Κολόμβο» είχε γράψει ο βρετανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Αρθουρ Κλαρκ. Στο ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ η ικανότητα της διορατικότητας αναπτύχθηκε εν πολλοίς στην εποχή της σκληρής οικονομικής κρίσης, που προκάλεσε δραματικές μειώσεις στους ετήσιους προϋπολογισμούς ακόμη και του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Οι λεγόμενοι παίκτες–«λαβράκια» δεν προκύπτουν φυσικά κάθε μέρα, ωστόσο με αφορμή την έλευση του Αμερικανού Ματ Λοτζέσκι στον Πειραιά και την επιρροή του σε όλες τις νίκες των Ερυθρόλευκων, «Το Βήμα» θυμίζει έξι ιστορίες αθλητών που ήλθαν στη χώρα μας άσημοι και αποδείχθηκαν… χρυσάφι!

Η επιλογή των παικτών δεν ήταν καθόλου εύκολη. Ούτε θα μπορούσε εις εξ αυτών να αποτελεί πιο τρανταχτό παράδειγμα από τον άλλον. Ας αρχίσουμε λοιπόν από τον Αμερικανό Πιτ Μάικλ, ο οποίος ήταν «ανακάλυψη» του τότε προπονητή του Περιστερίου και νυν του Παναθηναϊκού κ. Αργύρη Πεδουλάκη τον Νοέμβριο του 2003. Η περίπτωση του Μάικλ εμπεριείχε τεράστιο ρίσκο, καθώς είχε χάσει όλη την προηγούμενη χρονιά εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού και χειρουργικής επέμβασης στον αχίλλειο τένοντα. Ο κ. Πεδουλάκης όμως πίστεψε στον απόφοιτο του Σινσινάτι και του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο ανταγωνιστικό ελληνικό πρωτάθλημα με ετήσιες αποδοχές… 43.000 ευρώ, ποσό που θα ισοδυναμούσε με… 15.000 ευρώ ετησίως στις μέρες μας, αν λάβουμε υπόψη ότι τα μπάτζετ έχουν συρρικνωθεί τουλάχιστον τρεις φορές σε σχέση με το 2003.

Δύο χρόνια αργότερα βρέθηκε στην ισπανική Ταουγκρές. Και ενώ ο τότε προπονητής κ. Νέβεν Σπάχια ήθελε να τον αποδεσμεύσει, ο Μάικλ, ακολουθώντας τη συμβουλή του κ. Πεδουλάκη, προέτρεψε τον Κροάτη να τον δοκιμάσει σε θέση «4», ώσπου να βρει τον αντικαταστάτη του. Το αποτέλεσμα; Η Ταουγκρές κατέκτησε το πρωτάθλημα και οι εκκωφαντικές εμφανίσεις του στη Βιτόρια τον έστειλαν στην Μπαρτσελόνα, όπου κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2010 και έφθασε στο σημείο να αμείβεται με 1,3 εκατ. ευρώ ετησίως παρά τα απανωτά επεισόδια πνευμονικής εμβολής!

Ενα τέτοιο «λαβράκι» είχε βρει μερικούς μήνες νωρίτερα ο Παναθηναϊκός. Μετά την αποφοίτησή του από το Αριζόνα Στέιτ, ο Μάικ Μπατίστ ξεκίνησε την επαγγελματική διαδρομή του στη βελγική Σαρλερουά την περίοδο 2000-01, εν συνεχεία πέρασε από την ιταλική Μπιέλα, είχε ένα «quick stop» («σύντομο πέρασμα»), όπως λένε στην Αμερική, στους Μέμφις Γκρίζλις του ΝΒΑ και τότε δέχθηκε το τηλεφώνημα του Παναθηναϊκού, όπου συμφώνησε να παίξει για 320.000 ευρώ ετησίως. Υπό την καθοδήγηση του κορυφαίου στο είδος του κ. Ζέλικο Ομπράντοβιτς, και ενώ αποδέχθηκε μείωση 70.000 ευρώ την επόμενη χρονιά, μετακινήθηκε από τη θέση «3» στη θέση «5» και πλέον, διάγοντας τον δέκατο χρόνο του στο Τριφύλλι, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σέντερ όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα με τρεις κατακτήσεις τροπαίων και συμβόλαια που έφθασαν το 1,4 εκατ. ευρώ ετησίως!

Το δρομολόγιο Βέλγιο – Ελλάδα είχε πραγματοποιήσει ένας ακόμη «θρύλος» της Ευρωλίγκας, ο αποσυρθείς Αμερικανός Τζέι Αρ Χόλντεν, ο οποίος μετά τη λετονική Ρίγα αγωνίστηκε στην Οστάνδη (πρώην ομάδα του Λοτζέσκι) και το καλοκαίρι του 2001 υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την ΑΕΚ με συνολικές αποδοχές 320.000 ευρώ, όπως ο ίδιος αποκαλύπτει στο εκπληκτικό βιβλίο της αυτοβιογραφίας του. Μετά την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος υπό τις οδηγίες του κ. Ντράγκαν Σάκοτα, του πρώτου τίτλου πρωταθλητή για την Ενωση έπειτα από… 31 «πέτρινα» χρόνια, ο Χόλντεν αρνήθηκε να συνεχίσει στην ΑΕΚ και εκείνη η απόφαση τον έστειλε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και στο «κλαμπ των εκατομμυριούχων», όπου τότε εργαζόταν ο κ. Ντούσαν Ιβκοβιτς. Με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας συμμετείχε σε οκτώ(!) σερί Φάιναλ Φορ, στα έξι παρέα με τον Θοδωρή Παπαλουκά, κατέκτησε δύο ευρωπαϊκά τρόπαια και στην καλύτερη μισθολογικά χρονιά του τίναξε την μπάνκα στον αέρα: 3,6 εκατ. ευρώ καθαρά!

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι για να έχει ένας παίκτης την… έκρηξη του Χόλντεν, του Μάικλ ή του Μπατίστ, χρειάζεται να «συνωμοτήσουν» αρκετοί παράγοντες: Ο διορατικός προπονητής, ο οποίος θα «δει», θα πιστέψει και θα αξιοποιήσει έναν άσημο παίκτη αψηφώντας το κόστος και την «κοινή γνώμη». Το προπονητικό πρόγραμμα, το οποίο θα αναβαθμίσει αγωνιστικά τον αθλητή. Ο χαρισματικός ατζέντης, ο οποίος είναι απαραίτητος για την ανοδική πορεία προς την κορυφή. Και φυσικά ο ίδιος ο αθλητής, ο οποίος συνειδητοποιεί νωρίς ότι το ταλέντο πρέπει να συνοδεύουν η αφοσίωση, η εργατικότητα, η προσήλωση. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο αείμνηστος Αλφόνσο Φορντ, ο οποίος χρειάστηκε να αξιοποιήσει όλα τα προαναφερθέντα για να καταρρίψει ένα από τα ταμπού της εποχής: να πείσει ομάδες όπως ο Ολυμπιακός να επενδύσουν στο ταλέντο ενός παίκτη ο οποίος αγωνιζόταν στου Παπάγου… Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια (1997-2001) και να κάνει… όργια στα ελληνικά και ευρωπαϊκά παρκέ με τρεις διαφορετικές ομάδες (Παπάγου, Σπόρτιγκ, Περιστέρι), ώσπου να φθάσει στο σημείο να αγγίξει το 1 εκατ. ευρώ με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να το ξεπεράσει με την ιταλική Μοντεπάσκι Σιένα. Ελεγε όμως ότι δεν τον ενδιέφερε το χρήμα. Μια σπάνια πάθηση στο αίμα «έκοψε» το νήμα της ζωής του σε ηλικία 33 ετών, στις 4 Σεπτεμβρίου 2004.