Με κακογραμμένη εκδοχή Μάπετ Σόου μοιάζει η «αυστηρή προειδοποίηση» του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χοσέ Μπαρόζο προς το Βερολίνο να μην… εγκαταλείψει τη λιτότητα και να μην αλλάξει πολιτική εν όψει του σχηματισμού της νέας γερμανικής κυβέρνησης. Ο πάντα υπερπρόθυμος πρόεδρος της Επιτροπής διαπέρασε πλέον τα στοιχειώδη όρια της προσβολής προς τη νοημοσύνη όταν θέλησε να… κουνήσει το δάχτυλο προς την υπό σχηματισμό γερμανική κυβέρνηση, την οποία, κατά τα λοιπά, φυσικά τρέμει.
Πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν η συζήτηση περί ευρωομολόγων εμφανιζόταν ως «λύση» από πολλούς στην Ευρώπη, ο Μπαρόζο και ο Βαν Ρομπάι ήταν θερμοί υποστηρικτές της ιδέας: έκαναν τότε και οι δυο τους σειρά δηλώσεων στηρίζοντας την έκδοσή τους. Ηταν ακόμη η εποχή που τα πράγματα κυριολεκτικά «έβραζαν» και που η Γερμανία δεν είχε ελέγξει πλήρως την κατάσταση, όπως συμβαίνει σήμερα. Τμήμα ακριβώς αυτού του «ελέγχου» ήταν και η σιγή που επεβλήθη στον ίδιο τον πρόεδρο της Επιτροπής, ο οποίος ξαφνικά έχασε τη λαλιά του ως προς τα ευρωομόλογα: μετά την έκφραση της κάθετης και οριστικής άρνησης της Γερμανίας ουδέποτε έκτοτε αναφέρθηκε σε αυτά.
Η αξιοθρήνητη προθυμία του προέδρου της Επιτροπής να «βάλει πλάτη» στην Ανγκελα Μέρκελ, που προδήλως δεν τον έχει καμία απολύτως ανάγκη, δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά τον απίστευτο βαθμό υποκρισίας με τον οποίο λειτουργεί πια η Ευρώπη. Φυσικά η νέα γερμανική κυβέρνηση κάθε άλλο παρά θα περιμένει από τον οποιονδήποτε τρίτο να της πει τι θα κάνει ή τι δεν θα κάνει. Οποια κι αν είναι τελικά η σύνθεσή της, η πλεύση της είναι δική της υπόθεση και είναι ήδη προκαθορισμένη…
Ανάμεσα σε εκείνους που οραματίζονταν μια δήθεν αλλαγή στάσης του Βερολίνου μετά τις γερμανικές εκλογές ήταν βεβαίως και πολλοί στην Ελλάδα: είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε έναν από μηχανής θεό που ούτε ήρθε ούτε και πρόκειται να εμφανιστεί ποτέ. Αντίθετα, η απολύτως ανελαστική πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η χώρα αποτυπώνεται τόσο στις πρόσφατες δηλώσεις του αρμοδίου επιτρόπου Ρεν όσο και στα όσα απαιτεί η τρόικα στις συζητήσεις της στην Αθήνα.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι η κυβέρνηση, την ίδια ακριβώς ώρα που παίρνει όρκους ότι δεν θα λάβει νέα μέτρα, ήδη τα λαμβάνει, τόσο μέσα από τις πρόωρες συντάξεις όσο κυρίως μέσα από τους φόρους που ξεπερνούν κάθε όριο στο πλαίσιο του δυτικού κόσμου και είναι αδύνατον για τους πολίτες πια να τους αντιμετωπίσουν –πράγμα που φυσικά θα επιτείνει και τον κύκλο της ύφεσης.
Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει ό,τι ο Μπαρόζο, που τελικά ένας υψηλός υπάλληλος είναι και ως τέτοιος σύντομα θα αφυπηρετήσει. Αντίθετα, έχει στα χέρια της μια χώρα έτοιμη να σκάσει. Το σόου, είτε Μάπετ είτε όποιο άλλο, δεν δίνει λύση…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
