Ηταν πριν από δέκα χρόνια όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε να δώσει το όνομα του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία των κτιρίων του στις Βρυξέλλες, τιμώντας τον ως έναν από τους ηγέτες «που συνένωσαν και οικοδόμησαν την ευρωπαϊκή ήπειρο». Δέκα χρόνια μετά, το Ευρωκοινοβούλιο σε συνεργασία με τα Ιδρύματα «Κωνσταντίνος Καραμανλής» και «Αντενάουερ» οργάνωσαν εκδήλωση στη μνήμη του έλληνα ηγέτη με θέμα «την αναγκαιότητα της Ευρώπης». «Η Ευρώπη θυμάται και τιμά με αυτή την επετειακή εκδήλωση τον ηγέτη μιας μικρής χώρας, που πρόσφερε για την ιδέα και τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης» όπως τόνισε στην ομιλία του ο αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Καραμανλή και αδελφός του τιμηθέντος κ. Αχιλλέας Καραμανλής.
Και η ταπεινότητά μου άκουσα με συγκίνηση να αναγνωρίζεται επίσημα για πρώτη φορά ότι εγώ είχα την ιδέα και ετοίμασα την κατάλληλη εισήγηση για να τιμηθεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην πιο προβεβλημένη θέση του Ευρωκοινοβουλίου, όπως συνέβη και για άλλους θεμελιωτές της ιδέας για την ένωση της Ευρώπης. Αυτή η εισήγηση υιοθετήθηκε από την τότε ομάδα των ελλήνων ευρωβουλευτών της ΝΔ που είχαμε εκλεγεί το 1999 και προωθήθηκε με επιτυχία από την τότε αλλά και σήμερα επικεφαλής τους κυρία Μαριέττα Γιαννάκου και τον διάδοχό της κ. Αντώνη Τρακατέλλη.
Οπως τόνισαν στις ομιλίες τους ο κ. Κώστας Αχιλλέα Καραμανλής και η κυρία Γιαννάκου, σήμερα περισσότερο από ποτέ επιβάλλεται να τονισθεί και να εξηγηθεί η αναγκαιότητα της Ευρώπης, σε μια εποχή που ο ευρωσκεπτικισμός βρίσκεται σε έξαρση ενώ επίκεινται και οι νέες ευρωεκλογές. Αυτή η μείζων αναγκαιότητα έχει περιθωριοποιηθεί, καθώς δεν υπάρχει η αίσθηση της νομιμοποίησης των θεσμικών οργάνων, τα οποία αυτονομημένα εν πολλοίς αποφασίζουν ερήμην της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και ιδιαίτερα των αδύνατων χωρών-μελών. Η οικονομική κρίση, για την οποία έχουν βαρύτατη ευθύνη τα θεσμικά όργανα της ΕΕ λόγω ηγετικής ανεπάρκειας, ασφυκτικής γραφειοκρατίας και απουσίας οράματος και ισχυρής βούλησης για εμβάθυνση της Ενωσης, τείνει να τα απονομιμοποιήσει στη συνείδηση των ευρωπαίων πολιτών. Ετσι, εύκολα ο ευρωσκεπτικισμός διογκώνεται, με ακραίες μάλιστα απολήξεις, όπως τα φασιστικών αντιλήψεων αναπτυσσόμενα κόμματα, όχι μόνο στις φτωχές, αλλά και στις πλουσιότερες χώρες. Αποτέλεσμα να λησμονείται η οφειλόμενη αλληλεγγύη μεταξύ των μελών, να αναδεικνύονται οι ιδιοτελείς εθνικισμοί και η εθελοτύφλωση απέναντι στα μείζονα προβλήματα που απειλούν με περιθωριοποίηση ως και αποσύνθεση το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Μπορεί να υποστηρίζεται στους πανηγυρικούς λόγους ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση των 500 εκατομμυρίων κατοίκων είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη. Ομως με μη ελεγχόμενους ρυθμούς τείνει να παραμερισθεί από τις νέες οικονομικές δυνάμεις που με υψηλή ανταγωνιστικότητα και νεανικό δυναμισμό απειλούν να παραμερίσουν τον γηραιό δυτικό κόσμο και να σαρώσουν κοινωνικές κατακτήσεις, που οφείλονταν όμως εν πολλοίς στο αποικιακό παρελθόν και τα προστατευτικά οικονομικά τείχη και που γκρέμισαν η καλπάζουσα παγκοσμιοποίηση και οι νέες τεχνολογίες. Ταυτόχρονα η ασυγκράτητη γεννητικότητα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, που διογκώνει τα κύματα των μεταναστών και ιδιαίτερα των ισλαμιστών προς την απροετοίμαστη να προσαρμοσθεί ή έστω να αμυνθεί Ευρώπη, σε συνδυασμό με την ολοένα και προβληματικότερη διεθνή ανταγωνιστικότητά της, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα. Ο εφιάλτης να προστεθούν στο Ευρωκοινοβούλιο δίπλα στην προς το παρόν αποδυναμωμένη άκρα Αριστερά και οι αναζωογονημένες δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού στερούν από τον ύπνο τους τις γνήσιες δημοκρατικές δυνάμεις.
Ο ουδέποτε εκλιπών εθνικισμός, η απληστία των αγορών και των οργανωμένων συντεχνιακών και επιχειρηματικών συμφερόντων και ο ατομισμός των πολιτών απειλούν την Ευρώπη, που «αμύνεται» κλείνοντας τα μάτια, όπως η στρουθοκάμηλος.
jmarinos@tovima.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
