Άντε πάλι η φοροδιαφυγή στο τραπέζι. Για όποιον δεν το έχει τυχόν προσέξει, μια στο τόσο, δηλαδή μια στο εξάμηνο, συσκέπτεται κάποιο επιτελείο στην πλατεία Συντάγματος και με το πέρας των εργασιών, ανακοινώνει μέτρα. Ο τρόπος τους θυμίζει αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά, με κλέφτες και εξειδικευμένους αστυνόμους. Είδαμε παλιά το επεισόδιο όπου διαπομπεύονταν οι γιατροί του Κολωνακίου, είδαμε το επεισόδιο με τους φοροτεχνικούς που σταματούσαν πολυτελή αυτοκίνητα και έκαναν εξονυχιστικό έλεγχο με το λάπτοτ. Τώρα γίνονται τα γυρίσματα των νέων επεισοδίων «Πλήρωνε με φοροκάρτα» και «Θα σε βρω στο σκάφος».
Σύμφωνα με τους σεναριογράφους (Τζόνι Στουρνάρι, Χάρο Θεοχάρο, κλπ) οι φορολογούμενοι που θα συναλλάσσονται με πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες θα έχουν από το 2015 έκπτωση από τον φόρο εισοδήματος ύψους 2%-3% επί της αξίας των αγορών τους. Στόχος του σκηνοθέτη της σειράς είναι να τριπλασιασθεί η χρήση του πλαστικού χρήματος στην Ελλάδα, κάτι θα μπορούσε να μειώσει κατά 20% την κλοπή στον ΦΠΑ. Εξετάζεται επίσης το ενδεχόμενο να δοθούν κίνητρα για να ζητείται απόδειξη σε συναλλαγές με συγκεκριμένους επαγγελματίες. Παράδειγμα: όποια γυναίκα ζητήσει απόδειξη από τον μαιευτήρα της, θα έχει έκπτωση στο εισόδημά της το 40% του ποσού που πλήρωσε για τη γέννα.
Για να έχει ενδιαφέρον η ιστορία πρέπει να «τρέχει» μια παράλληλη αφήγηση. Το δεύτερο πλατώ στήθηκε λοιπόν, στο Κέντρο Φορολογούμενων Μεγάλου Πλούτου. Εκεί εγκαταστάθηκε μια ομάδα αλλοδαπών εμπειρογνωμόνων. Για να υπάρχει ένα σέξυ στοιχείο, μιλάνε γαλλικά_ αν μιλούσαν γερμανικά θα μειωνόταν η λιβιδώ των θεατών. Οι γάλλοι ειδικοί εκπαιδεύουν τους ντόπιους ελεγκτές βάσει ειδικών μαθηματικών μοντέλων. Θα συνδυάζουν την περιουσία με τις δαπάνες και από εκεί θα προσδιορίζουν το φόρο. Υπολογίζουν δηλαδή με νέο τρόπο τα γνωστά «τεκμήρια διαβίωσης».
Με τον έλεγχο γαλλικού τύπου θα εντοπίζονται άτομα που διαβιούν πολυτελώς αλλά εμφανίζονται ως πένητες. Θα τους ζητούν να προσκομίσουν αποδείξεις από ανελαστικά έξοδα (φως, νερό, τηλέφωνο) και στην περίπτωση που φαίνονται πολλά ο φοροκλέφτης θα πληρώνει περισσότερα από όσα θα πλήρωνε αν είχε κάνει έντιμα τη δήλωσή του. Κάπου εδώ μπαίνουν στην αφήγηση όσοι υστερούν σε τεχνική κατάρτιση, δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα υλοποιήσουν όλες αυτές τις ιδέες. Η θλιβερή πραγματικότητα: 6 στους 10 δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν υπολογιστή. Η απλούστερη πράξη, η αποστολή ιμέιλ, είναι κάτι σχεδόν ακατόρθωτο στις κρατικές υπηρεσίες. Μόνο το 35% μπορεί να αλληλογραφήσει ηλεκτρονικά.
Τι καταλαβαίνουμε από τον συνδυασμό των ανακοινώσεων, των καταγραφών γενικώς των ειδήσεων: τα πάντα γίνονται αποσπασματικά. Η φορολογική νομοθεσία είναι τόσο περίπλοκη, τόσο επιπόλαιη και με τόσο μικρό χρονικό ορίζοντα ώστε ουδείς γνωρίζει τι θα προκύψει σε λίγους μήνες από τώρα. Τα γράφουμε και τα ξαναγράφουμε: σε 30 χρόνια έχουν ψηφιστεί 4.000 νόμοι και έχουν υπογραφεί 110.000 υπουργικές αποφάσεις. Οι νέες ιδέες επικάθονται στις προηγούμενες. Σήμερα ομιλούν για φοροκάρτα και ελέγχους σε επαγγελματικές ειδικότητες, ομιλούν για νέα τεκμήρια διαβίωση. Οσο καλές κι αν είναι οι καινούργιες προτάσεις δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να συμβάλλουν στο μπέρδεμα της πολυνομίας. Ο συνδυασμός με τον άχρηστο μηχανισμό δεν αφήνει περιθώριο για πολλές ελπίδες.
Για να υπάρξουν αποτελέσματα απαιτούνται δυο γενναίες αποφάσεις. Πρώτον η καθολική κατάργηση της ισχύουσας φορολογικής νομοθεσίας. Ξεκίνημα με λευκή σελίδα: όλα από το μηδέν. Δεύτερον η στελέχωση του υπουργείο Οικονομικών με τους πιο ικανούς δημοσίους υπαλλήλους. Να είναι σαν τους πρωταγωνιστές των αμερικάνικων σίριαλ, που κάθονται στον υπολογιστή και εντοπίζουν τον εγκληματία από το ελάχιστο ίχνος. Για να ληφθούν όμως οι δυο γενναίες αποφάσεις δεν αρκούν σεναριογράφοι. Απαιτούνται πολιτικοί.
