Ρουμανική αποκάλυψη!

O μακροσκελής πρόλογος κατά τη διάρκεια ενός δείπνου μάς ανοίγει χωρίς περιστροφές την πόρτα στον κόσμο αυτής της σπουδαίας (το ξεκαθαρίζω από την αρχή) ταινίας που με ολοζώντανα χρώματα μας παρουσιάζει τι σημαίνει να είναι κανείς νεόπλουτος στη σύγχρονη Ρουμανία.

Δεν θα περάσει πολύς χρόνος και ένα τροχαίο δυστύχημα θα σημάνει την ουσιαστική αρχή της ιστορίας που άφησε τον υπογράφοντα καθηλωμένο στο κάθισμά του μετά την πρώτη προβολή της στο τελευταίο Φεστιβάλ Βερολίνου, απ’ όπου έφυγε έχοντας δικαιότατα κερδίσει τη Χρυσή Αρκτο.

Ο υπαίτιος του τροχαίου, ο οδηγός του αυτοκινήτου, είναι ένα καλ(κ)ομαθημένο πλουσιόπαιδο της μεγαλοαστικής τάξης του Βουκουρεστίου. Ωστόσο δεν θα είναι αυτός το πρόσωπο στο οποίο θα εστιάσει η ταινία. Θα είναι η μάνα του που από τη στιγμή που μαθαίνει τι έγινε αναλαμβάνει δράση και τότε ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε!

Θράσος, τουπέ, αλαζονεία, κροκοδείλια δάκρυα, βαμμένο ξανθό μαλλί και χρυσαφικά. Ανθρωποι με άφθονο χρήμα και διασυνδέσεις αποδεικνύονται παντελώς αδιάφοροι για την απώλεια της ανθρώπινης ζωής. Στοιχεία που συγκεντρώνονται στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας που πολύ απλά δεν θα σταματήσει πουθενά, την ώρα που η ταινία ζωγραφίζει τις απίστευτες αντιθέσεις των πλουσίων του Βουκουρεστίου και των φτωχών της επαρχίας. Τις ίδιες αντιθέσεις που ξέρουμε ότι υπάρχουν, πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν σε κάθε κράτος του κόσμου.

Αεικίνητη στην αρχή αλλά όσο περνά η ώρα όλο και πιο ήρεμη η κάμερα του Κάλιν Πέτερ Νέτζερ καταγράφει κάθε στιγμή των δραστηριοτήτων αυτής της διαβολεμένης γυναίκας που δεν έχει σκοπό να σταματήσει πουθενά αν δεν γίνει πρώτα το δικό της (οι σκηνές στο αστυνομικό τμήμα όπου θα επιχειρήσει να επιβληθεί και να αλλάξει τις καταθέσεις έχουν μια κωμική νότα μέσα στην όλη τραγικότητα του θέματος). Συγχρόνως η ευαίσθητη και τόσο ανθρώπινη αυτή ταινία αναζητεί την τρύπα της κάθαρσης και της εξιλέωσης. Και τη βρίσκει.

Δεν είναι τυχαίο που η «Οικογενειακή υπόθεση» αποτέλεσε επίσης την επίσημη πρόταση της χώρας της στα προσεχή Οσκαρ. Είναι άμεση, ειλικρινής και διαχρονική, «αγκαλιάζει» θερμά το θέμα της και κινείται από μια δύναμη εσωτερική, η οποία πηγάζει από μια καθηλωτική ηθοποιό, τη Λουμίνιτα Γκεοργκίου που υποδύεται τη μητέρα. Η σταδιακή μεταμόρφωσή της από τέρας σε άνθρωπο με άφησε σύξυλο στο κάθισμά μου, ενώ στο σύνολό της η «Οικογενειακή υπόθεση» ανήκει στις ταινίες που μπορούν να σε στοιχειώσουν, κυριολεκτικά, για πάντα.