Τώρα που κατέρρευσε η ρητορική των «δύο άκρων» και οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου ήρθαν πιο κοντά για να απομονώσουν τους νεοναζιστές, ήρθε η στιγμή να βρουν κοινό έδαφος για να αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα της οικονομίας.
Ασφαλώς η συζήτηση μπορεί να ξεκινήσει από τη διαπίστωση ότι όλοι επιθυμούν την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο.
Για να επιτευχθεί όμως ο κοινός στόχος, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν δύο ζητήματα: να βρεθεί ρεαλιστική λύση στο πρόβλημα του δημοσίου χρέους και να επιστρέψει η οικονομία στην ανάπτυξη.
Για το πρώτο, όσο και αν ως τώρα η κυβέρνηση δεν θέλει να το ακούει, η προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ ότι χωρίς «κούρεμα» δεν αντιμετωπίζεται το χρέος υποστηρίζεται από το ΔΝΤ. Ο «ρεαλιστικός ΣΥΡΙΖΑ», βρήκε έναν δεύτερο αναπάντεχο σύμμαχο. Την Επιτροπή Προϋπολογισμού της Βουλής, η οποία, υπό τον καθηγητή Παναγιώτη Λιαργκόβα, ενημερώνοντας το Σώμα αποκαλύπτει:
«Μια νέα δανειακή σύμβαση για το κλείσιμο του δημοσιονομικού κενού δίνει μόνο προσωρινή λύση για ένα-δύο χρόνια. Ουσιαστικά αναβάλλει την αντιμετώπιση του μείζονος προβλήματος που είναι ο όγκος του χρέους. Επομένως τα ερωτήματα που τίθενται είναι τι πρέπει να γίνει, τι ακριβώς μπορεί να αναμένει ή να ζητήσει η χώρα, τι είναι διαπραγματευτικά εφικτό. Θα απασχολήσουν αναγκαστικά τη Βουλή. Είναι προφανές ότι συνυφαίνονται με το ποια πολιτική προσαρμογής θα είναι δυνατή μετά το 2014, όταν εκπνέει το μνημόνιο».
Βασική παραδοχή της Επιτροπής είναι ότι το χρέος δεν πρόκειται να καταστεί «βιώσιμο» ως το 2020 ή το 2022 αποκλειστικά με εθνικές προσπάθειες αποταμίευσης (πρωτογενή πλεονάσματα και ιδιωτικοποιήσεις), χωρίς οποιαδήποτε αναδιάρθρωση (νέο «κούρεμα») ή επιμήκυνση και άλλες διευκολύνσεις.
Το συμπέρασμα είναι ότι η συζήτηση άνοιξε. Ο επίτροπος Ολι Ρεν από την Ουάσιγκτον είπε η λύση βρίσκεται στην επιμήκυνση των δανείων και τη μείωση των επιτοκίων ενώ ο υπουργός επί των Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας σχεδιάζει «έξυπνες λύσεις» (όπως το perpetual bond) που θα μεταθέτουν στο μακρινό μέλλον την αποπληρωμή των ευρωπαικών δανείων. Αυτό μπορεί να αποδεχθούν οι Ευρωπαίοι, αφού ό,τι είναι να γίνει θα γίνει χωρίς «κούρεμα» του ονομαστικού χρέους, αλλά ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλες λύσεις.
Ολα τα κόμματα οφείλουν να πάρουν θέση, εγκαταλείποντας την πολιτική αοριστολογία. Ο κοινός παρονομαστής ασφαλώς είναι η παραμονή στην ΕΕ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
