Την περασμένη Τρίτη η «Αυγή» επιτέθηκε στο Mega με τον υβριστικό και εμπαθή τρόπο που τη χαρακτηρίζει εσχάτως.
Η επίθεση αφορούσε μια είδηση που η εφημερίδα άκουσε στο Δελτίο Ειδήσεων του σταθμού και με την οποία συνέβαινε να διαφωνεί. Το σχετικό κείμενο μάλιστα τελείωνε με την ευθεία απειλή «δεν θα ξέρουν από πού θα τους έλθει».
Η λεπτομέρεια είναι ότι η είδηση αυτή δεν είχε μεταδοθεί ποτέ από το Mega, κάτι το οποίο αναγκάστηκε να παραδεχθεί και η ίδια η εφημερίδα τρεις ημέρες αργότερα.
Τσάμπα λοιπόν η επίθεση, οι ύβρεις και οι απειλές;
Οχι. Διότι κατά την «Αυγή» το ερώτημα δεν είναι ότι δημοσίευσε ανυπόστατες ανοησίες αλλά ότι μια φήμη γίνεται «αυτονόητα πιστευτή από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας» επειδή «κάθε μέσο ενημέρωσης, λόγω της ποιότητάς του και της ιδιοκτησιακής διασύνδεσής του, το συνοδεύει κάποια εικόνα».
Με άλλα λόγια, η «Αυγή» ισχυρίζεται ότι αν ένα κόμμα «το συνοδεύει κάποια εικόνα» (σε ποια μάτια;) δικαιούμαστε να το ταυτίσουμε εντελώς αναίτια, ας πούμε, με τη Χρυσή Αυγή, και μάλιστα η εξίσωση να γίνει «αυτονόητα πιστευτή από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας» (πόσο μεγάλο;).
Μόλις προχθές είδα κάτι αφίσες τοιχοκολλημένες απέναντι από τα γραφεία του «Βήματος».
Το νόημα του έντυπου κατεβατού είναι ότι «τα ΜΜΕ φταίνε για τη Χρυσή Αυγή». Για ποιον λόγο φταίνε; Υποθέτω επειδή έτσι θέλουν να πιστεύουν όσοι δεν βαρέθηκαν να τις τυπώσουν και να τις τοιχοκολλήσουν.
Είναι και αυτό λοιπόν μια εικόνα. Παρανοϊκή αλλά εικόνα.
Υποθέτω άλλωστε ότι κυκλοφορούν αρκετά νοσηρά μυαλά στην Ελλάδα που νομίζουν πως τα κανάλια, τα ραδιόφωνα ή οι εφημερίδες φταίνε για ό,τι τους συμβαίνει.
Επειδή δεν τους λένε τα πράγματα που θέλουν να ακούν ή δεν τα λένε όπως θέλουν να τα ακούσουν.
Αρα, συμπεραίνουν, τα λένε όπως θέλουν να ειπωθούν «κάποιοι άλλοι».
Πολύ φοβούμαι ότι αυτή ακριβώς τη νοσηρότητα σιγοντάρουν για απολύτως ιδιοτελείς λόγους διάφορα κόμματα.
Πράγμα που καθιστά τελικά προφανές ότι η θεωρία των δύο άκρων ούτε ισχύει ούτε μπορεί να ισχύσει στην Ελλάδα.
Διότι πριν φτάσουμε στα δύο πρέπει να προσπεράσουμε ένα άκρο που υπονομεύει σταθερά τη δημοκρατική πολιτεία μας: το ενιαίο Μέτωπο της παράνοιας, της εμπάθειας και του φανατισμού.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
