Αν και όπως μαθαίνω υπάρχουν χειρότερα: φίλη που είχε επίσης καταθέσει τη δήλωσή της τον Ιούνιο, ειδοποιήθηκε ακολούθως να προσκομίσει διάφορα δικαιολογητικά. Τα προσκόμισε και έκτοτε περιμένει, περιμένει, περιμένει… Και την πιάνει πανικός, όσο περνά ο καιρός, μπροστά στην (διόλου απίθανη) πιθανότητα να κληθεί να πληρώσει τον φόρο που της αναλογεί (και που δεν είναι λίγος) σε μία και μοναδική δόση.
Στην Εφορία πάντως, όπου απευθύνθηκε για να μάθει τι συνέβη με την υπόθεσή της, ήταν πολύ άνετοι: «Κάπου θα έχει κολλήσει» της είπε ένας υπάλληλος, ο οποίος έσπευσε να κάνει και χιούμορ: «Βιάζεσαι να πληρώσεις; Τι βίτσιο είναι τώρα αυτό;».
Γιατί στην Ελλάδα, παραδοσιακά, ο πολίτης που θέλει να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του θεωρείται βιτσιόζος. Και το κράτος, παραδοσιακά, κάνει ό,τι μπορεί για να τον ταλαιπωρεί, να τον εκνευρίζει, να του δείχνει πόσο δεν τον υπολογίζει.
