Η Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αγκαλιάστηκαν σφιχτά για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, αλλά μπορεί να οδεύουν προς διαζύγιο, αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal, επαναφέροντας ένα ενδεχόμενο που έχει συζητηθεί στις Βρυξέλλες με τους πιο ψύχραιμους να υποστηρίζουν ότι δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να χωρίσουν οι δρόμοι τους με το Ταμείο.
Πάντως οι συγκρούσεις των δύο πλευρών αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια, με τον νέο καβγά να αφορά τη διαχείριση του ελληνικού χρέους.
Η εφημερίδα παραπέμπει σε δηλώσεις που είχε κάνει ο πρώην Διευθυντής του ΔΝΤ για την Ευρώπη Αντόνιο Μπόρχες τον Ιούνιο, λίγο πριν πεθάνει.
«Το διαζύγιο μεταξύ της Ευρώπης και του ΔΝΤ είναι πραγματικό. Το Ταμείο επιστρέφει στο συνήθη τρόπο λειτουργίας του. Είναι ένα ίδρυμα που έχει συνηθίσει να αποφασίζει μόνο του», είχε δηλώσει ο Μπόρχες.
Ο Μπόργκες ανέλαβε καθήκοντα στο Ταμείο τον Νοέμβριο του 2010, έξι μήνες αφότου συμφωνήθηκε το πρώτο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας.
Αποχώρησε 12 μήνες αργότερα επικαλούμενος λόγους υγείας – όμως στη συνέντευξή του ανέφερε πως ο πραγματικός λόγος ήταν η περιθωριοποίησή του αναφορικά με τον σχεδιασμό του ελληνικού προγράμματος ύψους 73 δισ. ευρώ.
Οι εντάσεις μεταξύ της Ευρώπης και του ΔΝΤ δεν άργησαν να φανούν, με τον Μπόργκες να επισημαίνει πως το Ταμείο «κατέβασε από το ράφι» κάποιο πρότυπο πρόγραμμα, χωρίς όμως να λάβει υπ’ όψιν ότι οι επιλογές πολιτικής της Ελλάδας ήταν πολύ περιορισμένες λόγω του ότι η χώρα είναι μέλος της ευρωζώνης. «Η Ελλάδα είναι η πιο λυπηρή υπόθεση», είχε δηλώσει. «Το πρόγραμμα ήταν λάθος από την αρχή».
Τρία χρόνια αργότερα, υπάλληλοι της τρόικας θυμούνται ότι συμμετείχαν σε έντονες διενέξεις αναφορικά με τις προβλέψεις για την ελληνική ανάπτυξη, τις αναδιαρθρώσεις των τραπεζών και τα ποσοστά του δημοσίου χρέους προς το ΑΕΠ.
Το δημοσίευμα σημειώνει ότι, όπως αναφέρουν αξιωματούχοι του ΔΝΤ, το Ταμείο δεν θέλει να παρακολουθεί την αξιοπιστία του να συνεχίζει να διαβρώνεται και για να το αποτρέψει συνεισφέρει όλο και λιγότερο σε νέες διασώσεις, ενώ διατηρεί ένα de facto βέτο για διάφορες πολιτικές – κάτι που ενοχλεί τους Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Πάντως, τον Ιούλιο, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, είχε δηλώσει πως «εάν η ευρωζώνη δεν χρειάζεται πια τις υπηρεσίες του ΔΝΤ αυτή θα ήταν η καλύτερη δυνατή είδηση».
‘Αλλο δημοσίευμα της Wall Street Journal σημειώνει ότι η εμπλοκή του ΔΝΤ στην κρίση της Ευρωζώνης είχε θεωρηθεί ως ορόσημο, καθώς επρόκειτο για την πρώτη φορά που έδινε χρηματοδοτική βοήθεια σε αναπτυγμένες οικονομίες.
Ωστόσο, με την εμπλοκή του ΔΝΤ εξασθένησε η αποτελεσματικότητά του στην αντιμετώπιση μελλοντικών κρίσεων χρέους, σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου για την Καινοτομία στη Διεθνή Διακυβέρνηση (Center for International Governance Innovation) με έδρα το Οντάριο του Καναδά.
Η έκθεση επικρίνει την απόφαση του ΔΝΤ να χαλαρώσει τους κανόνες διάσωσης που είχε υιοθετήσει το 2002.
Το πλαίσιο των κανόνων αυτών είχε ως στόχο να ενθαρρύνει τις χώρες και τους πιστωτές τους να προχωρούν σε αναδιάρθρωση του χρέους και να αποφεύγεται έτσι η πίεση στο Ταμείο να προσφέρει οικονομική βοήθεια, όταν ήταν περιορισμένες οι ελπίδες να καταστεί βιώσιμο το επίπεδο χρέους μίας χώρας.
Σύμφωνα με την έκθεση, το πλαίσιο αυτό άλλαξε στην περίπτωση της Ελλάδας, παρά το ότι το χρέος της ήταν σαφώς μη βιώσιμο.
Για την αλλαγή αυτή, η έκθεση επιρρίπτει ευθύνες εν μέρει στην «ανεπαρκή αντίσταση σε περιφερειακές πολιτικές πιέσεις» του ΔΝΤ.
Το αποτέλεσμα ήταν, όπως σημειώνεται, ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που κατείχαν ιδιώτες επενδυτές «ήρθε πολύ αργά και ήταν… πολύ λίγη για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα».
