Μπορεί δημοσίως διάφοροι παράγοντες της ευρωζώνης, κυρίως Γερμανοί, να εκφράζονται θετικά για την πορεία εφαρμογής του ελληνικού προγράμματος και την τακτική της κυβέρνησης, αλλά όταν η συζήτηση έρχεται στο κρίσιμο θέμα της εκταμίευσης των δόσεων, ξεχνούν αυτά που έλεγαν και ακολουθούν τη γνωστή πια σε όλους μας συνταγή της ασφυκτικής πίεσης. Το ίδιο συνέβη και χθες το βράδυ στο Εurogroup,όπου αποφασίστηκε μεν να εκταμιευτούν 6,8 δις ευρώ, αντί για 8,1 που διεκδικούσε η ελληνική κυβέρνηση, αλλά με δόσεις και συνεχή πίεση για εφαρμογή των μέτρων που απαιτεί η τρόικα. Επιπλέον όλο το χρονοδιάγραμμα των δόσεων είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε η κυβέρνηση να μην μπορεί να παρεκκλίνει ούτε χιλιοστό από τις δεσμεύσεις που απαιτούν οι δανειστές μας. Eφτασαν στο σημείο να ορίσουν και συγκεκριμένη ημερομηνία – 19 Ιουλίου – που πρέπει να έχουν ψηφιστεί τα μέτρα για να δοθεί η πρώτη δόση.
Το σκηνικό βέβαια είχε λίγο – πολύ προδιαγραφεί εδώ και μέρες, με την εμφανή πίεση της τρόικας που απαιτούσε εδώ και τώρα συγκεκριμένα μέτρα, για να δώσει την έγκριση της. Το μόνο που ενδιέφερε τους εντεταλμένους υπαλλήλους των δανειστών, αλλά φαίνεται και τους πολιτικούς προϊστάμενους τους, ήταν και είναι να βγουν συνεπείς με τα νούμερα, με τους στόχους που έχουν θέσει.Μπορεί η οικονομία να βουλιάζει στην ύφεση, μπορεί η ανεργία να έχει εκτοξευθεί σε απίστευτα ύψη, μπορεί οι πολιτικές αντοχές της κυβέρνησης να είναι στο όριο,αλλά οι κομισάριοι της τρόικας και οι προϊστάμενοι τους, δεν καταλαβαίνουν τίποτε…
Την ώρα που όλος ο ευρωπαϊκός νότος βρίσκεται ένα βήμα πριν την έκρηξη, την ώρα που σχεδόν οι πάντες διαπιστώνουν ότι η ασφυκτική επιμονή στη λιτότητα,όχι μόνο δεν οδηγεί στην έξοδο από την κρίση, αλλά εκτροχιάζει όλα τα προγράμματα διάσωσης – βλέπε και Πορτογαλία – αυτοί επιμένουν στο ίδιο τροπάριο. Κόψτε δαπάνες, απολύστε, βάλτε κι άλλους φόρους… Oσο κι αν βρίσκουν κάποια επιχειρήματα στις δικές μας καθυστερήσεις και παλινωδίες,η τακτική τους είναι κυριολεκτικά καταστροφική. Από τη μια εντείνουν την ανασφάλεια, από την άλλη οδηγούν την οικονομία σε όλο και μεγαλύτερη ύφεση, την κοινωνία σε απόγνωση και επιπλέον υπονομεύουν διαρκώς το κύρος και την αξιοπιστία της κυβέρνησης, την οποία υποτίθεται στηρίζουν. Η τέλεια δηλαδή συνταγή αποτυχίας…
Οι κοινωνικές και πολιτικές εκρήξεις που συμβαίνουν γύρω μας, δεν ανησυχούν δυστυχώς και δεν προβληματίζουν κανένα από τους υποτιθέμενους ισχυρούς της Ευρώπης. Δεν συνειδητοποιούν ότι με την πολιτική τους μπορεί σύντομα να δουν τα φαινόμενα αυτά, να επεκτείνονται και μέσα στην Ευρώπη. Μόνο που τότε θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν για να σβήσουν τη φωτιά που άναψε η αλλοπρόσαλλη πολιτική τους…
