Η βία ενισχύει τη Χρυσή Αυγή και τα «άκρα»;

Άγρια περιστατικά, σαν αυτό που συνέβη στη Χαλκιδική, όπου κουκουλοφόροι έσπερναν τον τρόμο και έκαιγαν τα πάντα, ενισχύουν μόνο τη Χρυσή Αυγή και «τα άκρα» ( και ίσως διανύουμε δυστυχώς την εποχή των άκρων, όπως έλεγε και ο μαρξιστής ιστορικός Χομπσμπάουμ).

Γιατί; Γιατί οι απλοί πολίτες – πέραν της φτωχοποίησης τους- νοιώθουν ανασφαλείς και μια απέραντη οργή απέναντι στα πολλαπλά φαινόμενα της κλιμακούμενης βίας .

Και απέναντι σε ένα κρατικό μηχανισμό , που δεν μπορεί στοιχειωδώς να προστατεύσει ούτε τη λειτουργία ενός εργοστασίου .

Έτσι, στρέφονται προς ένα «λυτρωτή» – όπως είναι η Χρυσή Αυγή-, που δήθεν θα τους απαλλάξει από αυτά τα διαλυτικά φαινόμενα (σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις)!

Και το εκρηκτικό ερώτημα είναι το εξής : Άραγε, μια τέτοια κατανοητή οργή δικαιολογεί την ενίσχυση ενός ακραίου πολιτικού μορφώματος;

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε δύο αποκαλυπτικά περιστατικά : Πριν από τρεις μήνες σε εκδήλωση του κόμματος στη Κρήτη ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής ξεδίπλωσε μεγαλοπρεπώς τη σημαία της Χούντας !

Επίσης, πριν από λίγο καιρό όλη σχεδόν η κοινοβουλευτική ομάδα αυτού του χώρου παρέστη στην κηδεία του γνωστού χουντικού Ντερτιλή .

Επομένως, εναπόκειται πλέον στους πολίτες να κρίνουν, εάν θα ενισχύσουν αυτή την πολιτική οργάνωση. Και από εκεί και πέρα θα έχουν και το βάρος αυτής της επιλογής ( γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε ότι και ο Χίτλερ ανέβηκε κοινοβουλευτικά στην εξουσία)!

Με άλλα λόγια όλοι θα πρέπει να σκεφθούν , αν – ενόψει της απογοήτευσης τους από τη δυτική δημοκρατία- θα υποστηρίξουν ένα οργουελιανό πρότυπο εξουσίας, σαν αυτό που περιγράφει ο Ζίζεκ («The year of dreaming dangerously»).

Ποιο είναι αυτό; Οι περίφημοι απλοί πολίτες (ordinary people) έχουν μαζί τους – περπατώντας στους δρόμους- μια ειδική σφυρίχτρα και μόλις δουν κάτι ύποπτο ( όπως ένα μετανάστη ή ένα άστεγο) , τότε σφυρίζουν και έρχονται οι ειδικοί φύλακες για να τακτοποιήσουν βίαια τον εισβολέα.

Αυτό το ρόλο παίζουν σήμερα τα μέλη της Χρυσής Αυγής, λέει ο Ζίζεκ.

Άραγε, αυτό το εκτρωματικό πρότυπο εξουσίας επιθυμεί ο κόσμος;

Εάν η απάντηση είναι ναι, τότε το μέλλον μας είναι σκοτεινό!

Το συμπέρασμα; Η απογοήτευση από παρόμοια φαινόμενα – σαν αυτό που συνέβη στη Χαλκιδική- δεν πρέπει να μας σπρώξει σε ακραίες επιλογές!

Εξάλλου, «η δημοκρατία είναι το χειρότερο από όλα τα δυνατά πολιτικά συστήματα, το μόνο πρόβλημα είναι ότι κανένα από τα άλλα δεν είναι καλύτερο» ( Τσώρτσιλ)!

*Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ