Οι πρυτάνεις και οι «Ετερόκλητες»

Κύριε Πρόεδρε και αγαπητέ Μιχάλη,

Καλωσόρισες στο πρώτο τεχνολογικό Iδρυμα της χώρας και σιδεροκέφαλος (θα σου χρειαστεί!).

Στη δεινή κατάσταση της χώρας λίαν χρήσιμο θα είναι να μεταφέρεις από το ΜΙΤ (όπου εγώ σε έστειλα το 1974 -έχοντας επιστρέψει από εκεί το 1972 –ως απόφοιτο της πρώτης σειράς Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ) τη στρατηγική που κάνει το MIT να προσφέρει στην οικονομία των ΗΠΑ με τη δημιουργία πολλών θέσεων εργασίας, μέσω των νέων εταιρειών που ιδρύονται με βάση τη γνώση.

Δύο είναι οι λόγοι που σπεύδω να σου προσφέρω πρόωρα πληροφόρηση και συμβουλές:

• Το γεγονός ότι οι Φ.Α. (φρικοαριστεροί, που «συνδιοικούν» ελέω βίας το ΕΜΠ) δεν επέτρεψαν να γίνει στις 19.2.13 η πρώτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ιδρύματος, που προεδρεύεις, εντός του ΕΜΠ! Θα τους «λιντσάριζαν», όπως έκαναν στην ΑΣΚΤ, μου είπε μέλος της Διοίκησης.

• Η εκπεφρασμένη απορία του καθηγητή της Σχολής Μηχανολόγων Ε. Χύνη αν και η νέα Σύγκλητος θα συνεδριάζει «ανοικτά».

Μετά τον νόμο-πλαίσιο του ΠαΣοΚ (1982), ο συνάδελφος Θεοδόσης Τάσιος είχε εκφράσει την άποψη ότι η νέου τύπου Σύγκλητος ήταν στην ουσία «Ετερόκλητος», λόγω της προέλευσης των 35 μελών της σύνθεσής της, που περιείχε πολλούς φοιτητές. Αν δε προσθέσεις τον ανοικτό αριθμό Φ.Α. που «παρακολουθούσαν» (καπνίζοντας, τρώγοντας, φωνάζοντας, βρίζοντας, εμποδίζοντας τη λήψη αποφάσεων και ορίζοντας το πέρας της συνεδρίασης) τις συνεδριάσεις των Συγκλήτων, αλλά και των Γενικών Συνελεύσεων των λοιπών συλλογικών οργάνων, ήπιο ήταν το ευφυολόγημα του Θεοδόση. Για μπάχαλο μακράς διαρκείας επρόκειτο. Με τους καθηγητές να κάθονται ως κότες!

Πριν από το 1982 η Σύγκλητος του ΕΜΠ είχε 17 μέλη. Η τελευταία τέτοια «κανονική» Σύγκλητος του ΕΜΠ είχε στη σύνθεσή της τους Γ. Παρισάκη (πρύτανη), Δ. Κουρεμένο (αντιπρύτανη), Περικλή Θεοχάρη (προπρύτανη), τους (ονομαστικά λόγω φήμης) κοσμήτορες Γιώργο Βέη και Θεοδόση Τάσιο, τον υποφαινόμενο ως κοσμήτορα της Σχολής Μηχανολόγων και άλλους 11 εκλεκτούς συναδέλφους. Αυτή ήταν η Σύγκλητος που ομόφωνα παραιτήθηκε όταν το (επαναστατικό και αριστερό, λέει) ΠαΣοΚ διοργάνωσε πολιτική φιέστα της Νεολαίας του στη Πολυτεχνιούπολη Ζωγράφου, χωρίς την άδεια της Συγκλήτου, επισημοποιώντας έτσι την κομματικοποίηση της πανεπιστημιακής ζωής.

Σχετικά, επόμενος παλαιοκομμουνιστής πρύτανης «υπεξαιρούσε» τα ερευνητικά συμβόλαια της ΕΕ από τους επιστημονικούς υπεύθυνους για να μην εκτελεστούν (βλ. «Ο πρύτανης και η έρευνα», Θ. Λουκάκης, «Το Βήμα», 1986)!

Αυτός ο πρωτοφανής διεθνώς τρόπος λειτουργίας της «Συγκλήτου», αγαπητέ Μιχάλη, συνεχίστηκε εντεινόμενος ως τις μέρες μας, μέχρι που το ανανήψαν ΠαΣοΚ (και προηγουμένως η υπουργός κυρία Μαριέττα Γιαννάκου) άλλαξαν τον νόμο, καταργώντας την ισχύ των συνδικαλιστών φοιτητών, αλλάζοντας τη σύνθεση της Συγκλήτου (κοντά στα παλιά πρότυπα) και δημιουργώντας το Συμβούλιο Ιδρύματος, στο οποίο προεδρεύεις.

Ωστόσο ο αρχικός νόμος (ΠαΣοΚ) είχε διάφορες ακαδημαϊκές «αγριότητες», όπως π.χ. ότι ένας «κοσμήτορας» θα όριζε μόνος του (εν πλήρη ασχετοσύνη, εν γένει) τα εκλεκτορικά σώματα όλων των καθηγητών της Σχολής του! Ευτυχώς αυτός ο νόμος διορθώθηκε (εν μέρει) από τη ΝΔ και σήμερα υπάρχει πλαίσιο κατ’ αρχήν παραδεκτό, τουλάχιστον από εσένα. Οχι όμως και από πλείστους όσους καθηγητές και πρυτάνεις, από τους οποίους κανείς δεν παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος για τα τεκταινόμενα στις ανοιχτές «Ετερόκλητες», όπου στο ΕΜΠ –όπως έγραψε ο καθηγητής Ε. Χύνης –τους τελευταίους μήνες οι παρανόμως παριστάμενες «συλλογικότητες» (όρος και αυτός) εμπόδιζαν τη λήψη οιασδήποτε απόφασης!

Τώρα λοιπόν, Μιχάλη, τι θα κάνεις;

Θα ζητήσεις τη συνδρομή της πολιτείας για να μπορέσεις να επισκεφτείς το ακαδημαϊκό Ιδρυμα όπου προεδρεύεις; Ελπίζω ο ακαδημαϊκός και ο πολιτικός κόσμος να μπορέσουν να βρουν λύση, που θα οδηγήσει στην εξάλειψη των φαινομένων ωμής αριστερής βίας, συντονιζόμενης από Φ.Α. καθηγητές, στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αλλιώς, η πρόβλεψή μου είναι ότι θα εισχωρήσει εκεί και ακροδεξιά βία (Φ.Φ.), που θα κάνει να τσιρίζουν οι «αριστεροί» δι-αγνοούμενοι, που έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους όλες αυτές τις δεκαετίες σχετικά με την αριστερή πανεπιστημιακή βία και την καταπάτηση θεμελιωδών δημοκρατικών κεκτημένων, όπως η καθολική ψήφος των φοιτητών από τις δημοκρατικές δυνάμεις!

Τελειώνοντας, χωρίς να δώσω τώρα στοιχεία, θα σου αναφέρω τα εξής χρήσιμα για την προσπάθεια «ΜΙΤοποίησης» του ΕΜΠ:

• Τα ελληνικά ΑΕΙ διεθνώς στέκονται αξιοπρεπώς και καλύτερα από τους λοιπούς παραγωγικούς τομείς της χώρας. Η Αριστερά όμως «απαγορεύει» τη συμμετοχή τους στην ανάπτυξη της χώρας.

• Η χώρα ουδόλως πάσχει από έλλειψη επιστημόνων και μηχανικών για τις επιχειρήσεις.

• Η καινοτομία βρίσκεται σε βρεφική ηλικία.

• Η πολιτεία ουδεμία καταγραφή οικονομικού κέρδους για τη χώρα από τη γνώση των ελληνικών ερευνητών έχει!

• Με τους καθηγητές και τους ερευνητές να αμείβονται πλέον με τα μισά, πώς διανοήθηκε (Αποφ.5058/ΕΥΘΥ 138) το υπ. Ανάπτυξης (με υπόδειξη του υπ. Παιδείας) να περιορίσει σε αστεία επίπεδα τις επιπλέον αποδοχές που παίρνουν (όχι από το Δημόσιο) από τη συμμετοχή τους σε επιχορηγούμενα ερευνητικά έργα;

Καλή σου τύχη, Μιχάλη, και σε παρακαλώ θερμά «μην την κάνεις»!