Η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση φανέρωσε τις δυσκολίες και τα πολλά προβλήματα της τρέχουσας περιόδου. Η αγωνία για το επίπεδο της ανεργίας και για την ανάκαμψη που δεν έρχεται φανερώθηκε στις δηλώσεις των τριών εταίρων της κυβέρνησης.
Ωστόσο, όσοι παρακολουθούν από κοντά τις οικονομικές εξελίξεις γνωρίζουν ότι πέρα από το βάρος των πολλών μέτρων πηγή της κακοδαιμονίας, που βαραίνει την ελληνική οικονομία, είναι η υποχρηματοδότησή της.
Εδώ και σχεδόν τρία χρόνια η ελληνική οικονομία αιμοδοτείται από ίδιους πόρους. Δάνεια δεν δίδονται, διευκολύνσεις δεν παρέχονται, εγγυητικές δεν προσφέρονται, ούτε η απλούστερη των πράξεων όπως αυτή της προεξόφλησης βεβαιωμένων απαιτήσεων από πραγματοποιηθείσες πωλήσεις εδώ ή στο εξωτερικό δεν εκτελείται από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Έτσι πως να λειτουργήσει η οικονομία, πως να προετοιμασθούν προϊόντα για εξαγωγή, πως να προγραμματισθεί παραγωγή, πως να διεξαχθεί προσοδοφόρο εμπόριο, πως να ανοίξουν νέες δουλειές;
Όσο και αν συσκέπτονται οι τρεις αρχηγοί δεν πρόκειται να βρουν άκρη στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας αν προηγουμένως δεν λυθεί ο σημερινός κόμπος του τραπεζικού συστήματος.
Οφείλουν όλοι λοιπόν να προσφέρουν μια γρήγορη διέξοδο αναγέννησης του τραπεζικού συστήματος.
Όσο δεν διαμορφώνονται συνθήκες αποκατάστασης ομαλής λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού τομέα όλα θα μοιάζουν μάταια.
Γιατί απλούστατα χωρίς αιμοδοσία της αγοράς, χωρίς νέο χρήμα η οικονομία είναι καταδικασμένη να πεθάνει.
Αν διατηρηθεί η σημερινή κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας για μερικούς μήνες ακόμη,η παύση πληρωμών θα επέλθει ως φυσικό φαινόμενο.
Άλλωστε η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βιώνει την απόλυτη παραδοξότητα.
Στη χώρα μας επικρατεί καθεστώς ανοιχτής οικονομίας,πανταχόθεν ελεύθερης, χωρίς χρήμα,χωρίς πραγματικά λειτουργούσες Τράπεζες.
Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία, η οποία σε ένα κόσμο απολύτως εγχρήματο προφανώς δεν έχει καμία τύχη..
