Όπως είχαμε επισημάνει από τις πρώτες κιόλας ημέρες της διοργάνωσης, το γυναικείο στοιχείο που φάνηκε να επικρατεί έντονα στις ταινίες της εφετινής Μπερλινάλε, δεν θα περνούσε σε καμία περίπτωση απαρατήρητο στην απονομή των βραβείων που δόθηκαν το βράδυ του Σαββάτου 16 Φεβρουαρίου στην Μπερλινάλε Παλάστ της πλατείας Ποτσνντάμερ (δείτε θέμα στο ΒΗΜΑ ).
Και πράγματι, η κριτική επιτροπή (πρόεδρος ο κινέζο σκηνοθέτη Γουόνγκ Καρ Βάι και μέλη εκτός άλλων η ελληνίδα σκηνοθέτρια Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη και ο αμερικανός ηθοποιός – σκηνοθέτης Τιμ Ρόμπινς) βράβευσε ταινίες που έκαναν αίσθηση χάρη σε αυτό ακριβώς το στοιχείο: η χιλιανή ηθοποιός Πολίνα Γκαρσία, το απόλυτο φαβορί για την δουλειά της στην «Γκλόρια» (και ίσως το πρόσωπο που συζητήθηκε περισσότερο στο εφετινό φεστιβάλ) απέσπασε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας ενώ η ρουμάνικη ταινία «Η πόζα του παιδιού» («The child’s pose») του Κάλιν Πέτερ Νέτζερ στην οποία η ηθοποιός Λουμινίτα Γκερογκίου πετυχαίνει μια επίσης σπουδαία ερμηνεία παίζοντας την μεγαλοαστή του Βουκουρεστίου που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δεχθεί το γεγονός ότι ο γιός της θα πρέπει να πληρώσει το τίμημα της ζωής που κόστισε σε τροχαίο δυστύχημα, απέσπασε το ανώτατο βραβείο της διοργάνωσης, την Χρυσή Αρκτο.
Ωστόσο, από αριθμητικής πλευράς βραβείων, μια άλλη, εξίσου ανθρώπινη ταινία υπερέχει. Πρόκειται για το «Ένα επεισόδιο από την ζωή ενός σιδηροσυλλέκτη» («An Episode in the Life of an Iron Picker») του βόσνιου Ντάνις Τάνοβιτς που απέσπασε τόσο την Αργυρή Αρκτο του Μεγάλου Βραβείου της Επιτροπής, όσο και την Αργυρή Αρκτο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας για τον Ναζίφ Μούτζιτς. Το σκληρό αλλά συγχρόνως τρυφερό αυτό φιλμ, καταπιάνεται με μια οικογένεια Ρομά που βρίσκεται μπροστά στο μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής της: η μητέρα που είναι έγκυος θα πρέπει να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση προκειμένου να σωθεί το βρέφος που κουβαλά μέσα της. Τι μπορεί να συμβεί όμως από την στιγμή που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει το νοσοκομείο; Με ελάχιστα μέσα και ερασιτέχνες ηθοποιούς ο Τάνοβιτς (ξενόγλωσσο Οσκαρ για την ταινία «No man’s land») μιλά για την δυσβάσταχτη καθημερινότητα των ανθρώπων που δεν έχουν ίσες ευκαιρίες με τους άλλους.
Η Αργυρή Αρκτος σκηνοθεσίας δόθηκε στην πιο ευχάριστη ταινία από αυτές που βραβεύθηκαν ,στην οποία μάλιστα η γυναίκα δεν υπάρχει παρά μόνο στο μυαλό των μόλις δυο αντρών που πρωταγωνιστούν σε αυτήν. Η ταινία είναι το «Prince Avalanche» του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, ένα χαλαρό, αγαπησιάρικο φιλμ δρόμου που μας μεταφέρει στο Τέξας της δεκαετίας του 1980 περιγράφοντας την σχέση δυο εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους αντρών (Πολ Ραντ και Εμίλ Χιρς) ενώ κάνουν έργα στις ασφάλτους οδών ξεχασμένων από τον θεό . Αυτή ήταν και η πιο αγαπημένη ταινία του υπογράφοντος κατά την διάρκεια της 63ης διοργάνωσης.
Την Αργυρή Αρκτο καλύτερου σεναρίου απέσπασε η ιρανική ταινία «Κλειστές κουρτίνες» («Parde») των Τζαφάρ Παναχί και Καμποτίγια Παρτόβι που στην ουσία είναι μια αλληγορία για τα εμπόδια που έχει προκαλέσει η λογοκρισία του Ιράν στον ίδιο τον Παναχί, το βραβείο καλύτερης καλλιτεχνικής συμβολής δόθηκε στα «Μαθήματα αρμονίας» του Εμίρ Μπαϊγκαζίν (συμπαραγωγή Καζακστάν/ Γερμανίας/ Γαλλίας) ενώ η Χρυσή Αρκτος καλύτερης μικρού μήκους ταινίας δόθηκε στην γαλλική ταινία «Ο φυγάς» του Ζαν Μπερνάρ Μαρλέν.
Τέλος, το βραβείο κοινού του δημοφιλούς προγράμματος Panorama δόθηκε στην συμπαραγωγή Βελγίου / Ολλανδίας ταινία «The Broken Circle Breakdown» του Φέλιξ Βαν Γκρόνιγκεν.
Ολες οι παραπάνω ταινίες είναι αγορασμένες από την ελληνική διανομή και θα παιχτούν μελλοντικά στις ελληνικές αίθουσες
