Μπάσκετ: Υπόκλιση Κιριλένκο σε Σπανούλη, Πάρκερ και Πάου Γκασόλ

ΟΑντρέι Κιριλένκοκέρδισε για δεύτερη φορά στην καριέρα του (2007, 2012) τον τίτλο του «Παίκτη της Χρονιάς», που απονέμει ηFIBAEuropeέπειτα από ψηφοφορία, στην οποία συμμετείχαν ειδικοί και φίλοι του μπάσκετ, ωστόσο _ επιβεβαιώνοντας ότι διαθέτει εξαιρετικό χαρακτήρα και δεν φοβάται να πει τις απόψεις του _ αποκάλυψε σε συνέντευξή του ότι αν μπορούσε να επιλέξει εκείνος, θα έδινε το βραβείο στους παίκτες, που πήραν τη δεύτερη (Πάου Γκασόλ), την τρίτη (Βασίλης Σπανούλης) και την τέταρτη θέση (Τόνι Πάρκερ) πίσω από αυτόν.

Μίλησε με κολακευτικά λόγια για τον αρχηγό του Ολυμπιακού τονίζοντας ότι «οδήγησε τον Ολυμπιακό καθ’ όλη της διάρκεια της σεζόν, πήγε την ομάδα του στον τελικό, όπου και κέρδισαν τον τίτλο» και άσκησε κριτική στηFIBAEuropeυποστηρίζοντας ότι «ακόμη και όταν ο Πάρκερ αναδείχθηκε MVP στους τελικούς του ΝΒΑ, αποφάσισε να τον αγνοήσει για κάποιο λόγο». Ακολουθούν τα σημαντικότερα αποσπάσματα της συνέντευξης που παραχώρησε στη ρωσική ιστοσελίδα «Sport-Express.ru»:

-Είχες να αντιμετωπίσεις αρκετό ανταγωνισμό, όπως τους αδερφούς Γκασόλ, τον Βασίλη Σπανούλη, τον Τόνι Πάρκερ, τον Γκόραν Ντράγκιτς, τον Ντανίλο Γκαλινάρι, τον Μάρτσιν Γκόρτατ, τον Ομέρ Ασίκ και τον συμπαίκτη σου στους Τίμπεργουλβς Νίκολα Πέκοβιτς. Πιστεύεις ότι η απόφαση ήταν δίκαιη;

«Το έχω πει πολλές φορές: το να καθορίσεις τον καλύτερο παίκτη σε ένα ομαδικό άθλημα, όπου χιλιάδες παίκτες ανταγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο, δεν είναι εύκολο. Πώς μπορεί κάποιος να με συγκρίνει με τον Πάου Γκασόλ; Ή με τον Πάρκερ, τον Νοβίτσκι και τον Σπανούλη; Όλα αυτά είναι πολύ υποκειμενικά. Δεν θα κρύψω, βέβαια, ότι με κολακεύει αυτός ο τίτλος. Κυρίως γιατί εξελέγην και από φιλάθλους και από ειδικούς του αθλήματος.

-Κέρδισες το βραβείο, αλλά οι ομάδες σου δεν κέρδισαν τίποτε. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχασε στον τελικό της Ευρωλίγκας, ενώ η Εθνική Ρωσίας πήρε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Παράδοξο;

«Αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό, καθώς η επιλογή για τον τίτλο του καλύτερου παίκτη γίνεται έπειτα από συνδυασμό πολλών παραγόντων».

-Το βραβείο του MVP της Ευρωλίγκας είναι ένας από αυτούς τους παράγοντες;

«Σίγουρα. Υπήρχαν πολλά θετικά πράγματα για μένα την περασμένη σεζόν. Όπως και για πολλούς άλλους παίκτες. Συνολικά είμαι ικανοποιημένος από τον τρόπο που κύλησε η περυσινή σεζόν. Η ΤΣΣΚΑ τα πήγε καλά μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκας. Θα ήταν καλύτερα, φυσικά, αν είχαμε κερδίσει τον τίτλο. Πιστέψτε με, όλοι το θέλαμε πάρα πολύ. Το ότι χάσαμε από τον Ολυμπιακό στο τελευταίο δευτερόλεπτο αφήνει πικρή γεύση. Κάθε εμπειρία, όμως, ακόμη και αρνητική, είναι χρήσιμη. Η κατάκτηση, πάντως, του χάλκινου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι μια αδιαμφισβήτητη επιτυχία για ολόκληρο το ρωσικό μπάσκετ».

-Αν σου ζητούσαν να ονομάσεις τον καλύτερο παίκτη στην Ευρώπη για το 2012, ποιον θα επέλεγες;

«Θα επέλεγα τρεις. Τον Σπανούλη, τον Πάρκερ και τον Πάου Γκασόλ. Ο Σπανούλης οδήγησε τον Ολυμπιακό καθ’ όλη της διάρκεια της σεζόν, πήγε την ομάδα του στον τελικό, όπου και κέρδισαν τον τίτλο. Αν και για να είμαι ειλικρινής, δεν κατάφερε να πάει την Εθνική Ελλάδος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Πάρκερ, κατά τη γνώμη μου, είναι ο πιο υποτιμημένος παίκτης, αλλά εγώ τον θεωρώ τον καλύτερο πόιντ γκαρντ στον κόσμο. Δείτε απλά τι κάνει στους Σαν Αντόνιο Σπερς: τραυματίζονται οι σταρ της ομάδας Ντάνκαν και Τζινόμπιλι, αλλά εκείνος συνεχίζει να οδηγεί τους Σπερς σε εύκολες νίκες. Επιπροσθέτως, το ασημένιο μετάλλιο που κέρδισε η Γαλλία στο Ευρωμπάσκετ, οφείλεται αποκλειστικά σε εκείνον. Εν συγκρίσει, λοιπόν, με άλλους σούπερσταρ, ο Τόνι Πάρκερ έχει πολύ μικρότερη προβολή. Ακόμη και όταν αναδείχθηκε MVP στους τελικούς του ΝΒΑ, η FIBAEurope αποφάσισε να τον αγνοήσει για κάποιο λόγο».

-Είχες κερδίσει τον ίδιο τίτλο και το 2007. Θα μπορούσες να συγκρίνεις εκείνο το βραβείο με το εφετινό; Ποιο άξιζες περισσότερο;

«Δεν μπορώ να τα συγκρίνω. Η ψηφοφορία δεν εξαρτάται από μένα. Το 2007 κάναμε ένα καταπληκτικό Ευρωμπάσκετ με την Εθνική Ομάδα. Συν ότι είχα μια σπουδαία σεζόν με τους Γιούτα Τζαζ στο ΝΒΑ, όχι όμως και την καλύτερη σε προσωπικό επίπεδο. Η περασμένη σεζόν ήταν επιτυχημένη τόσο σε συλλογικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Απολαμβάνω και τα δύο βραβεία».

-Ποια μετάλλιο είναι πιο σημαντικό; Το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ ή το χάλκινο στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

«Νομίζω ότι έχουν περίπου την ίδια αξία. Ωστόσο, προσωπικά θεωρώ ότι ένα ολυμπιακό μετάλλιο έχει ξεχωριστή σημασία, γιατί θεωρώ ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η κορωνίδα στην καριέρα ενός αθλητή. Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στο δαχτυλίδι του πρωταθλητή στο ΝΒΑ και στο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, θα επέλεγα το δεύτερο, παρότι είναι πιο δύσκολο να κερδίσεις τον τίτλο στο ΝΒΑ. Γιατί για να τον κερδίσεις, πρέπει να παίξεις περίπου 100 παιχνίδια».

-Τα τελευταία οκτώ χρόνια, μόνο εσύ, ο Νοβίτσκι και ο Γκασόλ έχετε κερδίσει δύο φορές το βραβείο του «Παίκτη της Χρονιάς». Θα συμφωνούσες ότι και οι τρεις είστε σύμβολα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ στις αρχές του 21ου αιώνα;

«Θα ήθελα να προσθέσω έναν τέταρτο, τον Πάρκερ. Αλλά ακόμη και αυτό είναι υποκειμενικό. Και οι τέσσερις έχουμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα: αγωνιζόμαστε στο ΝΒΑ και έχουμε τεράστια προβολή. Την ίδια στιγμή υπάρχουν ένα σωρό παίκτες που λάμπουν στην Ευρώπη: Σπανούλης, Διαμαντίδης, Χριάπα. Το επίπεδο στην Ευρώπη είναι επίσης πολύ υψηλό, αλλά όχι τόσο υψηλό όπως στο ΝΒΑ. Ορισμένοι παίκτες είναι φτιαγμένοι για το ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού και μερικές φορές είναι δυσκολότερο να παίξει κανείς στην Ευρώπη. Είμαι σίγουρος ότι αν όλα τα αστέρια του NBA μετακινούνταν προς τα εκεί, θα δυσκολεύονταν αρκετά, ώσπου να κερδίσουν την ίδια αναγνώριση που έχουν στις ΗΠΑ».