Aν και ο περίφημος «πόλεμος των νομισμάτων» ίσως να αποτελεί και κάποια υπερβολή των αγορών, εν τούτοις, μια σειρά ανταγωνιστικών υποτιμήσεων που θα μπορούσε να πυροδοτήσει μέτρα προστασίας του εμπορίου, που με τη σειρά τους θα έπλητταν το παγκόσμιο εμπόριο και συνεπώς και την παγκόσμια ανάπτυξη προκαλούν ανησυχίες, ενώ μια διαρκής επιθετική νομισματική πολιτική μπορεί να προετοιμάσει το έδαφος και για την επόμενη οικονομική κρίση.
Η ισχυροποίηση του ευρώ, το οποίο από τις αρχές του έτους έχει ενισχυθεί σε υψηλό 14 μηνών έναντι του δολαρίου διχάζει τους Ευρωπαίους, ενώ το κοινό νόμισμα ανήλθε στο υψηλότερο επίπεδο έναντι του γεν από τότε που ξέσπασε η κρίσης χρέους, καθώς οι επενδυτές επιστρέφουν μαζικά σε ενεργητικά της ευρωζώνης και πωλούν το ιαπωνικό νόμισμα γιατί είναι πεπεισμένοι ότι η χώρα θα επιτείνει τις προσπάθειες πάταξης του αποπληθωρισμού και είναι πιθανό να υιοθετήσει αντισυμβατικά μέτρα, όπως αγορές ξένων ομολόγων για να πιεστεί ακόμη χαμηλότερα το γεν.
Η ομάδα του G7, των επτά πλουσιότερων χωρών στον κόσμο, επανέλαβε πάντως χθες τη θέση της πως οι συναλλαγματικές ισοτιμίες πρέπει να καθορίζονται από τις αγορές και ότι η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική δεν πρέπει να στοχεύει στην υποτίμηση των νομισμάτων.
Ωστόσο, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν εκφράσει ανησυχίες για τα σχόλια Ιαπώνων αξιωματούχων που αφήνουν να εννοηθεί ότι Τόκιο στοχεύει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο για το γεν. Την προηγούμενη εβδομάδα επίσης, η Γαλλία ζήτησε μέχρι και τη θέσπιση μεσοπρόθεσμου στόχου για το ευρώ, καθώς υπάρχουν για σημαντική ενίσχυση του νομίσματος. Το Βερολίνο απέρριψε την πρόταση λέγοντας μάλιστα ότι δεν θεωρεί το ευρώ υπερτιμημένο.
Με τις ΗΠΑ να προχωρούν σε αλλεπάλληλα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης που αποδυναμώνουν το δολάριο, την ώρα που πολλοί κάνουν λόγο για χαλιναγωγήσει το γεν, το θερμόμετρο έχει ανεβεί, καθώς έχουν «ξυπνήσει» ανησυχίες για πιθανή αντίστοιχη κίνηση και από την ευρωζώνη.
Που οδηγούνται λοιπόν οι ισοτιμίες;
Σε έναν υπό διαμόρφωση πολυπολικό «νέο» κόσμο, τα πάντα ίσως κριθούν από τη μελλοντική διαμόρφωση των ισορροπιών μεταξύ των νομισμάτων του «παλαιού ανεπτυγμένου κόσμου» (δολάριο ΗΠΑ, ευρώ, γεν, στερλίνα) και των νομισμάτων του «δυναμικού νέου κόσμου» των μεγάλων αναδυομένων αγορών κυρίως της Ασίας οι οποίες βλέπουν την οικονομική και πολιτική τους άνοδο να επεκτείνεται…
