Τη σκηνοθεσία, τη χορογραφία αλλά και τα σκηνικά υπογράφει η μητέρα της πρωταγωνίστριας, Βικτόρια Τιερέ Τσάπλιν (κόρη του Τσάρλι Τσάπλιν) ενώ η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο της σειράς «Γέφυρες».
Η ηρωίδα των «Ψιθύρων» βρίσκεται σε μια πόλη η οποία μοιάζει με την Βενετία, αλλά συνεχώς αλλάζει, κατοικείται από γκρίζες φιγούρες με ανέκφραστα πρόσωπα, τα οποία παραπέμπουν σε φαντάσματα ή αναμνήσεις παγωμένες στον χρόνο. Η γυναίκα μετακινείται διαρκώς, χάνεται σε μια φαντασίωση όπου συναντά μια άλλη φιγούρα, τον χορευτή Χάιμε Μαρτίνες, έναν εραστή ο οποίος την ακολουθεί και την χάνει διαρκώς, την κάνει να χορεύει κυριολεκτικά στον αέρα ενώ τη διεκδικεί κι ένας άλλος, μελαγχολικός και σκοτεινός άνδρας, ο κλόουν και ακροβάτης Μάγκνους Γιάκομπσον, που βρίσκεται πάντα κοντά της χωρίς ποτέ να την αγγίζει. Τα περιστατικά σβήνουν το ένα μέσα στο άλλο, τα κτίρια γέρνουν και ξανασηκώνονται, καταπίνουν τους περφόρμερ και τους εκτοξεύουν στον αέρα, οι τοίχοι ξεφλουδίζονται, εμφανίζονται παράξενα πλάσματα απειλητικά, τα αντικείμενα αποκτούν κίνηση και τη χάνουν, μια αόριστη απειλή γεμίζει την ατμόσφαιρα…
Οι γονείς της Ωρελιά Τιερέ, ο Ζαν Μπατίστ Τιερέ και η Βικτόρια Τσάπλιν (τους οποίους έχουμε δει στο παρελθόν στην Αθήνα) ανήκουν στους πρωτοπόρους του σύγχρονου εναλλακτικού τσίρκου. Η Ωρελιά και ο αδελφός της Τζέιμς (τον έχουμε δει επίσης στην Αθήνα) ακολούθησαν τα βήματα των γονιών τους και προχώρησαν ανεξάρτητα με δικά τους βωβά, σχεδόν εικαστικά θεάματα. Η Ωρελιά, με την πρώτη δική της δουλειά, το «Ορατόριο», δημιούργησε πριν από μερικά χρόνια αίσθηση σε όλον τον κόσμο
