Κύριε διευθυντά.
Από τη μία πλευρά οι κύριοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον και παραδέχονται ότι εκτίμησαν λάθος το «ελληνικό πρόβλημα». Από την άλλη πλευρά ο πρόεδρος της Ισλανδίας Ολαφουρ Γκρίμσον, ο οποίος δήλωσε πως η χώρα του υπερέβη με επιτυχία την κρίση ακριβώς επειδή δεν τήρησε τις συνταγές των κυρίων του ΔΝΤ. Τι έκανε; Αφησε τις τράπεζες (που έφταιγαν) να χρεοκοπήσουν («Διερωτήθηκα πολλές φορές γιατί τις αντιμετωπίζουμε σαν να είναι οι Αγιοι Τόποι της οικονομίας. Τι είναι αυτό που τις ξεχωρίζει από τις άλλες επιχειρήσεις; Οι τράπεζες είναι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις που όταν διαπράττουν μεγάλα λάθη πρέπει να χρεοκοπούν»), άλλαξε τους μηχανισμούς λήψεως αποφάσεων, στήριξε το σύστημα πρόνοιας… Αν και από οικονομικά έχω μεσάνυχτα, η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα έπειτα από τόσα χρόνια λιτότητας, αλλά και η θεαματική, όπως διαβάζω, ανάκαμψη της κατεστραμμένης ως πριν από λίγο Ισλανδίας με οδηγούν (όπως, νομίζω, κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενο άνθρωπο) στο συμπέρασμα ότι το ΔΝΤ θα πρέπει να πάρει μαθήματα από τους Ισλανδούς. Στο μεταξύ η παραδοχή από τους εκπροσώπους του της αποτυχίας τους, τη στιγμή που τις συνέπειες της ανικανότητάς τους δεν τις πληρώνουν αυτοί αλλά εμείς, και μάλιστα πολύ ακριβά, είναι ό,τι πιο εξοργιστικό έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό.
Μετά τιμής
Πανδώρα
