Για τα επεισόδια στο υπουργείο Εργασίας
Δεν είναι η πρώτη φορά που μια ομάδα συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ πάει για μια διαμαρτυρία σε υπουργείο, αλλά είναι η πρώτη φορά που ένας υπουργός, αντί να συζητήσει μαζί τους, κάλεσε τα ΜΑΤ να μπουκάρουν για να λύσει το θέμα. Αυτή η πολιτική της ακραίας πυγμής, του ακραίου αυταρχισμού, στην οποία πρωταγωνιστούν οι υπουργοί της Ν.Δ., είναι λάθος. Και έγινε χειρότερο, όταν επιχειρήθηκε χοντροκομμένα – κατά την άποψή μου – ώρες μετά το «μπουζούριασμα» των συνδικαλιστών από τα ΜΑΤ να κληθούν οι δημοσιογράφοι να πάρουν φωτογραφίες από τις καταστροφές.
Εμείς, δεν συμφωνούμε πάντα με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, αλλά φαίνεται ότι εκεί υπήρχε σκηνοθεσία (για τις καταστροφές). Επιπλέον, ακόμη και η Δικαιοσύνη απέφυγε να αποδώσει κατηγορίες στους συνδικαλιστές. Επομένως, αυτή η χοντροκομμένη κατασκευή ότι κινδύνευσε η ζωή του υπουργού ήταν η συνέχεια, μία εβδομάδα μετά, σ’ αυτό το χαλκευμένο βίντεο που έδινε την εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστεί στη βία και την τρομοκρατία.{{{ moto }}}
Για τη στάση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ στο ζήτημα
Βλέπω μια δειλή προσπάθεια να πάρουν αποστάσεις. Θα περίμενα εντονότερες αντιδράσεις. Ένα διάβημα. Διότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που πρωτοστατεί – με εντολή πρωθυπουργού, προφανώς – σ’ αυτήν την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης της βίας πρέπει να εκπροσωπεί την κυβέρνηση και όχι το κόμμα της Ν.Δ. Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν οι νεοδημοκράτες, διότι μέχρι στιγμής ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ λειτουργούν ως «βαστάζοι». Όποτε υπάρχει κόντρα, περνάει του Σαμαρά!
Η τρικομματική κυβέρνηση λειτουργεί ως «Ν.Δ. και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις».
Για τις μετεκλογικές συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αναδειχθεί κυβέρνηση{{{ audio1 }}}
Τα πράγματα αλλάζουν πολύ γρήγορα στην κοινωνία, αλλά και στην πολιτική και στους συσχετισμούς των δυνάμεων. Είναι πολύ πιθανό το σενάριο να είμαστε κερδισμένοι των εκλογών και πρώτη δύναμη. Θα επιδιώξουμε να έχουμε αυτοδυναμία, αλλά ακόμη και αν την έχουμε, με βάση το κυβερνητικό μας πρόγραμμα, και την αναζήτηση αξιόπιστων προσώπων και πέραν ημών, θα επιδιώξουμε ευρύτερες συμμαχίες προκειμένου οι αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος να στηριχθούν από όσο το δυνατόν ευρύτερες πολιτικές και δυναμικές δυνάμεις. Αυτή τη στιγμή, όσοι κατασκευάζουν σενάρια με βάση την πρόσκαιρη αποτύπωση των δυνάμεων, νομίζω ότι κάνουν λάθος.
Θα επιδιώξουμε μια κυβέρνηση όχι στενά αριστερή, αλλά με κορμό την Αριστερά και θα απευθυνθούμε τότε και σε δυνάμεις που είναι διατεθειμένες να στηρίξουν, να ανεχθούν ή να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δηλώσεις Λυκούδη δείχνουν ότι υπάρχει ένας προβληματισμός. Διότι είναι παράδοξο οι πρώην σύντροφοί μου να αισθάνονται ότι είναι πιο κοντά στον Σαμαρά παρά στον ΣΥΡΙΖΑ. Συμπλέει με μια κυβέρνηση που είναι σκληρή δεξιά – και πολλές φορές και όχι μόνο στην οικονομία – παίρνει χαρακτηριστικά άκρας δεξιάς και έρχεται να προστεθεί στο λάθος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ: δεν του έφτανε το Μνημόνιο, αλλά τελευταία με τον κ. Βενιζέλο στην ηγεσία του, έχει μετατραπεί σε συνιστώσα του κ. Σαμαρά. Μας στενοχωρεί αυτό, και να μην το προσπεράσουμε έτσι. Εμφανίζεται ως κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης μια κυβέρνηση που εφαρμόζει άγριες, άδικες και αντιλαϊκές πολιτικές.
