Σε όποιον(-α) δεν έχει καλύτερο τρόπο να περάσει τις ημέρες των εορτών συνιστώ να καταφύγει στο διάβασμα.
Και όποιος(-α) ενδιαφέρεται να εντρυφήσει για τα καλά στον χώρο του κωμικοτραγικού συνιστώ το μαρτύριο μιας ταχείας επισκόπησης του λεγόμενου «Τρίτου Μνημονίου» –στην πραγματικότητα είναι η «Πρώτη Επιθεώρηση» του «Δεύτερου Μνημονίου»…
Κυκλοφόρησε στα μέσα της εβδομάδας από τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ήδη προορίζεται να συμπληρώσει τη σαδομαζοχιστική λογοτεχνία για νοικοκυρές που με τόση επιτυχία ανέδειξαν προσφάτως οι «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι».
[Μεταξύ των συντακτών άλλωστε αναφέρεται και ο υπάλληλος της Επιτροπής που έστησε τη δουλειά με τα εισιτήρια των καζίνων –θα θυμούνται οι αναγνώστες ότι την είχα περιγράψει εδώ πριν από μερικές Κυριακές…]
Τι λέει αυτό το υπέροχο κείμενο;
Δεν θα μπω στον πειρασμό να το παρουσιάσω στο σύνολό του. Θα σταθώ στα πιο χαρακτηριστικά σημεία που το κάνουν περιζήτητο στον χώρο της «οικονομίας του παραλόγου».
Υποστηρίζει κατ’ αρχήν ότι «η στρατηγική του προγράμματος παραμένει έγκυρη». Από πού προκύπτει αυτό; Ουδείς γνωρίζει, διότι ουδείς το εξηγεί.
Υποψιάζομαι ως εκ τούτου ότι παραμένει «έγκυρη» με την ίδια αποδεικτική διαδικασία που μας κάνει όλους να ξέρουμε ότι και εφέτος για άλλη μία φορά θα γεννηθεί ο Θεάνθρωπος.
Πληροφορούμαστε ύστερα ότι το πρόγραμμα αποδίδει καρπούς. Πώς αποδεικνύεται αυτό; Με την αδιάψευστη μέθοδο της ταυτολογίας.
Αφενός επειδή η περικοπή του ελλείμματος περιέκοψε το έλλειμμα.
Αφετέρου επειδή η περικοπή των μισθών περιόρισε το μισθολογικό κόστος.
Σκεφθείτε δηλαδή να είχε γίνει και το αντίθετο!..
Παρά την προφανή (για τους συντάκτες της έκθεσης) επιτυχία του προγράμματος, στην περαιτέρω εφαρμογή του ελλοχεύουν ακόμη διάφοροι κίνδυνοι. Ποιοι είναι αυτοί;
Πρώτον, μερικά στοιχεία του προγράμματος «αντιμετωπίζουν πολιτική αντίσταση» –αν κατάλαβα καλά, εντός του κυβερνητικού συνασπισμού, όχι στα βουνά…
Δεύτερον, πρέπει «να καμφθεί η αντίσταση» των «κεκτημένων συμφερόντων» και «των ισχυρών ομάδων πίεσης» στην κοινωνία.
Πολύ λεβέντικα τα ακούω αυτά, αλλά περιέργως η έκθεση δεν λέει πώς «θα καμφθεί η αντίσταση» των κατάπτυστων αντιδράσεων. Θα προχωρήσει σε αυστηρές δηλώσεις ο Σόιμπλε; Θα τους θυμώσει ο Στουρνάρας; Θα κάνει μούτρα η Μέρκελ; Ή μήπως θα κατεβάσουν τα τανκς;
Αγνωστο. Υποθέτω ότι είναι σαν το Plan B του ΣΥΡΙΖΑ: δεν το λένε για να μην το μάθει ο αντίπαλος…
Δυστυχώς όμως οι αντιδράσεις αυτές δεν είναι ο μόνος κίνδυνος που απειλεί το περιούσιο πρόγραμμα.
Σύμφωνα με την έκθεση, είναι πιθανό σοβαρά δημοσιονομικά μέτρα «να προσβληθούν στα δικαστήρια», κάτι που «θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάγκη να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που θα προκύψει ως αποτέλεσμα».
Αυτή η περίτεχνη διατύπωση λέει το εξής πολύ απλό: ότι επειδή ορισμένα μέτρα είναι οριακής νομιμότητας (το λέω ευγενικά…) μάλλον θα πέσουν στα δικαστήρια και γι’ αυτό θα πρέπει στη θέση τους να πάρει η κυβέρνηση άλλα μέτρα πιο οριακής νομιμότητας.
Φαίνεται ότι η λύση να στείλει ο Στουρνάρας επιστολή προς όλους και να ζητήσει να μην εφαρμόζονται οι αποφάσεις των δικαστηρίων (όπως έκανε με τη ΔΕΗ) δεν έχει ακόμη εξεταστεί.
Το ωραιότερο το κράτησα για το τέλος. Αφού λοιπόν τα κάνουμε όλα αυτά, πότε θα επιστρέψει η χώρα στην ανάπτυξη;
«Η επιστροφή σε βιώσιμη ανάπτυξη μπορεί να επιτευχθεί μόνον όταν το πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων εφαρμοστεί πλήρως και ταχέως».
Στοιχειώδες, αγαπητέ Γουότσον. Το πρόγραμμα εφαρμοζόμενο θα επιτύχει όταν εφαρμοστεί επιτυχώς.
Είναι ένας ισχυρός συλλογισμός που επιτρέπει σε διάφορους κουφιοκεφαλάκηδες να ισχυρίζονται και το αντίστροφο: ότι το πρόγραμμα ως τώρα δεν επιτυγχάνει επειδή δεν εφαρμόζεται επιτυχώς!
Αν πάντως δεν σας αρέσει να διαβάζετε ανοησίες και αν εξαντλήσατε όλες τις αποχρώσεις του γκρι, συνιστώ ανεπιφύλακτα τα χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Καρόλου Ντίκενς.
Εφέτος έκλεισαν διακόσια χρόνια από τη γέννησή του και άλλωστε το «Φάντασμα των Χριστουγέννων» ποτέ δεν διανοήθηκε να προβλέψει ότι σε έξι μήνες θα έλθει η ανάπτυξη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
